บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 4
บทประพันธ์ ระกา นุกูลบทโทรทัศน์ แสงเหนือ
อัคคีเดินหน้าตาบูดบึ้งออกมาจากกระท่อม เข็มกับแม้นมาศแอบซุ่มดูอยู่มุมหนึ่ง ทุกคนท่าทางอยากรู้อยากเห็น
อัคคีหันไปเห็นเข็มกับแม้นมาศก็ดุเสียงดัง “มาแอบดูอะไรกัน!”
เข็มกับแม้นมาศสะดุ้งโหยง พากันเดินออกมาหาอัคคี สีหน้าแหยๆ กลัวโดนด่า
เข็มแก้ตัว “เอ่อ...พวกเราแค่อยากรู้ว่าเมื่อคืนนี้นายพาใครมาน่ะครับ”
แม้นมาศซัก “ผู้หญิงใช่มั้ยจ๊ะนาย”
“รู้ดีนักนะแม้นมาศ”
“เค้าเป็นใครเหรอจ๊ะ”
“เป็นใครก็ช่างเถอะ เอาเป็นว่าต่อไปนี้ เข็มกับแม้นมาศมีหน้าที่เฝ้าผู้หญิงคนนี้เอาไว้ให้ดี อย่าให้หนีออกไปจากเกาะได้เด็ดขาด”
“ครับนาย”
“จ้ะนาย แล้วจะให้ฉันหาข้าวหาปลาให้เค้ากินด้วยมั้ย”
อัคคีเสียงแข็ง “ไม่ต้อง ปล่อยให้อดข้าวให้เข็ด” อัคคีหันไปมองทางกระท่อม สีหน้าโกรธแค้นฉัตรชบามาก
เกษณีย์ส่งเช็คให้เกสรดู
เกสรรับไป “แค่ห้าแสน มันจะไปพอใช้ได้ยังไง นี่ดีนะที่แม่เอาเงินสินสอดแกไปโปะหนี้บ้านหมดแล้ว ไม่งั้นคงไม่มีที่ซุกหัวนอนแน่”
เกษณีย์อารมณ์เสีย “ได้มาแค่นี้ก็บุญแล้วค่ะ แล้วเช็คเนี่ยคุณป้าอำภาเป็นคนเซ็นให้นะคะ ไม่ใช่คุณฉัตร”
“แกก็ออดอ้อนคุณฉัตรให้มากหน่อยสิ เค้าจะได้รักได้หลงแก มีอะไรเค้าก็จะได้ประเคนให้แกให้หมด หรือไม่แกก็รีบมีหลานให้คุณอำภาเร็วๆ สิ คนแก่น่ะหลงหลาน ขี้คร้านจะรีบยกสมบัติให้หลานหมด”
เกษณีย์ยิ่งอารมณ์เสียหนักขึ้น “เกษจะมีลูกได้ยังไงล่ะคะคุณแม่ ตั้งแต่แต่งงานกัน คุณฉัตรก็นอนหันหลังให้เกษตลอด เค้ายังอาลัยอาวรณ์นังวรรณิศาอยู่ค่ะ”
“แล้วแกจะยอมแพ้คนตายเหรอ”
“แล้วคุณแม่จะให้เกษทำยังไงล่ะคะ ในเมื่อเค้าไม่สนใจเกษเลย”
“เค้าไม่เริ่ม แกก็เป็นฝ่ายเริ่มก่อนสิ เรื่องแบบนี้คงไม่ต้องให้แม่สอนหรอกมั้ง”