บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 10 หน้า 2

“เอ่อ หนูจ๊ะ ชั้นเป็นแม่มัน ชั้นดูมันเองก็ได้จ้ะ”

เลิฟลี่ไล่เนียนๆ “แต่พี่ท็อปปิ้งบอกว่าคุณแม่เฝ้าอยู่ทั้งคืน น่าจะกลับไปพักผ่อนก่อนนะคะ”

“เดี๋ยวท็อปปิ้งไปส่งคุณแม่เอง ไปค่ะ” ท็อปปิ้งประคองสายใจออกไป

สายใจออกไปอย่างงงๆ เลิฟลี่โบกมือบ๊ายบาย  จุนเองก็งงไม่แพ้แม่ แต่พูดไม่ออก  

เลิฟลี่หันมายิ้มหวานให้จุน “จุนอยากเช็ดตัวมั้ย”

จุนขยุ้มคอเสื้อปิดๆ “เอ่อ ยัง..ยังไม่ดีกว่า”

ที่ห้องแต่งตัวในโรงละคร ของมหาวิทยาลัย หนิงกับเพื่อนกำลังแต่งหน้าและทำผมให้ลมฝนจนเกือบเสร็จแล้ว สุดท้ายโปรยผงเพชรบนผม แล้วเดินออกไป ลมฝนลืมตา เห็นว่าใส่คอนแท็คเลนส์สีสวย ยิ้มให้กระจก 

นิ้ม โบ๊ท อ้อมอยู่ในชุดคอรัสแล้ว กำลังวอร์มเสียงอยู่กับกลุ่มคอรัส ส่วนหวานใสกับเพื่อนซ้อมดนตรีอยู่มุมห้อง แบ๊วแต่งตัวไป ท่องบทไปอยู่ที่หน้ากระจก

หนุนในชุดแร็คคูนนั่งหันหน้าเข้ามุมคุยไลน์กับแจน “อย่าลืมมาดูนะ จองที่ให้แล้ว” แล้วแจนก็ตอบกลับมา “โอเคค่ะคุณแร็คคูน” หนุนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ 

คีนกับเอิร์ทที่แต่งตัวเสร็จแล้วนอนหาวเอนตัวชนกัน อยู่ที่เก้าอี้มุมหนึ่ง 

ครู่หนึ่ง ธันย์ก็เข้ามาในห้อง พร้อมกับประกาศให้ทุกคนรู้ “ทุกคนครับ ผู้กำกับให้ออกไปรันทรูก่อนครับ เชิญเลยนะครับ เดี๋ยวค่อยมาแต่งตัวต่อ”

แบ๊ว กลุ่มคอรัส นักดนตรี และตัวประกอบอื่นๆทยอยกันออกไป 

ลมฝนเดินไปหาคีน “ไปกันเถอะคีน”

“ฝนไปก่อน เดี๋ยวคีนขอเข้าห้องน้ำแป๊บนึง”

“ก็ได้ อย่าช้านะ” ลมฝนเดินออกไป

ธันย์มองตามลมฝนอย่างตะลึงในความสวย “ลมฝนสวยสุดๆเลยว่ะ”

คีนหน้าเซ็งๆ “อืม “

“อะไรวะ แฟนสวยอย่างกับนางฟ้ายังจะมาทำหน้าเซ็งอีก”

“เซ็งดิ ก็ละครเวทีเนี่ย มันใช่เรื่องที่เราควรทำมั้ยล่ะ”

หนุนให้กำลังใจ “เอาน่า มาถึงตอนนี้แล้ว เซ็งไปก็เท่านั้น แสดงให้มันเต็มที่ไปเลยดีกว่า”

เอิร์ทแซว “ท่าทางจะอินกับบทแร็คคูนแล้วสิ”

“ยังอ่ะ ทำใจอยู่”

ธันย์หัวเราะ “ไปหน้าเวทีได้แล้ว”

เพื่อนๆเดินออกไป แต่ขณะที่ธันย์จะตามไป ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของนิ้มที่วางทิ้งไว้บนโต๊ะใกล้ๆกับที่ธันย์ยืนอยู่ ธันย์จึงหันไปมอง เห็นชื่อจุนที่หน้าจอ