บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 18 หน้า 5
รัฐกับภัสสรหันมองหน้ากันสงสัยว่าใครมา?
อีกด้านหนึ่ง รัฐรวีจะพามณฑิราเดินกลับเข้ามาที่ตัวบ้าน
“สงสัยจะเข้าไปนั่งในบ้านกันแล้วครับ” ชายหนุ่มเอ่ยบอกหญิงสาวเมื่อไม่เห็นพ่อและแม่ของตนอยู่ในสวน
ทันใดนั้นรัฐรวีเหมือนได้ยินเสียงคนคุยกัน เลยชะโงกแอบดูในบ้าน ชายหนุ่มเห็นรัฐ ภัสสรกำลังคุยกับคุณหญิงหิรัญญิการ์อยู่ที่ห้องรับแขก
“ใครเหรอคะ??” มณฑิราเอ่ยถามขึ้น
รัฐรวีอึ้งไป “คุณหญิงหิรัญญิการ์ เพื่อนคุณแม่น่ะครับ” มณฑิราเองก็อึ้งเหมือนกันเพราะไม่รู้ว่าคุณหญิงจะมาด้วย
“คุณมณครับ ผมว่าวันนี้คงไม่สะดวกแล้ว คุณมณกลับเลยดีกว่าครับ เดี๋ยวผมไปส่ง”
“แต่ฉันยังไม่ได้ลาพ่อแม่คุณเลย”
“ไม่ต้องลาแล้วล่ะครับ”
รัฐรวีจะพามณฑิราออกไป พอดีกับที่ภัสสร รัฐ คุญหญิงหิรัญญิการ์เดินออกมาจากตัวบ้าน
“จะไปไหนตาวี?” ภัสสรเอ่ยถามขึ้น
รัฐรวี และมณฑิราชะงัก
“คุณมณฑาครับ นี่คุณหญิงหิรัญญิการ์ เพื่อนของคุณแม่ครับ” รัฐรวีจำต้องเอ่ยแนะนำหญิงสาวกับคุณหญิงหิรัญญิการ์
“สวัสดีค่ะ” มณฑิรายกมือไหว้
คุณหญิงรับไหว้แบบขอไปที แล้วแกล้งพูด “นี่น่ะเหรอผู้หญิงที่ทำให้ลูกชายคุณภัสสรทิ้งหลานดิฉันแล้วไปคบด้วย... “
รัฐรวีอึ้ง ส่วนมณฑิรามองรัฐรวี แอบรู้สึกสงสาร
ที่สวนสาธารณะ อาทิตย์นั่งอึ้งๆ หน้าช้ำจากที่โดนเวกต่อยอยู่ที่เก้าอี้ในสวน
เวกมองแค้นๆ กำลังพยายามเค้นถามอาทิตย์อยู่ “ตกลงแกจะบอกได้รึยังว่าแกพาคุณวิไลลักษณ์ไปอยู่ที่ไหน?”
“ผมยังบอกไม่ได้ครับ” เวกโมโหลุกขึ้นจะเอาเรื่อง อาทิตย์เลยรีบบอก “แต่ผมสัญญานะครับ ผมจะบอกความจริงกับคุณวิไลลักษณ์ว่าผมเป็นใคร จากนั้นผมจะพาคุณวิไลลักษณ์กลับบ้านเองครับ”
เวกอึ้งๆ ไม่คิดว่าอาทิตย์จะทำได้จริงๆ “แกสัญญาแล้วนะ!”
“ครับ...” อาทิตย์กังวลใจ ยังคิดไม่ออกว่าจะบอกความจริงกับวิไลลักษณ์ยังไง
ที่บ้านของรัฐรวี หมอฉบังหิ้วกล่องยาลงมาจากรถ วิ่งหน้าตาตื่นมาหาเพื่อนที่ยืนรออยู่ “เกิดอะไรขึ้นวะไอ้วี!! มีใครเป็นอะไร!?”