บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 28

คุ้มนางครวญ ตอนที่ 28

มหาจรวยมีอาการเหนื่อยล้าแต่จิตใจยังแข็งแกร่งยืนมองกลางวงสายสิญจน์ ที่กลางวงนั้นเหลือเพียงกองกระโหลกที่แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เศษกระดูกที่ไหม้เป็นสีเทาซีด

มหาจรวยถือย่ามใบใหญ่ อีกมือถือกล่องไม้บรรจุเศษกะโหลกและกระดูกของยอดหล้าแนบอก เดินขึ้นจากประตูทางเข้า มหาจรวยหันกลับมาแหงนดูตัวคุ้ม คุ้มร้างยังคงตั้งเด่น มีเมฆทะมึนอยู่เหนือคุ้ม

มหาจรวยพนมมือ

“สัพเพสัตตา อะเวรา โหตุ”

เมฆทะมึนพลันคลายตัว มีจันทร์ไม่เต็มดวงอยู่บนฟ้า แต่กระนั้นแสงจันทร์ก็สาดส่องสว่างขึ้น มหาจรวยคลายใจหันกลับไป มหาจรวยผงะเมื่อเจอราเชนทร์ในสภาพผีดิบยืนอยู่แทบหน้าแนบหน้า ราเชนทร์แยกเขี้ยวเข้ากัดคอมหาจรวยดึงทึ้งเนื้อขาดกระจุยติดปาก มหาจรวยเซถอยหลังล้มลง กล่องกลิ้งไปทาง ย่ามกระจายไปทาง มหาจรวยพลันตวัดดาบอาคมใส่ ราเชนทร์แผดร้อง ร่างราเชนทร์ขาดสะบั้นตรงเอว ร่างท่อนบนล้มไปทาง ร่างท่อนล่างที่คุกเข่าอยู่ล้มฟาด มหาจรวยกุมแผล หอบหายใจเหน็ดเหนื่อย ร่างท่อนบนของราเชนทร์ยังมีชีวิต ดวงตาเบิกโพลง เอามือตะกุยพื้น พาร่างเข้าหามหาจรวยอีกใกล้เข้าไปทุกที

มหาจรวยพลันปักดาบลงกับพื้นดิน เกิดไฟลุกพรึ่บที่ร่างท่านล่างก่อน ราเชนทร์ชะงัก ทันใดร่างท่อนบนก็ลุกพรึ่บตาม ราเชนทร์แผดร้องดิ้นพราดกลางไฟสีน้ำเงินนั้น ตาทองและ 2 คนงานวิ่งมาถึง มหาจรวยสิ้นสติไป

วัดเล็กๆในเชียงใหม่ แห่งเดิมที่จรวยเคยมาทำพิธีปลุกเสกผ้ายันต์ บนเมรุนั้น พระสงฆ์ 4 รูปกำลังสวดบังสกุลและชักผ้าพร้อมกัน ตรงกลางวงกล่องไม้ลงอักขระตั้งอยู่เพื่อเป็นการทำพิธีณาปนกิจอีกครั้งให้สมบูรณ์ พิมพ์ดาว ตรีภพ ตฤณ พิมพ์เดือน ตาทอง สายใจ ยืนสงบนิ่งส่งใจขออโหสิกรรม ตรีภพ พิมพ์ดาวยังคงมีอาการเสียใจ ทางด้านหลัง แก้วยืนนิ่งมีอาการร้าวรานถึงขีดสุด

ในกุฏิแทบไม่มีข้าวของใดๆ แม้แต่โต๊ะหมู่บูชาก็มีพระพุทธรูปเพียงองค์เดียว มีตู้หนังสือพระไตรปิฎกมากมาย ที่ด้านหนึ่งมีหีบเหล็กคล้องโซ่ลั่นกุญแจไว้แน่นหนา ในความมืดมน หัวขาดของเถรกระอำหลับตาอยู่ ฉับพลันก็ลืมตาโพลงขึ้น แผดร้องอย่างคั่งแค้นแสนสาหัส