บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญตอน 11 หน้า 3
เอนเตอร์เทนเมนท์คอมเพล็กซ์ยามราตรี มีห้องคาราโอเกะแนวนิยมของยุค ทำเป็นเรือนส่วนตัว ตั้งอยู่ห่างๆกันหลายหลัง ข้างในตกแต่งทันสมัย แต่ไม่วายมีลวดลายศิลปะเมืองเหนือ ตกแต่งอยู่ตรงนั้นตรงนี้ ทีวีจอแบนกำลังมีมิวสิควิดีโอเพลงยอดนิยมพร้อมเนื้อเพลง มาดามสุยืนกรีดมือวางท่วงท่าร้องเพลงอยู่ ด้านหลัง มีมี่ มูมู่ เต้นเป็นหางเครื่องให้ พอจบเพลง มาดามสุจึงประกาศเซอร์ไพรส์ ภาพบนจอทีวี เบื้องหลังกลายเป็นภาพละครโทรทัศน์ ช่วงจบไตเติ้ลเข้าเรื่องพอดี ตรีภพอ้าปากค้าง มีอาการเขิน มาลารินทำตาโต
“ละครคุณตรี ออนแอร์วันนี้ตอนแรกใช่ไหมคะ”
“โธ่ ผมอุตส่าห์ลืมไปแล้วนะนี่”
พิมพ์ดาวเชิด แพทมองทีวีตาเป๋ง
ภาพในจอเห็นรถสปอร์ตแล่นมาด้วยความเร็ว แล้วตัดไปเป็นภาพในรถ เห็นตรีภพในมาดลูกเศรษฐีที่สปอยสุดๆ ท่าทางเป็นแบดบอยเต็มที่ ทีมงานตะโกนแซว ตรีภพหน้าแดง แต่ก็ลุกขึ้นทำท่าโค้งรอบทิศ ตรีภพสบตาพิมพ์ดาว พิมพ์ดาวยักไหล่ ตรีภพนั่งลง มาลารินเกาะแขน
“คองเกรจูเรชั่นส์ค่ะ”
มาดามสุมานั่งเบียดตรีภพอีกข้าง มองดูทีวี
“ต๊าย น้องตรี หล่อมากค่ะ”
พิมพ์ดาวมองดูตรีภพ ขนาบด้วย 2 สาว 2 วัย ก็ทำท่าไม่แยแส ตักอาหารกิน ราเชนทร์คอยดูท่าทีพิมพ์ดาวและตรีภพ แล้วยิ้มนิดๆ
ที่ภาพในจอทีวี ตรีภพในมาดพระเอกเพลย์บอยและแบดบอย กำลังคุยกับเพื่อนที่ไม่เห็นด้วยกับพฤติกรรม
“พวกผู้หญิงพวกนี้มันก็อยากเหมือนกันละวะ เสนอมาก็สนองให้”
พิมพ์ดาวชะงัก ตามองทีวี ตรีภพหน้าแดง เอาสองมือปิดหน้า บรรดาคนอื่นๆเกี๊ยวก๊าว แซวกันใหญ่
“ตาย แรงนะ” แพทว่า
มาลารินเผยอปาก ยิ่งฟังยิ่งรัญจวน บีบีตีให้ระงับกิริยา
ที่ภาพในจอทีวี ตรีภพกระดกเหล้าน้ำแดงเข้าปาก ยักไหล่
“ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบซักหน่อยนึง แล้วจะมาเรียกร้องให้รับผิดชอบอะไร”
พอตรีภพพูดจบ ทีมงานเฮยิ่งกว่าเดิม ตรีภพเอามือปิดตา ถ่างนิ้วดูตัวเอง หน้าแดงเพราะอายจริงๆ
“โอโฮ มายไอดอล” ราเชนทร์ว่า แพทตีราเชนทร์ ราเชนทร์หัวเราะ
พิมพ์ดาวอึ้ง หันมองตรีภพด้วยความโล่งใจ ‘วันนั้น อีตาบ้านั่นท่องบทละครหรือ’
ข้างในยังคงครึกครื้นร้องเพลงต่อ ฐาปกรณ์ดึงมาดามสุมา
“ทำไมกินกันไม่อั้นแบบนั้น แบลกตั้ง 7 ขวด ไม่ฉิบหายเหรอคุณ”
“วุ้ย ถ้าฉิบหายฉันจะเลี้ยงทำไม”
“อย่าบอกนะว่า ให้ไอ้แก้วออกให้อีก”
“ไม่ใช่ค่ะ พ่อเลี้ยงธาดาต่างหากเป็นคนเลี้ยง”
“หือม์ ไอ้พ่อเลี้ยงนี่ ทำไมต้องมาแสนดีกับเราด้วยวะ”
“จะอะไร ก็เศรษฐีบ้านนอกเห่อดาราน่ะซี”
มาดามสุพูดแล้วก็รีบมองซ้ายมองขวา กลัวกำแพงมีหู ประตูมีช่อง
ราเชนทร์หลบออกจากห้องคาราโอเกะมาพบกับพ่อเลี้ยงธาดา
“ได้เรื่องอะไรบ้าง”
“ตอนนี้ผมตีซี้พวกเหมดกับพวกคนสวน ทุกคนบอกว่าคุณแก้วตอนแรกที่มาถึงก็ทำตัวเป็น.. เรียกว่าอะไรดี”
พ่อเลี้ยงธาดายิ้มเหยียดหยาม “สามล้อถูกหวย”
“ใช่แล้วครับ จากนั้นจู่ๆก็เปลี่ยนไป เลิกเที่ยว เก็บเนื้อเก็บตัว มีท่าทางเหมือนถูกสะกด”
“หรือไม่ก็เหมือนคนติดยา”
“ช่วงเวลาก็เป็นช่วงเดียวกับที่คนของพ่อเลี้ยงหายตัวไป”
พ่อเลี้ยงธาดาขบกราม “งั้นก็เป็นฝีมือของไอ้เจ้ากำมะลอนี่จริงๆ”
“แปลว่าไอ้ เอ๊ย พี่เอ็ดดี้ก็ฝีมือมันหรือครับ”
“มันทำเหมือนกับเป็นฝีมือผี ทำเหมือนกับว่าคุ้มร้างนั่นมีอาถรรพ์ แต่กูไม่มีวันเชื่อ”
“แล้วพ่อเลี้ยงคิดว่าเงินกับยาจะยังอยู่หรือครับ”
พ่อเลี้ยงธาดาตาวาว โกรธเกรี้ยว
“ป่านนี้คงไม่เหลือซากแล้ว แต่ก็ไม่แน่ ไอ้แก้วอาจจะยังซ่อนเงินกับยาไว้ที่ห้องใต้ดินคุ้มร้างนั่นก็ได้”
“แล้วพ่อเลี้ยงอยากให้ผมทำอะไรต่อไป”
พ่อเลี้ยงธาดาครุ่นคิด
ที่สวนด้านนอกของคาราโอเกะ มีน้ำพุประดับไฟเปลี่ยนสีดูงดงาม พิมพ์ดาวยืนเหม่อดูน้ำพุ มีร่างสูงก้าวมาด้านหลัง พิมพ์ดาวจำได้แม้ไม่ได้หันมา ตรีภพเข้ามาใกล้ๆ มองดูน้ำพุ
“สวยจัง”
“หมายถึงน้ำพุใช่ไหม”
ตรีภพชะงัก มองพิมพ์ดาว “ก็ใช่น่ะซี ใครจะไปกล้าชมคุณ”
“ทำไม.. ทำไมถึงไม่กล้า”
“ผมไม่อยากถูกกล่าวหาว่าเป็นเพลย์บอย เป็นเสือผู้หญิง เป็นพวกหว่านไปเรื่อยน่ะซี”
“ใครไปกล่าวหาคุณ”
พิมพ์ดาวทำไม่รู้ไม่ชี้ ตรีภพเห็นแววยิ้มในดวงตา ก็ยิ่งรื่นรมย์ขึ้น
“ก็คนแถวๆนี้แหละครับ”
ตรีภพมองตาพิมพ์ดาว พิมพ์ดาวมองตอบ บรรยากาศกำลังจะซึ้ง ก็มีเสียงดังมาจากลานจอดรถ ตรีภพและพิมพ์ดาวมองไป เห็นจิ๊กโก๋นายหนึ่งกำลังคว้าข้อมือหญิงสาวท่าทางมาเที่ยวผับ ตรีภพก้าวเข้าไปช่วย จิ๊กโก๋ไม่ยอมปล่อยผู้หญิง แถมยังตบตีอีกด้วย ตรีภพตรงเข้าไปต่อยจิ๊กโก๋หงายหลัง บรรดานักเลงที่คุมลานจอดรถ เป็นพวกเดียวกับจิ๊กโก๋ จึงพากันมาล้อมกรอบตรีภพ พิมพ์ดาวหยิบเครื่องช็อตไฟฟ้าออกมา แต่ก็ถูกนักเลงใช้ไฟฉายฟาดหลุดจากมือ พิมพ์ดาวไม่ยอมหนี เอาหลังพิงตรีภพ แล้วดึงเข็มขัดออกพันมือ ตรีภพอึ้งไปนิด ตรีภพกับพิมพ์ดาวเตะต่อย จนนักเลงเป็นฝ่ายแพ้ จิ๊กโก๋จึงควักปืนออกมายิง ตรีภพเอาตัวเข้าบังพิมพ์ดาวไปข้างหลัง กระสุนเฉียดหัวตรีภพ จิ๊กโก๋ตัวสั่นระริก ปืนหลุดมือ แล้วล้มลงชัก หญิงสาวถือเครื่องช็อตไฟฟ้าของพิมพ์ดาว ยืนเด่นอย่างสะใจ แล้วเข้าเตะจิ๊กโก๋ ซ้ำแล้วซ้ำอีก ตรีภพเอามือลูบผม ผมหลุดมาปอยหนึ่ง มีรอยไหม้ ตรีภพกลืนน้ำลาย พิมพ์ดาวจับตัวตรีภพให้มาประจันหน้า
“คุณเป็นอะไรไหม”
“ไม่ฮะ แล้วคุณเป็นอะไรหรือเปล่า”
บรรดาผู้คนทยอยมาดู ทีมงานละครก็วิ่งมา มาลารินเบียดพิมพ์ดาวเซถลา คว้าแขนตรีภพ “คุณตรีขา”
พ่อเลี้ยงธาดาก้าวมากวาดตามอง เห็นว่าเป็นคนของตัวเองก็ขบกราม รถตำรวจมาจอด ไฟไชเรนวูบวาบ ตำรวจอีก 2 นายลงมาดู เข้าไถ่ถามตรีภพ และหญิงสาวเจ้าทุกข์