บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 10 หน้า 6
เวนิสค้านเพราะอยากให้ชิดดาวได้ไปกับเต็ง “คนเค้ามึนหัวจะให้นั่งเรือข้ามเกาะเนี่ยนะ”
ทอยหางตามองเวนิส เวนิสอมยิ้มเจ้าเล่ห์ เต็งห่วง “ลูกกวาดอยู่คนเดียวได้รึเปล่า”
“นั่นสิ ดาวอยู่ด้วยแล้วกัน”
ทอยตัดบท “ดีๆ ได้ข้อสรุปแล้ว งั้นก็รีบเดินทาง เดี๋ยวเก็บงานไม่หมด”
ทอยสะพายของเตรียมนำเดินทางไปขึ้นเรือ “แกไปเถอะดาว ฉันไหว แกจะได้ไปเที่ยวพักผ่อนมั่ง”
ทอยชะงักไปเล็กน้อย
“ลูกกวาดไหวแน่นะ”
“ไหวสิ” ลูกกวาดแอบขยิบตาให้เวนิสอย่างรู้กันว่าจะเปิดทางให้เต็งและชิดดาว
“งั้นคุณดาวไปด้วยกัน ไม่ต้องห่วงกาโม่ ลูกกวาดมึนหัวไม่แพร่เชื้อโรคใส่กาโม่หรอกครับ จะมีก็แต่เชื้อบ้า”
“เดี๋ยวโดน” ลูกกวาดทำหน้างอนๆใส่เวนิส
“เฮียจะให้คุณดาวไปด้วยกันมั้ยครับ”
“ด้วยความเต็มใจสิถามได้” เวนิสและลูกกวาดขำๆ ชิดดาวยิ้มเขินๆ ทอยถอนใจหน้าหงิกเดินตึงๆ นำไปทางชายหาดก่อนเลยด้วยความเซ็ง
คอนโดละออง ละอองเตรียมอาหารเช้าแนวอเมริกันเบรกฟาสต์เอามาตั้งที่โต๊ะอาหารเช้าให้ตนและโต้ ละอองเดินเข้าไปตามโต้ในห้องนอน พอเปิดประตูห้องเข้าไป โต้ยังนอนอยู่บนเตียง ละอองตกใจ โวยวาย
“ตายแล้วโต้ นี่ยังไม่อาบน้ำแต่งตัวอีกเรอะ”
โต้แกล้งทำป่วย “พี่ออง ผมมึนหัว ไม่สบายตัวเลย” โต้ทำงอตัวห่อผ้าห่ม ละอองหน้าตาระแวงๆ เดินเข้ามาจับตัวโต้ “ตัวก็ไม่ร้อนนี่” โต้อ้อน “แต่ผมมึนมากเลยนะครับพี่ออง”
ละอองนั่งลงข้างๆโต้ ลูบผมลูบตัวโต้ สีหน้าเป็นห่วง โต้ยิ่งออเซาะทำเป็นป่วยมาก ละอองสีหน้าใช้ความคิด
“เอางี้ อาบน้ำแต่งตัวไปกองก่อน”
โต้อึ้ง “ผมไม่สบายนะพี่”
“แต่วันนี้มันฉากสำคัญ กว่าเค้าจะรวมคิวดาราได้ พี่ไม่อยากให้ต้องยกกองเพราะโต้เป็นต้นเหตุ”
โต้สีหน้าใช้ความคิดเล็กน้อย ก่อนพยายามจะลุกขึ้นนั่ง แล้วทิ้งตัวนอนต่อ เอามือ 2 ข้างกุมหน้าผาก
ละอองลุกขึ้น “แข็งใจหน่อยโต้” ละอองจับแขนโต้ดึงพยุงตัวขึ้นมาใหม่ โต้แอบมีสีหน้าอึ้งๆไปเล็กน้อย
“ถ้าไม่ไหวก็ไปล้มพับในกองเลย ให้เค้าเห็นว่าเรามีสปิริต” ละอองพยุงโต้ขึ้นยืน
โต้ทำหมดเรี่ยวแรง เผื่อจะเปลี่ยนใจละอองได้ ละอองยังยืนยัน “ไป เชื่อพี่ แข็งใจหน่อย จะตายก็ตายในหน้าที่”ละอองประคองโต้ไปเข้าห้องน้ำ โต้ได้แต่กรอกตาเซ็งๆ แผนป่วยใช้ไม่ได้ผล