บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญตอน 6 หน้า 5

ดารารายลงอาบน้ำว่านในอ่าง นางผัน นางเผื่อน คอยรินน้ำว่านรดตัว ดารารายร่ายมนต์ไปด้วย เมื่อถึง
เวลายกสำรับ ดารารายก็หยดน้ำยาลงในขนมให้หลวงเทพกิน ระหว่างกินอาหาร คุณเพ็งก็ทำทีเป็นนำ
ขนมมาให้ หลวงเทพก็กินขนมเอาใจน้องสาว ครั้นเมื่อถึงยามราตรี หลวงเทพก็ทิ้งยอดหล้าไปหา
ดาราราย หลวงเทพเข้าสวมกอดดารารายจากเบื้องหลัง ดารารายทำเล่นตัว ขยับหนี ผ้าแถบหลุด
ติดมือหลวงเทพ ดารารายทำเอียงอาย เอามือป้องอก วิ่งไปดึงมุ้งมาบังตัว หลวงเทพผวาตามลุ่มหลง
ยอดหล้าตื่นมาไม่พบหลวงเทพก็แค้นใจ ปาขวดน้ำปรุงไปกระแทกฝา แตกเปรื่องปร่าง นางผัน นางเผื่อน
คอหด

ที่กลางดงกล้วยตานี ต้นใบดูสูงใหญ่ ยอดหล้ายืนอยู่หน้ากองไฟที่ลุกสูงราว 1 ศอก นางผัน นางเผื่อน
นั่งอยู่ที่พื้นอย่างหวาดกลัว ยอดหล้าหลับตา บริกรรมคาถา แล้วลืมตาขึ้น กองไฟนั้นพลันปะทุเป็นลำเพลิง
สูงกว่าตัวคน เถรกระอำยืนอยู่กลางกองเพลิง นางผัน นางเผื่อน อ้าปากค้าง ยอดหล้ายิ้ม ทรุดกายลง
กราบกับพื้น

“น้องสาวเจ้า ทำเสน่ห์ซ้ำอีกแล้ว”

“พี่เทพจะเป็นอันตรายหรือไม่เจ้า”

“ข้าจะบอกหนทางแก้ไขให้ จงฟัง”

ที่หลังต้นกล้วยต้นหนึ่ง คุณเพ็งโผล่มาแอบดู เมื่อเห็นภาพตรงหน้าก็ยกมือปิดปาก ดวงตาเบิกกว้าง 
นางนวลแอบอยู่ที่อีกต้น

ยอดหล้าพยักหน้า “ข้าเข้าใจแล้วเจ้า ท่านอาจารย์ผู้ทรงศีล”

“จงทำตามข้า ทุกสิ่งที่.. รอคอยใกล้จะสัมฤทธิ์ผลแล้ว”

ขณะที่กำลังปราโมทย์อยู่นั้นเอง เถรกระอำก็ขมวดคิ้ว 

“อันใดเจ้า” ยอดหล้าถาม

“กำแพงมีหู ประตูมีช่อง เจ้านาง”

เถรกระอำหายวูบไป ยอดหล้าหันขวับมาลุกขึ้น พร้อมนางผัน นางเผื่อน

“ผู้ใด ออกมา”

นางนวลร้องวี้ดวิ่งหนีไป ยอดหล้าพลันปลดดอกไม้คำจากผม ปาไปเสียบคอด้านหลังนวลจนทะลุ
นวลทรุดคว่ำลงเกาะเท้าคุณเพ็ง คุณเพ็งตกตะลึง ยอดหล้าดูศพนวลอย่างเสียใจ

“เจ้าเองหรือ โธ่เอ๊ย” 

นางผัน นางเผื่อน ดึงคุณเพ็งขึ้น ประจันหน้า ยอดหล้าดวงตาเรืองแสง คุณเพ็งจังงังไป