บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 4 หน้า 3

ฉัตรชบามองไปรอบๆ “แล้วนี่นายจับฉันมาไว้ที่ไหน ฉันได้ยินเหมือนเสียงคลื่น”

อัคคีเดินมาปลดโซ่ออกจากเสา แต่ปลายโซ่อีกด้านยังล่ามติดอยู่ที่ขาของฉัตรชบา อัคคีลากโซ่ฉัตรชบาออกไปแรงๆ “ถ้าอยากรู้ก็จะพาไปดู” เขากระตุกโซ่ “มานี่!”

ฉัตรชบาถูกโซ่รั้งจนเจ็บ “ โอ๊ย!!! ไอ้บ้าเอ๊ย ฉันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของนายนะ”

อัคคีลากโซ่ฉัตรชบาออกไป ไม่สนใจเสียงโวยวายของฉัตรชบา

อัคคีลากโซ่ฉัตรชบามาที่ชายหาด “ที่นี่เป็นเกาะส่วนตัวของผม คุณไม่มีทางหนีไปจากที่นี่ได้หรอก นอกจากจะว่ายน้ำข้ามทะเลไป แต่ทางที่ดีคุณอย่าเสี่ยงดีกว่า ดีไม่ดีจะไปตายกลางทะเลซะเปล่าๆ”

“ต่อให้ต้องตายฉันก็จะหนีไปจากที่นี่ให้ได้”

ฉัตรชบาวิ่งหนี อัคคีกระตุกปลายโซ่อย่างแรง ฉัตรชบาหกล้ม

อัคคีเดินเข้าไปใกล้ฉัตรชบาแล้วหัวเราะเยาะใส่ “บอกแล้วไงว่าคุณหนีผมไม่พ้นหรอก”

ฉัตรชบาเจ็บใจ กำทรายปาใส่หน้าอัคคีเต็มๆ  อัคคีเผลอปล่อยมือจากโซ่ ไปปัดทรายออกจากหน้า ฉัตรชบาฉวยโอกาสวิ่งหนีลงทะเลไป

อัคคียืนมอง สีหน้าโกรธจัด “ดูสิว่าจะหนีไปได้ซักกี่น้ำ”

ฉัตรชบาวิ่งลงทะเลลึกขึ้นเรื่อยๆ ฉัตรชบาวิ่งไม่ค่อยถนัดเพราะถูกโซ่ที่ขาถ่วงอยู่ ฉัตรชบาพยายามว่ายน้ำหนีสุดชีวิต แต่ถูกโซ่ดึงให้จมลงไปใต้น้ำ ฉัตรชบาตะเกียกตะกายสุดชีวิต ผลุบโผล่ๆ จะจมน้ำ อัคคียืนมองอยู่เฉยๆ อย่างเลือดเย็น ฉัตรชบาจมหายไปในทะเล ไม่โผล่ขึ้นมา อัคคีวิ่งลงทะเลไปช่วย อัคคีอุ้มฉัตรชบาที่สลบอยู่ขึ้นมาจากทะเล อัคคีวางฉัตรชบาลงที่ชายหาด แล้วทำการผายปอดแบบเมาท์ทูเมาท์ให้จนฉัตรชบาสำลักน้ำออกมา

ฉัตรชบาลืมตามองหน้าอัคคี...ท่าทางสะลึมสะลือเหมือนจะหมดสติ “แค้นฉันมาก ทำไมไม่ปล่อยให้ฉันตายไปเลย”

“ตายง่ายๆ มันสบายเกินไป แต่คุณไม่ต้องห่วงนะว่าคุณจะต้องรับโทษอยู่คนเดียว เพราะพี่ชายคุณมันก็จะต้องได้รับโทษเหมือนกัน”

“นายจะทำอะไรพี่ฉัตร”

“ผมจะทำให้มันทรมานเหมือนตายทั้งเป็น”

“นายมันบ้า” ฉัตรชบาด่าแล้วหมดสติไป

อัคคีอุ้มฉัตรชบาที่หมดสติอยู่มาโยนโครมลงบนเตียง เขาจับปลายโซ่ที่ขาของฉัตรชบาไปล่ามติดกับต้นเสา อัคคียืนมองฉัตรชบาที่เนื้อตัวเปียกปอนด้วยสายตาเคียดแค้น