บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญตอน 11
คุ้มนางครวญ ตอนที่ 11
วันต่อมามีการถ่ายทำ เป็นฉากเรือนของยอดหล้า มาลารินจับพิมพ์ดาวมานั่งหน้าคันฉ่อง พิมพ์ดาวถูกจับแต่งตัว แต่งหน้า แต่งผม ดูงดงามเป็นคนละคน นางผัน นางเผื่อน คอยส่งดอกไม้คำ ดอกไม้ไหวให้มาลาริน มาลารินปักดอกไม้ไหวลงบนมวยผมพิมพ์ดาว.
“เจ้าพี่นึกยังไงถึงมาจับข้าแต่งตัว ข้าไม่ใช่ตุ๊กตาของเจ้าพี่นะ”
“ตอนนี้เจ้าเป็นตุ๊กตาที่งามที่สุดของข้า”
พิมพ์ดาวหันมา “ท่านทาหน้าข้าซะขาวราววอก ปากก็แดงเป็นตัวตุ๊ดตู่”
“ยังไงก็ดีกว่าขะมุกขะมอม เป็นชาวป่าชาวดอย”
“แต่ข้าก็เป็นชาวดอยจริงนี่ แม่ข้ามาจากเชียงรุ่ง หอคำเวียงผาครางก็อยู่บนผาสูง”
“เจ้าเป็นเจ้านางน้อยแห่งเวียงแก้วต่างหาก”
มาลารินจับพิมพ์ดาวให้หันไปดูกระจกใหม่ พิมพ์ดาวมอง
“ดูซิว่าเจ้างามแค่ไหน”
พิมพ์ดาวยิ้ม สบตากับมาลารินในกระจกเงา แล้วตัวชาวาบเมื่อภาพมาลารินเลือนไปเป็นยอดหล้า นางผันนางเผื่อนในกระจกเงาก็เป็นอีกคน พิมพ์ดาวเบิกตากว้างตะลึงตะไล
ฐาปกรณ์ขมวดคิ้ว “คัท!”
พิมพ์ดาวตัวชา ภาพอดีตที่ซ้อนเข้ามาเลือนไป มาลารินมองพิมพ์ดาว
“คุณพิมพ์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
ฐาปกรณ์ลุกมา บีบี ตรีภพ ตามมาด้วย
“เป็นอะไรหนูพิมพ์.. จู่ๆก็หยุดเล่น”
พิมพ์ดาวพนมมือไหว้ขอโทษ
“ขอโทษค่ะ เมื่อคืนหนูนอนน้อยก็คงเบลอน่ะค่ะ”
บีบีแสยะ “ต๊าย เลยมาทำให้คนอื่นเสียเวลาไปด้วย นี่ต้องเทกล่ะซีนี่”
“ไม่ต้องเทก จบซีนพอดี แค่ทริมตอนท้ายออกก็พอ” ฐาปกรณ์สรุป
พิมพ์ดาวโล่งใจ บีบีค้อน ตรีภพมองพิมพ์ดาวอย่างเป็นห่วง พิมพ์ดาวเมินใส่