บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 17 หน้า 5
“กาโม่ไม่เปิด ลุงหลอกกาโม่”
“ลุงไม่ได้หลอกกาโม่นะครับ” กาโม่ที่ยืนเถียงอยู่ด้านในประตูห้องนอน กาโม่เสียใจ โวยวายทั้งน้ำตาคลอ
“ไม่จริง ลุงหลอกกาโม่ ลุงรักอาดาวมากกว่ากาโม่ ลุงไม่ได้รักกาโม่มากที่สุด” กาโม่ร้องไห้ออกมา
เต็งพยายามง้อ “กาโม่ เปิดประตูให้ลุงเข้าไปก่อนสิครับ แล้วเราค่อยคุยกันดีๆ”
กาโม่น้อยใจมาก “ลุงจะแต่งงานกับอาดาวแล้วทิ้งกาโม่” เสียงกาโม่ร้องไห้ออกมา “ไล่ให้กาโม่กลับไปอยู่กับพ่อจริงๆ ใช่มั้ยครับ” กาโม่เหลือบตามองไปที่ชั้นโชว์ในห้องนอน กาโม่เห็นตุ๊กตาหมีที่โต๊ดซื้อให้ตอนวันเกิด ถูกจับวางไว้ด้านบน อารมณ์ประมาณให้มาก็เก็บไว้แต่ไม่ได้เอามาเล่นมากอดอะไร ชนิดว่าทิ้งจนฝุ่นจับ
“ไม่จริงนะกาโม่ ลุงไม่เคยมีความคิดแบบนั้นเลย ที่ลุงพูดเมื่อกี้ ลุงพูดไปเพราะความโมโห” เต็งฉุกคิด “นี่กาโม่ไปฟังใครพูดยุมารึเปล่า” เต็งหันมองไปทางทอย ทอยจ้องหน้าเต็ง
“กาโม่โตแล้วคิดเองได้ ไม่ต้องมีใครยุหรอกเฮีย”
“อาทอยยังไม่กลับเหรอ” ทอยรีบเดินเข้ามาตอบ “ยังจ้ะ”
“กาโม่อยากให้อาทอยเข้ามาอยู่กับกาโม่”
“ได้สิ เปิดประตูให้อาสิกาโม่”
“อย่าให้ลุงเข้ามานะ” ทอยเหลือบตามองหน้าเต็ง... เต็งพยักหน้าให้ “อาทอยกันลุงเต็งออกไปแล้ว”
เต็งยังยืนเก้ๆกังๆ อยู่หน้าประตู “จริงๆนะ อาทอยไม่หลอกกาโม่อีกคนนะ”
ทอยพูดเสียงเบา หน้าดุใส่เต็ง “ถอยไปก่อนเฮีย” เต็งยอมถอยไปอยู่ด้านหลังทอย “ทางสะดวกแล้วกาโม่”
ประตูห้องถูกเปิดล็อคให้ กาโม่เดินหนีไปนั่งที่ปลายเตียง หันหลังให้ทางประตูห้อง ทอยเปิดประตูเข้าห้องมา
เต็งชะเง้อมองตามเข้าไปในห้องด้วยสีหน้าแววตาห่วงใยกาโม่มาก “อาทอยมาแล้วครับกาโม่”
กาโม่หันมามองทอยทั้งน้ำตานองอาบแก้ม เต็งมองไปที่กาโม่ สีหน้าเศร้าๆ ที่เห็นกาโม่ร้องไห้น้ำตานองหน้า
กาโม่เห็นเต็งมองมา รีบหันกลับไปทันที ทอยค่อยๆ ปิดประตูห้อง เต็งรีบเดินมาชะเง้อมองกาโม่จากช่องประตูด้านหน้าห้อง เต็งลอดช่องประตู มองมาที่กาโม่ ประตูค่อยๆ ปิดสนิทและกดล็อคไป เต็งได้แต่ทอดถอนใจออกมา สีหน้าเศร้าๆ
ห้องนอนชิดดาว ชิดดาวตัดสินใจแบบหุนหันหยิบกระเป๋าเดินทางออกมาจากตู้ จะหนีปัญหาอีกแล้ว อยู่ๆ ชิดดาวก็หยุดกึก เสียงในความคิดดังขัดขึ้น “นี่เราจะหนีปัญหาอีกแล้วเหรอ”
ชิดดาวอึ้งๆไป มองกระเป๋าเสื้อผ้าที่ถืออยู่ในมือ ชิดดาวพูดพึมพำออกมา “ต้องหนีอีกกี่ครั้งถึงจะจบ”