บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 3 หน้า 15
ตื่น รีบวิ่งตามแท็กซี “เฮ๊ยไอ้โต๊ด” เต็งวิ่งตามตะโกนเรียก “ไอ้โต๊ด รอเดี๋ยว”
แท็กซี่เพิ่งจะออกตัววิ่งไม่เร็วนัก เต็งเลยวิ่งตามคู่กับแท็กซี่ไปได้ คนขับแท็กซี่เหล่ๆ มองเต็งที่วิ่งตามมา ดูกลัวๆ เต็ง ไม่อยากจอดรถ ยังเสียวเต็งจะหอมแก้มไม่หาย โต๊ดกดกระจกหน้าต่างลง เต็งตะโกนเข้ามา
“ฉันตั้งชื่อเล่นหลานได้แล้ว”
“อะไรพี่”
“กาโม่” โต๊ดและพายหน้างงๆ “อะไรนะพี่”
เต็งวิ่งตามพูด “กาโม่ ยอดมนุษย์ที่พ่อชอบเล่าให้เราฟังตอนเด็กๆไง ชอบมั้ย” เต็งยิ้มภูมิใจมาก
พายร้องไห้โฮออกมาเลย เต็งแหยไปหยุดวิ่งเลย คนขับแท็กซี่แหยๆ “ต้องจอดรถมั้ยพี่”
พายยิ่งร้องไห้โฮออกมาอีก
“ไปเลยน้อง...” โต๊ดหันไปตะโกนบอกเต็ง “โอเคพี่ ตามนั้นแหละ” โต๊ดส่งสัญญาณมือโอเคให้พี่ชาย เต็งส่งสัญญาณโอเคตอบ มองตามส่งรถแท็กซี่ไป เต็งบ่นๆ “ไม่รู้จักกาโม่รึไงวะ ดังจะตาย”
ไม่คาดคิดว่าเต็งวิ่งตามแท็กซี่มาจนเกือบถึงหน้าบ้านตัวเอง... แม่เต็งเดินส่องไฟฉายออกมารอการกลับบ้านของเต็งที่หน้าระเบียง เต็งเหลือบตาเห็นพอดี รีบหมอบราบกับพื้นไปอย่างเร็ว
โถงบ้านชิดดาว เห็นชิดดาวกำลังตบก้นกาโม่ที่นอนหลับอยู่บนเบาะเบาๆ เต็งแอบมองดูชิดดาวอยู่เงียบๆ แอบยิ้มปลื้มๆ ชิดดาวขยับตัวหันกลับมา เต็งรีบหุบยิ้มเก้อๆ เด๋อๆ วางตัวไม่ทันเล็กน้อย
“หลับแล้วค่ะ ท่าทางจะเลี้ยงง่าย”
“เหมือนจะรู้นะครับว่าพ่อแม่กำลังจะทิ้งตัวไป อยู่ๆก็ตื่นขึ้นมาซะงั้น”
ชิดดาวหน้าเจื่อนๆ “อย่าพูดว่าพ่อแม่ทิ้งสิคะ น่าสงสาร” ชิดดาวหันมองไปที่เด็กรู้สึกสงสารจากใจ
เต็งแหยๆไป รีบเปลี่ยนเรื่อง “แกคงคิดว่าคุณดาวเป็นแม่แน่ๆเลย”
แล้วคิดในใจเข้าข้างตัวเอง “ส่วนเราก็เป็นพ่อ” เสียงขำๆในใจ หน้ายิ้มๆออกมา
ชิดดาวหันกลับมามองเต็ง ยิ้มๆ “แม่น้องเค้าปั๊มนมทิ้งไว้ให้เยอะมาก นมที่ปั๊มมาจากโรงพยาบาลดาวแช่ฟรีซไว้ที่เนอร์สเซอรี่แล้ว”
“ขอบคุณครับ”
ชิดดาวสีหน้าชื่นชม “ก่อนไปนี่ก็ปั๊มทิ้งไว้ให้อีก”
เต็งถอนใจ “มีพอให้ใช้ได้นานแค่ไหนครับ”
“ก็น่าจะนานอยู่นะคะ เด็กแรกเกิดกินน้อยนิดเดียว..นี่เค้าก็ยอมดูดนมจากขวดบ้างแล้ว แต่ก็ยังไม่ชิน อาจจะต้องใช้ช้อนป้อนเสริมไปก่อน”