บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 19 หน้า 2
ฉัตรชบาเห็นอาการของฉัตรชนกก็ใจไม่ดี ฉัตรชบารีบตามไป เกษณีย์ไม่พอใจที่ฉัตรชนกทำเหมือนเธอไม่มีตัวตน
อำภารีบหันไปบอกเกษณีย์ “วันนี้หนูเกษว่างไหม ไปข้างนอกเป็นเพื่อนแม่หน่อย”
“ไปไหนเหรอคะ”
ฉัตรชนกเดินออกมาที่ลานจอดรถ
ฉัตรชบาตามออกมาพร้อมขวดใส่กาแฟร้อนแบบมีฝาปิด “พี่ฉัตรคะ”
“ตามมาทำไม”
“ชบาเอากาแฟมาให้น่ะค่ะ”
“พี่จะแน่ใจได้ยังไงว่าข้างในเป็นกาแฟจริงๆ”
“กาแฟสิคะ ชบาจะโกหกพี่ฉัตรทำไมล่ะคะ”
“ก็ชบาชอบโกหกไม่ใช่เหรอ”
“หือ...?”
“อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะว่าคำพูดของชบามันเชื่อไม่ได้ มันไม่ใช่เรื่องจริง มีแต่คำโกหก”
“พี่ฉัตร”
ฉัตรชนกขึ้นรถขับออกไป ฉัตรชบามองตามไปด้วยความไม่เข้าใจว่าฉัตรชนกพูดหมายถึงอะไร
อำภาเดินมากับเกษณีย์ “คุณฉกาจป่วยครั้งนี้ ทำให้แม่เข้าใจเลยว่า ชีวิตคนเราเกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมชาติ เราหนีมันไม่พ้น แม่เองก็ไม่รู้จะช่วยได้ยังไง ก็ได้แต่สวดมนต์ภาวนาให้คุณฉกาจฟื้นเร็วๆ ที่เหลือต้องให้คุณพระคุณเจ้าท่านคุ้มครอง”
พยาบาลเห็นอำภากับเกษณีย์ก็รีบวางสายโทรศัพท์ “มาพอดีเลย กำลังจะโทรไปแจ้งเลยค่ะ”
“มีอะไรเหรอคะ?”
“คนไข้ฟื้นแล้วค่ะ”
เกษณีย์ตกใจ