บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 10 หน้า 10
เวนสยิ้มปลื้มๆ “แค่ทำหน้าน่ารักแบบที่เป็นอยู่นี่แหละครับ” ทอยเบ้ปากหมั่นไส้
ชิดดาวไม่มั่นใจ “จะดีเหรอคะ”
“ผมยอมโชว์พุงแล้ว คุณดาวก็ต้องช่วยงานผมมั่งแหละ” ชิดดาวลังเลๆ
ทอยรำคาญ “จะถ่ายก็ถ่าย เดี๋ยวไม่ทัน” ทอยไปเตรียมเสาไมโครโฟนลอย เวนิสจัดแจงจัดบล็อกให้เสร็จ
เวนิสบอกเต็ง “เฮียลงทะเลไประดับเข่า” เต็งเดินลงทะเลไปตามที่เวนิสบอก
เวนิสเดินนำไปบอกตำแหน่ง “คุณดาวยืนรออยู่ตรงนี้ก่อน พอผมยกนิ้วโอเค คุณดาวค่อยเดินผ่านหน้ากล้อง”
“โอเคค่ะ”
เวนิสตะโกนบอก “เฮีย พอคุณดาวเดินผ่าน เฮียพูดอะไรอยู่ก็หันมองตามไปหน่อยนะ”
เต็งตะโกนถาม “ต้องมองตามแล้วยิ้มมั้ย”
เวนิสแซว “ปกติทำงั้นประจำล่ะสิ” ชิดดาวอมยิ้มเขินๆ เต็งก็เขิน ถามไปยิ้มไป “ตกลงจะให้ยิ้มมั้ย”
เวนิสยิ้มๆ กระเซ้า “ยิ้มสิ”
“ยิ้มแบบไหน”
“เอาสบายใจเฮียแล้วกัน...เออ เอาแบบที่เฮียทำประจำนั่นแหละ” ทั้งเต็งทั้งชิดดาวอมยิ้มเขินๆ
“ลองซ้อมคิวเที่ยวนึงก่อนนะ”
ทุกคนประจำที่ ทอยแอบยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายภาพเหตุการณ์เอาไว้...
อีกมุมของชายหาด เต็งในเสื้อผ้าชุดใหม่ออกแนวสีสันลำลอง นั่งพักผ่อนอยู่ที่เตียงผ้าใบคุยมือถือผ่านระบบ
วีดีโอคอลล์ สมมุติว่าคุยสายกับโต้...เต็งหันกล้องมือถือกวาดมองไปรอบให้เห็นวิวชายทะเล
“เป็นไงโต้ อิจฉามั้ยล่ะ” เต็งหันหน้าจอมือถือมาพูด.. เต็งพูดคุยยิ้มแย้มกับมือถือ
“ทางนี้เสร็จงานแล้วขอเล่นน้ำทะเลกันก่อนนะ แล้วเจอกันที่กรุงเทพ บายโต้”
เต็งกดตัดสายแล้วยิ้มแย้มมองไปที่กล้อง...เวนิสหยุดถ่าย “โอเคเฮีย...คัท”
เต็งลุกขึ้นยืนดีใจ “เย้ เสร็จซะที”
“ยังค่ะ เหลือเจาะอินเซิร์จเก็บอีกหน่อย”
“งั้นพักกินข้าวกันก่อน”
เต็งมองหาชิดดาว...เห็นชิดดาวนั่งอ่านการ์ตูนประมาณพวกขายหัวเราะ อยู่ที่ใต้ร่มไม้หนึ่ง “ดีๆ กินข้าวก่อนนะ”เต็งเดินไปหยิบข้าวกล่องจากกล่องโฟม 2 กล่องกะเดินไปนั่งกินกับชิดดาว ทอยจะเดินตามไป เวนิสดึงชายเสื้อ
ทอยเอาไว้ “โอ๊ย” ทอยหันไปตวาด “ดึงทำไม”