บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 10
ที่โรงพยาบาล จุนมีสายน้ำเกลือเสียบอยู่นอนยิ้มดูโทรศัพท์ แต่ก็ยังมีท่าทางที่อิดโรย ภาพในจอโทรศัพท์ เป็นรูปนิ้มกับเพื่อนคอรัสถ่ายเล่นกันตอนซ้อมละคร มีทั้งรูปที่แต่งชุดละคร และยังไม่แต่ง
จุนดูรูปไปเรื่อยๆ ก็มีเสียงข้อความใน inbox จากนิ้ม ส่งรูปเพื่อนๆทุกคนทั้งกลุ่มจิงเกอเบล และคนอื่นๆระหว่างซ้อมละครในวันก่อนๆมาให้ดู และถามมาว่า “มาดูละครมั้ย จะเล่นแล้วนะ”
จุนมองรูปเพื่อนๆ ยิ้มเศร้าๆ ตอบไปว่า “อยากไปนะ แต่ไม่รู้จะไปได้รึเปล่า”
นิ้มถามต่อว่า “งานยุ่งเหรอ”
จุนจะตอบว่า “เราไม่สบาย” แล้วลังเล ไม่อยากให้ใครเป็นห่วง จึงลบ พิมพ์ใหม่ “ใช่ ยุ่งมากเลย”
นิ้มตอบมา “งั้นไม่เป็นไร จุนทำงานเถอะ”
จุนกำลังจะพิมพ์ต่อว่า “ตั้งใจ...” แต่ยังไม่ทันพิมพ์ สายใจก็เข้ามาพร้อมถุงใส่นมกล่องและน้ำผลไม้ จุนจึงลบข้อความไปก่อน แล้วคุยกับแม่
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอ เป็นยังไงมั่ง”
“ก็ยังมึนๆนิดหน่อยน่ะแม่”
“ตื่นมาก็เล่นโทรศัพท์ เดี๋ยวก็ยิ่งมึนเข้าไปใหญ่ วางเลยๆ..หิวมั้ยเนี่ย แม่ซื้อนมกับน้ำผลไม้ที่แกชอบกินไว้ให้ เผื่อไม่อยากกินของโรงบาล”
“ยังไม่หิวเลยแม่ แล้วนี่หมอบอกว่าผมเป็นอะไรเหรอ”
“เป็นไข้หวัดใหญ่น่ะสิ ดีนะที่ไม่รุนแรงมาก มาบอกให้ชั้นพักอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วทีตัวเองทำงานไม่หยุด จนไม่สบายอย่างนี้มันใช้ได้เหรอ”
“ถ้าแม่ไม่ด่านะ จะหายเร็วกว่านี้”
สายใจค้อนจุน ท็อปปิ้งเข้ามาพร้อมกับเลิฟลี่ที่หอบช่อดอกไม้มาให้ ทั้งสองไหว้สายใจ
“หวัดดีค่ะแม่” ท็อปปิ้งบอกจุน “นี่จุน ทีหลังถ้าไม่สบายต้องรีบบอกนะ ปล่อยให้ล้มไปได้ยังไง เนี่ยเลิฟลี่เค้าก็เป็นห่วง พอรู้ข่าวก็รีบมาเลย”
“เดี๋ยวเลิฟลี่จะดูแลจุนเอง คุณแม่กลับบ้านไปก็ได้นะคะ”
จุนยิ้มเจื่อนๆ ส่วนสายใจก็งงที่เหมือนโดนไล่ทางอ้อม จุนรีบปฏิเสธ “ไม่เป็นไรหรอกเลิฟลี่ มาเยี่ยมแค่นี้ก็ขอบคุณมากแล้วล่ะ”
“ไม่ได้หรอก ถ้าจุนจะกินข้าวแล้วใครจะป้อน จะลุกจะเดินไปเข้าห้องน้ำ ก็ต้องมีคนช่วยพยุง” เลิฟลี่ยิ้มเอียงอาย “ไหนจะเช็ดตัวอีก เลิฟลี่จะทำหน้าที่นั้นเอง”