บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 18 หน้า 3
“เสียมารยาทยังไง!? เค้ามาคบลูกชายเรา เราก็ต้องรู้สิ”
“มณเป็นเด็กกำพร้าค่ะ พ่อแม่มณเสียตั้งแต่มณยังเด็ก คุณท่านก็เลยเก็บมาเลี้ยง”
“เลี้ยงเป็นคนใช้น่ะเหรอ?”
“แม่ครับ!” รัฐรวีทักท้วง
“แม่พูดผิดตรงไหน หรือไม่จริง?”
“จริงค่ะ”
“แล้วเธอเรียนจบอะไร?”
“มณเรียนจบ ม.6 ค่ะ”
“จบ ม.6!! แล้วก็มาเป็นคนใช้? ไม่คิดจะเรียนต่อเลยเหรอไง?” ภัสสรยังคงถามจิกแบบคนมีอคติ
“ก็คิดจะเรียนต่อเหมือนกันค่ะ กำลังเก็บเงินอยู่”
“ตอนนี้ก็ไม่ต้องเรียนแล้วมั้ง ได้ลูกชายฉันเป็นแฟน สบายแล้วนี่” ภัสสรเอ่ยกระแนะกระแหน
“คุณ!” รัฐเอ่ยเตือนภรรยา
“หรือไม่จริง ก็เค้าเป็นแฟนกันนี่คะคุณ” ภัสสรเอ่ยแบบไม่ไว้หน้า
“แม่ครับ คุณมณฑาเค้าไม่ได้เป็นแบบนั้นนะครับ” รัฐรวีเอ่ยแย้งขึ้น
“แม่จะไปรู้ได้ยังไง ก็แม่ไม่ได้รู้จักเค้านี่” ภัสสรทำท่าไม่สนใจ
รัฐรวีเปลี่ยนเรื่อง หันไปหามณฑิรา “เอ้อคุณ เมื่อกี๊คุณบอกว่าจะเข้าห้องน้ำนี่ เดี๋ยวผมพาไป”
หญิงสาวลุกขึ้น
“ให้เข้าห้องน้ำข้างหลังล่ะ อย่าให้เข้าปนกับเรา” ภัสสรขัดขึ้น
รัฐรวีชะงักหันมามองภัสสร “แม่ครับ นี่แฟนผมนะครับ”
ภัสสรทำลอยหน้าลอยตาตอบไม่สนใจ
รัฐรวีพามณฑิราเดินออกไปเซ็งๆ
“ผมขอโทษแทนแม่ผมด้วยนะครับที่ท่านพูดกับคุณแบบนั้น” รัฐรวีเอ่ยขึ้นขณะที่พาหญิงสาวไปห้องน้ำ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันเข้าใจ”
รัฐรวียิ้มแล้วให้กำลังใจมณฑิรา “อดทนหน่อยนะครับ ผมเชื่อว่าคุณจะชนะใจแม่ผมได้”
“หยุดพูดเถอะค่ะ”
รัฐรวีเข้าใจผิด คิดว่ามณฑิราท้อ “อย่าเพิ่งท้อสิครับ”
“เปล่าค่ะที่ชั้นบอกให้หยุดพูด เพราะฉันจะเข้าห้องน้ำ เริ่มปวดจริงๆ แล้ว”
“ขอโทษครับ” รัฐรวียิ้มเจื่อนๆ