บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 3 หน้า 12
“แค่นี้ก็ไม่มีเงินจ้างแล้วแม่...” เต็งรีบเปลี่ยนเรื่อง “วันนี้มาถึงช้าจังเลยนะครับ งั้นรีบออกไปกินข้าวกันเถอะ จะได้ไม่กลับถึงปราจีนค่ำ”
“ใครบอกว่าพ่อจะกลับ”
เต็งชะงัก พูดลิ้นรัวแทบจะพันกัน “ค้างคืนนึง กลับพรุ่งนี้เช้าเหรอครับ”
“เปล่า ค้างอาทิตย์นึง”
เต็งตกใจมาก เข่าอ่อนทรุดลงนั่งกับริมขอบโซฟาแบบหมื่นเหม่ “ทำไม ไม่อยากต้อนรับพ่อกับแม่เหรอ”
พ่อแม่เต็งส่งสีหน้าแววตาจับผิดจ้องมาที่เต็ง เต็งรีบแก้ตัว “เปล่าครับ ดีใจมาก”
เต็งฉีกยิ้มใจดีสู้เสือ “ดีใจแบบที่สุดถึงที่สุดไปเลย เซอร์ไพรส์”
เต็งท่ามากจนพลาดลื่นปรื๊ดตกโซฟาไปก้นจ้ำเบ้ากับพื้น
เต็งเดินหน้าเครียดมานั่งที่ม้าสนามสวนหย่อม “เอาไงดีวะ ตั้งอาทิตย์นึงแน่ะ”
โต๊ดเดินสีหน้าใช้ความคิดตามเข้ามา เต็งเงยหน้ามองน้องชาย “ไปอยู่โรงแรมก่อนดีมั้ย”
“ไม่มีตังค์แล้ว พี่มีให้ยืมมั้ยล่ะ เดี๋ยวกลับถึงโน่น โต๊ดใช้คืนให้ทันทีเลย รับรองไม่เบี้ยวหรอก”
เต็งหน้าดุ จ้องโต๊ด “ถ้าแกยังเห็นว่าฉันเป็นพี่ชาย อย่ามาพูดเรื่องเงินกับฉัน”
โต๊ดยิ้มตื้นตัน ตั้งท่าจะยกมือไหว้ขอบคุณ เต็งหน้าตาย “ฉันไม่มีให้” โต๊ดอึ้ง ไหว้เก้อ ทิ้งมือพรวด
“ผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ค่าแรงไอ้2คนนั่น ไหนจะค่ากินอยู่ แล้วนับจากวันนี้ไปยังมีค่าใช้จ่ายลูกชายแกเพิ่มมาอีก”
โต๊ดจ๋อยๆไป พายอุ้มลูกชายที่หลับสนิทเดินเข้ามา น้ำตาคลอเบ้า พายเสียงสั่น
“งั้นเราพาลูกกลับไปอเมริกากันเถอะโต๊ด ไปตายเอาดาบหน้า อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด”
เต็งและโต๊ดหันมองมาที่พาย พายก้มมองลูกที่อุ้มอยู่แล้วร้องไห้ออกมา โต๊ดรีบเดินเข้ามาสวมกอดพายและลูกเอาไว้ เต็งทนดูไม่ไหวต้องเบือนหน้าไปอีกทาง ถอนใจยาวออกมาสีหน้าเครียดๆ
บ้านเต็งตอนกลางคืน มือเต็งกำลังเคาะประตูห้องนอนตัวเอง “แม่ครับนอนรึยัง”
แม่เปิดประตูห้องออกมา “ยัง มีอะไร”
“พ่อกับแม่จะเอาอะไรมั้ยครับ พอดีผมจะออกไปซื้อของหน้าปากซอยหน่อย”
“ดึกดื่นแล้วจะออกไปทำไม”
“3 ทุ่มสำหรับผมนี่เรียกว่าหัวค่ำครับ” เต็งยิ้มแย้ม “เช้ามาพ่อกับแม่ได้มีอะไรกินไงครับ”
“ตื่นไปซื้อตอนเช้าก็ได้”
“ผมตื่นสาย แม่จะเอาอะไรมั้ยครับ”