บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 17 หน้า 3
เต็งจ้องหน้าทอย “ถ้าทอยรักใคร ทอยจะทำได้ทุกอย่าง”
ทอยหน้าเจื่อนสนิทไปทันที ชิดดาวอึ้งมองหน้าเต็ง บรรยากาศดูเงียบและกระอักกระอ่วนไปอึดใจ
ชิดดาวรีบเลี่ยงตัดบท “คุณเต็งไปดูกาโม่ก่อนเถอะ เดี๋ยวจะไปกันใหญ่”
“ครับ” ชิดดาวจะออกไปจากบ้าน แต่เต็งยังมองหน้าชิดดาวยืนขวางทางอยู่ “ขอทางด้วยค่ะ”
เต็งได้สติ “โทษทีครับ” เต็งหลีกทางให้ ชิดดาวออกไปจากบ้าน เต็งพูดตาม “ผมทุ่มสุดตัว”
ชิดดาวหยุดเดินหันมามองหน้าเต็ง เต็งมองหน้าชิดดาว “พุ่งชนปัญหามาขนาดนี้ ผมต้องการกำลังใจ
มากนะครับ” เต็งส่งสายตาอ้อนวอน คล้ายจะสื่อบอกว่าอย่าทิ้งตนไปไหนอีก ชิดดาวและเต็งสบตากันนิ่งๆ
ชิดดาวไม่ตอบอะไรเดินเลี่ยงออกไปบ้านเต็ง เต็งมองตามชิดดาวตาละห้อย กลัวชิดดาวจะตัดสินใจทิ้งปัญหาทุกอย่างไปอีก เต็งเดินไปเกาะรั้วชะเง้อคอมองตามชิดดาวไปเงียบๆ ทอยซึ่งเหมือนส่วนเกิน มองดูทั้งคู่อยู่ด้านหลัง น้ำตาเอ่อท่วมตาขึ้นมาด้วยความรู้สึกผิดหวังช้ำใจ
คอนโดละออง ละอองนอนพักสบายๆ ที่โซฟารับแขกให้โต้บีบนวดน่องเอาอกเอาใจให้อยู่ “สบายมั้ยครับ”
ละอองยิ้มๆ “อยากได้อะไรอีกล่ะถึงมาเอาใจพี่แบบเนี้ย”
โต้ยิ้มๆ บีบนวดเอาใจไป “ก็อยากให้พี่สบายไงครับ ช่วงนี้งานเยอะทุกวันเลย”
ละอองยิ้มๆอย่างรู้ทัน “คิดว่าพี่จะเชื่อมั้ย”
โต้ยิ้มๆ “ผมจะหลอกอะไรพี่อองได้บ้างเนี่ย”
ละอองขำๆ “นั่นไง”
โต้ยิ้มๆ “ผมก็แค่อยากจะขอบคุณพี่อองที่ช่วยทำให้ผมมีรายการเป็นของตัวเอง” สีหน้าโต้ชิงชังขึ้นมา “เขี่ยไอ้เต็งหลุดวงโคจรไปได้ซะที” ละอองเหล่มองโต้เล็กน้อย จริงๆลึกๆ ติดใจสงสัยการกระทำของโต้อยู่
“หาเรื่องเหนื่อยทำไมก็ไม่รู้โต้ รับอีเวนท์ รับละคร เพิ่มรายได้ดีกว่าเยอะ”
“ทำหาประสบการณ์เอาไว้ไงครับพี่ออง” โต้ยิ้มๆ “มีรายการเป็นของตัวเองเท่จะตาย”
ละอองยิ้มๆ รับไป แต่ก็ไม่ปักใจเชื่อเหตุผลที่โต้บอกมาทั้งหมด โทรศัพท์มือถือโต้ดังขัดขึ้น โต้เหลือบตามองมือถือที่วางที่โต๊ะกลางโซฟา...โต้หน้านิ่งๆ แล้วตัดสินใจไม่รับ บีบนวดละอองต่อไป “อ้าว ไม่รับล่ะ”
“เพื่อนน่ะครับ ไม่มีอะไรหรอก”
“รับเถอะ พี่จะไปหาอะไรกินหน่อย หิว” ละอองลุกขึ้น แต่ก็แอบมองมือถือโต้อยากเนียนๆ ภาพแคบไปที่จอมือถือ เห็นชื่อคนโทรเข้ามาคือ “ชิดดาว” ละอองปั้นหน้านิ่งแล้วเดินไปทางครัว โต้ฉวยมือถือมากดรับแล้วเดินไปคุยอีกมุม ละอองแอบจับตามองโต้อย่างติดใจสงสัย