บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 3 หน้า 13
“ไม่เอา ฉันจะนอนแล้ว” เต็งกระเซ้าแบบรู้ใจ “ล็อตเตอร์รี่ซักคู่มั้ยครับ”
แม่เสียงแข็ง “ดึกดื่นป่านนี้ใครจะมาขายยะ” แม่เสียงอ่อยลง “ถ้าเจอเอามาคู่นึงก็ได้”
แม่บ่น “เลขที่บ้านแกเนี่ย ฉันตามมาหลายงวดแล้วไม่เคยถูกเลย” เต็งยิ้ม “งั้นผมรีบไปเลยนะครับ”
“ครึ่งชั่วโมง ห้ามเกินเด็ดขาด แม่จะรอ ไม่งั้นไม่นอนหรอก”
เต็งยิ้มๆ “คร๊าบ...กู๊ดไนท์ครับ” เต็งหอมแก้มแม่ให้ฟอดใหญ่ แม่ค้อนใส่ก่อนปิดประตูห้องไป
พอแม่ปิดประตูสนิท เต็งก็วิ่งตะบึงลงบันไดไปอย่างเร็วราวโดนพายุหอบ แม่ค่อยๆ เปิดประตูห้องออกมาเบาๆ มองตามเต็งไปอย่างติดใจสงสัย
หน้าบ้านชิดดาว เต็งกำลังกดกริ่งหน้าบ้าน ชิดดาวรีบเดินออกมาจากบ้านมาเปิดประตูรั้วบ้านให้เต็ง...เต็งลากกระเป๋าเดินทางปั๊มและพายมาด้วย 2 ใบย่อมๆ “เกรงใจคุณดาวจังเลย”
“ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องเล็กน้อยช่วยกันได้ค่ะ” เต็งฝืนยิ้ม ใจดีสู้เสือ “ผมดีใจที่คุณดาวไม่โกรธที่ผมพูดเมื่อคืน”
ชิดดาวหน้าตาย “เรื่องเลือกเปลนอนเด็กน่ะเหรอคะ” ชิดดาวทำขำๆกลบเกลื่อน “ดาวจะโกรธทำไมล่ะคะ”
เต็งขำกลบเกลื่อนตาม “นั่นสิ จะโกรธทำไม แค่เรื่องเลือกของใช้เด็ก ไร้สาระจะตายไป” เต็งทำขำๆ
“จริงค่ะ” ชิดดาวทำขำตาม สายตาชิดดาวและเต็งมาประสานกันเล็กน้อย ต่างรีบหลบสายตา ชิดดาวรีบลากกระเป๋าแก้เก้อเข้าบ้านนำไปหนึ่งใบก่อน เต็งเป่าปากโล่งอก ก่อนลากกระเป๋าเดินทางอีกใบตามชิดดาวเข้าไป
โถงบ้านชิดดาว เต็งเดินเบาๆ เข้ามาหาพายที่ปูเบาะกล่อมลูกนอนอยู่มุมโถงบ้านชิดดาว “ลูกหลับแล้วเหรอ”
“ค่ะ”
“หลับง่ายดีนะ”
พายน้ำตาคลอๆ “ก็ขอให้แกเลี้ยงง่ายตลอดไปนะคะ พี่เต็งจะได้ไม่เหนื่อยมาก”
เต็งวางมือบนบ่าพาย บีบเบาๆ ให้กำลังใจ ชิดดาวเดินออกมาพร้อมมุ้งกระทุน เอามากางคลุมให้หลาน
“คลุมมุ้งกันไว้ก่อนนะคะ ยุงจะได้ไม่กัด”
“ขอบคุณมากค่ะคุณดาว พายยิ้มให้ชิดดาว ชิดดาวและพายยิ้มให้กัน โต๊ดเดินหน้าเศร้าๆ เข้ามาหาทุกคน
โต๊ดบอกพาย “เลื่อนไฟลท์ได้เร็วสุดพรุ่งนี้เช้านะ”
พายชำเลืองมองลูกแล้วร้องไห้โฮออกมา โต๊ดต้องเข้าไปสวมกอดพายปลอบโยนอีกครั้ง เต็งและชิดดาว มองดูเหตุการณ์อยู่ ด้วยสีหน้าสงสารเห็นใจ
หน้าบ้านชิดดาว เต็งกับโต๊ดช่วยกันลากกระเป๋าเดินทางออกมารอรถแท็กซี่ที่โทรตามมารับตามเวลานัด