บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 10 หน้า 4
ธันย์คิดนิดนึงก็รู้ว่าหมายถึงนิ้ม จึงค่อยๆถอดแว่นหวานใสออก “เป็นแบบหวานใส ก็ดีอยู่แล้วนะ”
หวานใสอายม้วน “จริงเหรอ “
“อื้ม..ไปเตรียมตัวเถอะ”
หวานใสพยักหน้า แล้วหันหลังเดินไป แต่เขินจัด เซไปหัวโขกกำแพง ธันย์รีบเข้ามาโอบรับไว้ หวานใสมองมือธันย์ที่โอบไว้ “โอ้ แม่เจ้า!” แล้วรีบวิ่งหนีไป แต่มีเสียงชนอะไรโครมครามอีก “อุ๊ย แหกๆๆ”
ธันย์ยิ้มขำ รู้สึกสบายใจขึ้น
เลิฟลี่ป้อนข้าวให้จุน แต่จุนกินแบบเกรงใจ ที่โต๊ะข้างเตียงมีกาละมังเล็กใส่ผ้าเช็ดตัววางไว้
“พอแล้วล่ะเลิฟลี่ ขอบคุณนะ”
“อะไรกัน กินแค่นี้ แล้วเมื่อไหร่จะแข็งแรงล่ะ “
“อิ่มแล้วจริงๆ”
“ก็ได้ จุนอยากให้เราทำอะไรอีกมั้ย จะเช็ดตัวรึยัง”
“ยังๆๆ ทำไมเธอถึงอยากเช็ดตัวเราจัง”
“ก็เวลาคนไม่สบายก็เห็นเค้าเช็ดตัวกันนี่ มา เราเช็ดให้” เลิฟลี่หยิบผ้าขึ้นมาจากกาละมัง จะเช็ดหน้าให้จุน
จุนจับมือเลิฟลี่ จ้องตากันครู่หนึ่ง เลิฟลี่รู้สึกหวั่นไหว “เลิฟลี่ ช่วยอะไรเราอย่างได้มั้ย”
“เช็ดตัวเหรอ”
“ไม่ใช่”
ธันย์ยืนอยู่ตรงทางเดินหลังเวที คอยบอกทุกคนกำลังทยอยลงจากเวทีมา “รันทรูเสร็จแล้วก็รีบแต่งตัวกันนิดนึงนะครับ อีกครึ่งชั่วโมงละครจะเริ่มแล้ว ใครยังไม่ได้กินข้าวก็เชิญที่ด้านหลังโรงละครเลยนะครับ มีอาหารจัดไว้ให้แล้ว อย่าพยายามเดินไปเดินมาหน้าโรงละครนะครับ เพราะคนดูเริ่มมารอกันแล้ว” หวานใสเดินผ่านธันย์ก็ยิ้มเอียงอาย ธันย์ยิ้มให้ “ไปกินข้าวกันมั้ย”
“อุ๊ย ตั้งตัวไม่ทัน ร้านไหนล่ะ”
“เอ่อ..ที่จัดไว้ให้หลังโรงละครน่ะ”
“แหม กินฟรีหรอกเหรอ ก็ได้” หวานใสเดินไปกับธันย์
ปั้นหยาเช็คพร็อพ เช็คฉากอยู่บนเวทีกับเพื่อนๆ2-3 คน เอิร์ทโผล่หน้าเข้ามาแอบมองปั้นหยา แล้วมองซ้ายขวากลัวเพื่อนตัวเองจะเห็น แล้วเดินเข้าไปหา “อ่ะ เอาหนมมาให้”
ปั้นหยาเงยหน้าจากฉากเห็นเอิร์ทยื่นขนมให้ “อะไร จีบเค้าป่ะเนี่ย”
“จีบอะไร ใครเค้าจะจีบคนอย่างเธอ เราทำให้เธอขาเจ็บ ก็ต้องรับผิดชอบ ก็แค่นั้น”