บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญตอน 5 หน้า 2
รถพิมพ์ดาวแล่นมาวนหาที่จอดในลาน วันนี้เป็นวันฟิตติ้ง และมีการทำข่าว จึงมีรถของสำนักข่าวต่างๆ รถของนักแสดง
ทีมงานแน่นลานจอดรถ รถพิมพ์ดาวเจอที่จอดห่างออฟฟิศสุดหล้าฟ้าเขียว แถมอยู่ข้างกองขยะมหึมา
พิมพ์ดาวลงจากรถ มองดูตึกออฟฟิศ แล้วหน้างอ “นี่ฉันทำกรรมอะไรไว้นะ”
ที่ห้องฟิตติ้ง ตรีภพ มาสาริน แต่งตัวใกล้เสร็จ นอกนั้นก็เป็นพวกกลุ่มพ่อแม่ ได้แก่ เจ้าแสงอินทร เจ้านางหอมุก เจ้านาง
สร้อยคำ พระยาพิชิตชัย คุณหญิงอำพา เถรกระอำ ครูบาสรี ฯลฯ พิมพ์ดาวกับแพทที่โลกแคบได้บทคุณเพิ่งโผล่เข้าห้อง
มาพร้อมกัน
“สวัสดีค่ะ น้องพิมพ์ น้องแพท ไป เข้าไปฟิตติ้งเลย” สุชาดาเร่ง
“ใช่ อย่าโอ้เอ้ แปลกนะ พระเอก นางเอกเขามากันตั้งแต่เช้ามืด แต่พวกนังตัวประกอบมากันสายตะวันโด่ง” บีบีจิกกัด
แพทหน้าเสีย พิมพ์ดาวชะงักกึก ลูกกบสะดุ้ง
“คุณลูกกบคะ”
“ขา น้องพิมพ์”
“คุณลูกกบนัดพิมพ์กับแพทตอนเก้าโมงใช่ไหมคะ”
“ค่ะ”
“ตอนนี้เก้าโมงหนึ่งนาที เราสองคนคงไม่ได้โอ้เอ้ มาสายตะวันโด่งใช่ไหมคะ”
บีบีหน้าแตกไม่รู้จะทำอะไรเลยเชิดใส่
“ค่ะ เราต้องนัดนักแสดงให้เหลื่อมเวลากันจะได้ไม่ต้องมานั่งรอกันเหนียงยานค่ะ” ลูกกบว่า
บีบีสะดุ้งเอามือคลำคอ พิมพ์ดาวยิ้ม แพทชื่นชมพิมพ์ดาว ลูกกบพาทั้งสองคนไปลองเสื้อ
“สมน้ำหน้า อยู่ดีไม่ว่าดี ให้เด็กมันถอนหงอกเอา” สุชาดากระทบกระเทียบ
บีบีหันขวับมามองมาดามสุอย่างเอาเรื่อง “นี่... ว่าใคร”
“ด่าไอ้รัก ผู้ช่วยค่ะ ชอบไปแส่ข้ามหน้าข้ามตาคุณฐา”
รักคอหด ฐาปกรณ์รู้ว่าเมียหลอกด่าบีบี
“ใช่ ทั้งที่ไม่ใช่หน้าที่ตัวเองซักหน่อย จำไว้นะมึง ไอ้รัก”
ฐาปกรณ์ตวาด แอบขยิบตา รักกลั้นยิ้มยกมือไหว้ท่วมหัว
“ครับ คราวหน้าคราวหลังจะไม่แส่แล้วครับ”
ฐาปกรณ์ มาดามสุหันมายิ้มกับบีบี บีบีจับไม่ได้ไล่ไม่ทันยิ้มแห้งๆตอบ
พิมพ์ดาวและแพทกำลังแต่งหน้าแต่งผมอยู่หน้ากระจกเงา พิมพ์ดาวแอบมองเงาสะท้อนตรีภพซึ่งยืนโพส ท่าอยู่กับ
มาสาริน รักถ่ายรูปไว้จากมุมต่างๆ บีบีมาแส่สั่งการอีก
“เอ้าลินซี่ ซบอกน้องตรีซีคะ ลูกขา”
ฐาปกรณ์กับมาดามสุยืนอยู่ข้างหลัง
“อีเจ๊นี่ มันจะมาแส่อย่างนี้ทุกวันหรือคุณ”
“อีนี่คอนเนกชั่นมันเยอะ ยอมๆมันไปก่อนเถอะคุณ”
มาสารินทำอิดออดหน้าแดงแล้วกอดซบหน้าในแขนตรีภพ
“ตาย ต้องกอดกันอีกแล้ว”
“มันเป็นงานครับ”
พิมพ์ดาวมองเงาสะท้อนในกระจกเขม็ง จนตรีภพรู้สึกตัว หันไปเห็นพิมพ์ดาวมองเขม็งอยู่ พิมพ์ดาวมองในเชิงว่า
‘กะอยู่แล้ว พวกเสือผู้หญิง’ ตรีภพสบตาในเชิงว่า ‘ทำงานอยู่มาหวงอะไรตอนนี้’ พิมพ์ดาวเชิดหน้าขึ้น แล้วจึงเห็นว่า
มีมี่กับมูมู่แอบดูพฤติกรรมของตนเองอยู่
“อย่าคิดมากเลยค่ะ คุณพิมพ์”
“เปล่านะคะ”
ตรีภพแข็งขึงไปนิดหนึ่ง มาสารินรู้สึก มองหน้าตรีภพ แล้วมองตามสายตาตรีภพ พอดีกับพิมพ์ดาวมองมาอีกที ตรีภพ
ขยับถอยออก
“พอก่อนเถอะครับ”
“แหม ขออีกมุมก่อนเถอะค่ะ นะคะ ลูกขา”
“ไม่ได้ครับ ผมปวดฉี่” ตรีภพเดินผละออกไป
บีบีเข้ามากระพือพัดให้มาสาริน “เป็นไงบ้างคะ ลูกขา เหนื่อยไหมคะ”
“ต่อให้ต้องกอดไปถึงตีสาม ก็ไม่เหนื่อยค่ะ”
มาสารินพูดหน้าตาเฉย บีบีอ้าปากค้าง
ตรีภพเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วชะงักเมื่อเห็นพิมพ์ดาวในชุดเจ้านางดารารายยืนอยู่ ดูงดงาม แก่นแก้วซุกซนมากกว่าจะเป็นนางร้าย พิมพ์ดาวหันมาเห็นตรีภพ ก็ชะงักไปนิดหนึ่ง
“นี่คุณ”
“ครับผม”
“ทำไมถึงมีข่าวว่าคุณใช้เส้นยัดฉันเข้ามาเล่นละครเรื่องนี้”
“คุณก็ไปถามพี่นักข่าวดูซีครับ ทำไมถึงมาถามผมล่ะ”
“คุณจะบอกว่าคุณไม่รู้เรื่องด้วยใช่ไหม”
ตรีภพนิ่งคิดแล้วสั่นหน้า “เปล่า”
“แปลว่าอะไร”
“ก็แปลว่าผมมีส่วนด้วยนิดหน่อยน่ะซี”
พิมพ์ดาวก้าวมาใกล้ “นิดหน่อยยังไง”
“ก็ตอนที่คุณเมย์เกิดคันเป็นพิษต้องถอนตัวน่ะ พี่ฐากับมาดามไม่รู้จะหาใครมาแทน มาถามผมว่ามีไอเดียอะไรไหม ผมก็บอกว่ามีคุณอีกคนที่น่าจะเล่นบทนี้ได้”
“ฮึ ฝีมือคุณจริงๆ”
“แต่ยืนยันได้ ผมเสนอแค่นั้นจริงๆ ไม่ได้ล็อบบี้ ไม่ได้ไซโค ไม่มีเส้นมีสายอะไรทั้งนั้น”
“แต่ยังไงฉันก็ไม่ชอบให้มีข่าวซุบซิบอะไรแบบนี้”
“ทางออกก็มีอย่างเดียว”
“ยังไง”
“คุณก็ต้องเล่นบทนี้ให้สมบทบาท ให้เต็มที่ และก็ให้ดีที่สุด จนไม่มีใครกล้าว่าคุณอีก”
ตรีภพพูดอย่างจริงจัง
พิมพ์ดาวอ่อนลง “ก็ได้ อ้อ แล้วคุณก็ไปได้แล้ว เจ๊บีบีกับคุณลินซี่ตามหาคุณอยู่”
“โอเค ผมไปล่ะ”
ตรีภพเดินไป พิมพ์ดาวมองตามด้วยความรู้สึกดีขึ้นมานิดนึง
ในห้องฟิตติ้ง พิมพ์ดาวในชุดเจ้านางดารารายโพสท่าให้ถ่ายรูป ฐาปกรณ์เห็นแล้วพอใจ
“เออดีๆ สวยแต่ร้าย”
“ฉันสมัยสาวๆก็อย่างนี้แหละ” สุชาดายอตัวเองจนฐาปกรณ์เซ็ง
มาสารินคอยสังเกตอาการตรีภพ ที่อมยิ้มมองพิมพ์ดาวถ่ายรูป พอพิมพ์ดาวพัก มาสารินก็เข้ามายิ้มหวาน จับ 2 มือพิมพ์ดาวอย่างสนิทสนม
“ลินซี่ ดีใจจังค่ะ ที่ได้ร่วมงานกับพี่พิมพ์”
“ค่ะ ยินดีเช่นกันค่ะ”
บีบีมองอย่างไม่พอใจ
“ลินซี่ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ พี่พิมพ์จะแนะนำอะไร ทำได้เต็มที่เลยนะคะ”
“คงไม่มีอะไรแนะนำหรอกค่ะ คุณลินซี่ก็ดูเจนโลกอยู่แล้ว”
มาสารินสะดุ้ง ทำตาโต “วอท” บีบีชะงัก “ว้าย”
“ฉันหมายความว่าดูโซฟิสติเคทนะคะ”
“โอ ไอซี เข้าใจแล้วค่ะ พี่พิมพ์”
“เอ้อ แล้วอีกอย่างนึง คุณลินซี่กับฉันอายุเท่ากัน อย่าเรียกฉันพี่เลยค่ะ”
มาสารินอึ้งไปนิดก็ยิ้มพริ้มพราย
ฐาปกรณ์ขอให้สองสาวถ่ายรูปคู่พี่น้อง มาสารินชยับมายืนข้างพิมพ์ดาว มาสารินอยู่ซ้าย พิมพ์ดาวอยู่ขวา เอียงหน้าหากัน บีบีรีบขอเปลี่ยน
“หน้าลินซี่ด้านซ้ายสวยกว่าด้านขวาค่ะ เอ้า สลับข้างกันซิคะลูกขา”
พิมพ์ดาวกลั้นหัวเราะ “เชิญค่ะ” พิมพ์ดาวรุนมาสารินให้สลับข้าง ตรีภพมองอย่างชื่นชม พิมพ์ดาวสบตาแล้วเชิดใส่