บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 17
บทประพันธ์-บทโทรทัศน์ เอกลิขิต
หัวค่ำ เต็งเดินเข้ามาในโถงบ้าน เห็นบ้านรกไปหมด ทั้งหมอนอิง หนังสือเรียน แมกกาซีนถูกปากระจายทั่วโถง
กาโม่ในชุดนักเรียนเสื้อผ้าหลุดลุ่ย นั่งกอดอกหน้าบึ้งตึง พร้อมหาเรื่องอยู่ที่โซฟา จ้องไปที่เต็งเขม็ง
“กาโม่...ทำไมทำแบบนี้ล่ะครับ”
“ลุงโกหกกาโม่” เต็งพยายามใจดีสู้เสือ “โกหกอะไรครับ”
“ลุงไม่ได้รักกาโม่มากที่สุด”
เต็งยิ้มสู้ “ลุงไม่รักกาโม่มากที่สุดแล้วจะรักใครล่ะครับ” ชิดดาวเดินตามเข้ามาพอดี
กาโม่ชี้หน้าชิดดาว “ก็รักเค้าน่ะสิ” เต็งหันมองไปทางชิดดาวตามที่กาโม่ชี้ ชิดดาวผงะไปเล็กน้อย
เต็งรีบเคลียร์ “เราคุยกันเข้าใจแล้วนี่ครับ”
“ลุงโกหก ถ้าลุงรักกาโม่ ลุงต้องกลับมากินข้าวกับกาโม่ ไม่ทิ้งกาโม่ไปกินกับเค้าสองคนหรอก” หน้าตากาโม่บึ้งตึง ไม่พอใจมาก ชิดดาวมีสีหน้าลำบากใจ ทอย...แอบฟังอยู่ที่ประตูทางเข้า ยังไม่ตามเข้ามา
“ลุงคุยกับอาดาวเรื่องงาน”
“เค้าไม่ใช่คนงานของลุง”
เต็งเสียงดังดุ “พาลใหญ่แล้วนะกาโม่ ไม่เข้าท่าเลย เกเรไม่เข้าเรื่อง” เต็งหน้าเครียด เสียงเครียด “กาโม่รู้มั้ยว่าลุงกำลังจะ ไม่มีงานทำ แค่นี้ลุงก็เครียดจะแย่อยู่แล้ว กาโม่อย่าสร้างปัญหาเพิ่มให้ลุงกลุ้มใจอีกเลยน่ะ”
กาโม่โกรธที่โดนดุ ยิ่งพาล ลุกขึ้นยืน ชี้หน้าชิดดาว “กาโม่เกลียดมัน” ชิดดาวผงะไปอย่างตกใจมาก
ทอยที่แอบดูเหตุการณ์อยู่ สีหน้านิ่งๆ แต่ในใจยิ้มพอใจมาก เต็งโกรธมาก เข้าไปกระชากแขนกาโม่เขย่า
“ขอโทษอาดาวเดี๋ยวนี้กาโม่”
กาโม่ดื้อ เกเร “ไม่ กาโม่ไม่ขอโทษ” เต็งหน้าโกรธ “เดี๋ยวนี้กาโม่ไม่เชื่อฟังลุงแล้วใช่มั้ย”
ชิดดาวรีบช่วย “ช่างเถอะค่ะ กาโม่คงไม่ได้ตั้งใจพูด”
กาโม่สวนชิดดาวทันที หน้าตาโกรธจัด “กาโม่ตั้งใจ กาโม่เกลียดมัน” เต็งฟาดมือลงกลางก้นกาโม่ฉาดใหญ่ ท่ามกลางความตกใจของทุกคน ทอยรีบวิ่งเข้ามา ขวางระหว่างเต็งและกาโม่ “อย่าตีกาโม่นะเฮีย”
กาโม่ร้องไห้โฮออกมาด้วยความเสียใจมาก “ลุงตีกาโม่”
เต็งโกรธ ระเบิดอารมณ์ออกมาจากความเครียดสะสมเรื่องงาน “ใช่ กาโม่ดื้อ ไม่มีเหตุผล ลุงก็ต้องตี ลุงตามใจกาโม่เกินไป กาโม่ถึงได้ดื้อ ไม่เชื่อฟังคำสั่งของลุงยังงี้...” เต็งจ้อง หน้ากาโม่ “ขอโทษอาดาวเดี๋ยวนี้”