บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญตอนที่ 13 หน้า 2
11 กุมภาพันธ์ 2557 ( 01:38 )
1.2M
สวนคุ้มหลวงยามเช้า คนงานทั้ง 2 ดูแลกวาดใบไม้อยู่ ตรีภพโทรหาตฤณซึ่งไปค้างที่คอนโดของตรีภพ
“ไอ้หมอ แกจะมาได้เมื่อไหร่”
ตฤณหน้ายู่ยี่พูดโทรศัพท์ยังงัวเงียอยู่บนเตียง
“ไปไหนวะ”
“อ้าว ก็คุ้มไอ้แก้วไง”
“ชักไม่อยากไปแล้วว่ะ มีน้องๆ เขาจัดทริปไปกระบี่ อยากให้ฉันไปด้วย”
“โถ ไอ้หอก น้องๆ มันหลอกแกไปเป็นสปอนเซอร์น่ะซี สู้มานี่ไม่ได้ไม่ต้องจ่ายซักแดง”
ตฤณลังเล “เฮ่ย ไปเป็นป๋าอาจจะคุ้มก็ได้นะเว้ย”
ตรีภพเสียงแข็ง “ไอ้ตีน เลิกกวนส้นได้แล้ว แกมานี่เลย อาการฉันชักแย่ใหญ่แล้ว”
ตฤณเลิกแกล้งยั่วเล่น ควานหาแว่นมาสวม
“อะไรวะ แกละเมอเดินอีกแล้วหรือ”
“ก็เออน่ะซี”
“เออก็ได้ งั้นไปวันศุกร์นี้ ฉันขับรถแกขึ้นไปเลยดีไหม”
“ไม่เอา ทางไกลสงสารรถ แกขึ้นเครื่องมาน่ะดีแล้ว”
“ไอ้งก”
ที่ศาลากลางสวน บรรดานักแสดงและทีมงานมากินอาหารเช้า พิมพ์ดาวนั่งอยู่ที่โต๊ะคุยโทรศัพท์กับพิมพ์เดือน “เธอเอาข้อมูลที่เธอค้นได้มาด้วยนะ”
พิมพ์เดือนยังคงนอนอยู่บนเตียง หาวยืดยาว
“ค่ะ แต่หนูว่าที่ ม.ช. ต้องมีข้อมูลเยอะกว่าที่หนูมีแน่ๆ”
“เอาเถอะ เอาเท่าที่มีก่อน เธอจะมาได้วันไหน”
“วันเสาร์ดีไหมคะ”
“เธอมาวันศุกร์ดีกว่า เผื่อเสาร์อาทิตย์จะได้ไปไหนบ้าง”
“ค่ะ”
“โอเค แค่นี้ก็แล้วกัน หวัดดีจ๊ะ”
พิมพ์ดาววางหูโทรศัพท์ ตรีภพมานั่งปุบลง พิมพ์ดาวชักสีหน้า
“เป็นไงบ้างคุณ เมื่อคืนนอนไม่หลับเหรอ”
“เปล่า”
“แล้วทำไมตายังกะหมีแพนด้าในสวนสัตว์ อ้อ หรือว่าเมื่อคืนไปเที่ยวกะนายเชนจนดึก”
พิมพ์ดาวยิ้มพริ้มพราย “เรื่องของฉัน”
“ระวังนะคุณ”
“ระวังอะไร”
“เรื่องนายเชนน่ะ ผมรู้ว่าคุณรอบจัด ผมไม่ห่วงคุณหรอก”
พิมพ์ดาวตาเขียว ตรีภพยั่ว
“ตอนนี้กล้องมันเป็นเอชดีแล้วนะคุณ ถ้าเหี่ยวถ้าโทรมขึ้นมาแต่งหน้ากลบไม่มิดแล้วนะ ดูแลตัวเองหน่อย ว้า มีอะไรกินบ้างก็ไม่รู้...ผมไปล่ะ”
ตรีภพลุกไป พิมพ์ดาวรีบคว้ามือถือมากดกล้องดูหนังหน้าตัวเอง
“ไม่โทรมซักหน่อย สวยจะตายไป อีตาบ้า” พิมพ์ดาวค้อนไล่หลัง
คืนนั้นที่คุ้มร้าง บริเวณเติ๋นงดงาม ยอดหล้าลุกจากตั่ง ก้าวมาหาแก้วอย่างคุกคาม นางผัน นางเผื่อนชะเง้อ
“ทำไมเจ้าถึงไม่บอกข้า เรื่องดาราราย”
“คุณพิมพ์คือเจ้านางดารารายหรือ ไม่น่าเชื่อเลย” แก้วงุนงง
ยอดหล้ายิ้มเยาะ “มันเองก็คงตั้งจิตอธิษฐานขอติดตามพี่เทพไปทุกชาติ ทุกภพ ดี! เพราะคราวนี้มันจะต้องเป็นคนพ่ายแพ้บ้าง”
แก้วรู้สึกห่วงใยพิมพ์ดาว “ข้ามัวแต่ระวังแต่นางแพศยานั่น ไม่รู้เลยว่านังน้องทรยศอยู่ใกล้ข้าแค่นี้เอง บอกข้ามาซิว่ามันกับพี่เทพเป็นเช่นใดบ้าง”
แก้วมองยอดหล้าแล้วตัดสินใจพูด
”ถ้าจะให้พูดตรงๆ ก็คือ คุณพิมพ์ไม่ได้สนใจอะไรนายตรีนัก แต่นายตรีต่างหากที่เป็นคนคอยตามตอแยคุณพิมพ์”
“เจ้าคงลืมไปแล้วว่าดารารายเสแสร้งเจ้าเล่ห์เพทุบายขนาดไหน มันเล่นละครหลอกเจ้าน่ะซี”
“ผมอาจมองคุณพิมพ์ดาวผิดไป...หรือไม่ก็”
“ทำไม”
“เจ้านางอาจจะมองเจ้านางดารารายผิดไป”
ยอดหล้าตาเบิกกว้าง ยื่นมือออกเกิดแสงราวฟ้าผ่าเป็นเส้นสว่างจากมือ แก้วผงะหงายล้มไปกับพื้น ไถลไปไกล
“เจ้ากล้าดี โอหังบังอาจขึ้นทุกวัน”
แก้วยันตัวขึ้น ดวงตาเจ็บปวด “ขออภัยเจ้านาง”
ยอดหล้าสะบัดกลับไปที่ตั่ง นั่งลง “ข้ายกโทษให้...ไป ไปให้พ้นหน้าข้าได้แล้ว”
นางผัน นางเผื่อนคิกคัก แก้วถอนใจเดินจากไป