บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 18 หน้า 4
อีกด้านหนึ่งที่บ้านของมณฑิรา นายวงกำลังเดินงุ่นง่าน หงุดหงิดที่แม่เมียดไม่ยอมให้ตนไปหาอาทิตย์กับเวก
“โธ่เอ๊ย ทำไมแม่ไม่ยอมให้พ่อไปกับไอ้เวก?!! พ่อจะต่อยไอ้คุณอาทิตย์มันให้สลบเลย!” นายวงเอ่ยขึ้นทำท่าฮึดฮัด
“ถ้าเค้าสลบ แล้วแกจะรู้ได้ยังไงว่าเค้าพาลูกเราไปอยู่ที่ไหน?!!”
“ก็รอให้มันฟื้นก่อนไงแม่!!” นายวงเอ่ยแก้ตัวไปเรื่อย
“ฟื้นแล้วเค้าจะบอกแกไหม?! เกิดเค้าโมโหแล้วพาวิไลหนีไป ชาตินี้เราคงไม่ได้เจอลูกอีก! ให้ไอ้เวกมันไปคุยกับเค้าดีๆ แล้วเดี๋ยวพอเค้ากลับ ไอ้เวกมันจะได้แอบตามไป ทีนี้เราจะได้รู้ว่ามันพาลูกเราไปไว้ที่ไหน?! เข้าใจรึยัง?!”
บริเวณสวนสาธารณะของหมู่บ้าน เวกเดินเข้าไปหาอาทิตย์ที่นั่งรออยู่ที่ม้านั่งในสวน
“คุณอาทิตย์”
อาทิตย์หันมาเจอเวก เลยลุกเดินไปหา “สวัสดีเวก..”
เวกโมโหมากต่อยหน้าอาทิตย์ทันที อาทิตย์ล้มลงมองเวกอย่างอึ้งๆ “บอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าแกพาคุณวิไลลักษณ์ไปอยู่ที่ไหน!”
“ผมยังบอกไม่ได้ ฝากขอโทษพ่อแม่คุณวิไลลักษณ์ด้วยนะครับที่ผมพาคุณวิไลลักษณ์หนีมา แต่ที่ผมทำไปเพราะผมรักคุณวิไลลักษณ์จริงๆ”
“ถ้าแกรักคุณวิไลลักษณ์จริงๆ“ อาทิตย์ชะงักกับสรรพนามที่เวกเรียกตัวเองเปลี่ยนไป “แกจะไม่โกหกคุณวิไลลักษณ์หรอก!!”
“เวกหมายความว่ายังไง?”
“ทุกคนเค้ารู้ความจริงหมดแล้วว่าแกเป็นคนขับรถ!” อาทิตย์ชะงักอึ้ง
ในสวนหน้าบ้าน ภัสสรคุยกับรัฐท่าทางเป็นห่วง ไม่สบายใจ “คุณว่าฉันพูดแรงไปรึเปล่า? สงสารตาวีจังเลย” “สงสารก็เลิกสิคุณ” รัฐเอ่ยแนะนำขึ้น
“เลิกไม่ได้สิคุณ! หนูมณเค้าเคยสงสัยลูกเราขนาดนั้น ก็ต้องทำให้เค้าเห็นสิว่าลูกเราเป็นคนดีจริงๆ! ไม่ได้ๆ ใจอ่อนไม่ได้ เดี๋ยวต้องจัดเต็มกว่านี้อีก!”
“แล้วคุณจะมาถามผมทำไม?”
“ฉันแค่อยากระบาย ไม่ได้อยากได้ความคิดเห็นนี่”
แม่ชื่นที่นั่งอยู่แถวนั้นด้วยถามขึ้นอย่างงงๆ “เดี๋ยวนะคะ ทั้งหมดนี่คืออะไรคะ? ชื่นงงไปหมดแล้ว”
“ไม่มีอะไรหรอกชื่น เมียฉันเค้าอยากจะพิสูจน์ใจลูกชาย ก็เลยให้หนูมณมาช่วยเล่นละคร ไว้วันหลังฉันจะเล่าให้ฟัง”
“เล่นละครอะไรคะ?”
ภัสสรกำลังจะเล่า แต่แตงอ่อนเดินเข้ามาพอดี “คุณผู้หญิงคะ มีแขกมาขอพบค่ะ”