บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 28 หน้า 3
5 มีนาคม 2557 ( 14:39 )
1.2M
“เจ้าพ่อ ท่านรู้ได้อย่างไร”
“เจ้าเถรชั่วผู้นี้ต้องตายก่อน”
“อย่านะเจ้าพ่อ ท่านอาจารย์ทรงศีลบริสุทธิ์ ท่านเข้าใจข้า ดีกับข้า รักข้ายิ่งกว่าพ่อเจ้าเสียอีก”
“เจ้ากล้าดี เอาข้าไปเปรียบกับคนถ่อยนั่น นังลูกชั่ว”
เจ้าแสงอินทรโกรธจนขาดสติคว้าดาบขึ้นพุ่งเข้าหาลูกสาว ยอดหล้าหลับตาลง นางผัน นางเผื่อนร้อง เจ้านางหอมุกถลันเข้าขวาง ปลายดาบปักลงใต้ไหล่ “เจ้าพี่”
เจ้าแสงอินทรตกใจชักดาบออก ยอดหล้าร้องกรีด ประคองแม่ไว้ฃ
“ยอดหล้าทำผิดใหญ่หลวง แต่เว้นโทษตายลูกเถิดเจ้า”
“เจ้าแม่”
เจ้าแสงอินทรเสียใจ เจ็บใจ ผลักยอดหล้าล้มไป ตวัดอุ้มเจ้านางหอมุกขึ้น
“อย่ากล้าดี มาแตะต้องแม่เจ้า เอานังลูกชั่วไปขังไว้ในคุ้มน้อย ล่ามมันไว้ในเรือนด้วยโซ่อาคม อย่าให้มันติดต่อกับผู้ใด”
เจ้าแสงอินทรอุ้มเจ้านางหอมุกไป ยอดหล้ามองตามพ่อ
ระเบียงคุ้มหลวงซีกเรือนของเจ้านางหอมุก เจ้านางสร้อยคำเดินมาสีหน้าหนักใจ นางข้าไทคนสนิทตามมา 2 นาง นางหนึ่งถือถาดวางขวดยาแก้วเจียระไน
หอมุกมีผ้าฝ้ายพันแผลรอบอกผูกเฉลียงไหล่นั่งเอนบนเตียง นางข้าไทคนสนิทอยู่ข้างตัว หอมุกน้ำตาคลอตา หน้าขาวซีด นางข้าไทอีกคนไปเปิดประตู นางข้าไทคนสนิทมองแล้วพูดเบาๆ
“เจ้านางสร้อยคำเจ้า เจ้านาง” หอมุกปาดน้ำตามีอาการแข็งขึงขึ้นมา รีบเสยผมกัดริมฝีปากตัวเองให้สดใสขึ้น สร้อยคำเข้ามา นางข้าไทขยับถอยหมอบลงแต่ไม่กราบ
หอมุกยิ้ม “เจ้ามาดูอาการข้าว่าถึงตายหรือไม่อย่างนั้นหรือ เสียใจด้วย เจ้าพี่ยังยั้งมือ ข้าไม่ถึงตายดอก”
สร้อยคำถอนใจนิดหนึ่ง ไม่โกรธตอบกลับทรุดลงกราบอย่างจริงใจกับพื้น นางข้าไทที่ตามมารีบกราบตามอย่างงงๆ หอมุกแปลกใจ อาการชังลดลง
“ลุกขึ้น กราบกรานอันใดมากมาย”
สร้อยคำเงยหน้าขึ้น
“เจ้าพี่ ท่านโกรธข้าขึ้งเถิดเจ้า เรื่องนี้ดารารายผิดนัก ลูกข้าเป็นคนก่อ ข้าเองก็คิดแต่จะยั่วโทสะท่าน จนความจริงถูกงำไว้จนบัดนี้”
หอมุกได้สติน้ำตาเอ่ออีก ตบพื้นเตียง “มานั่งตรงนี้”
“เจ้า”
สร้อยคำขยับมานั่งมองหอมุกอย่างขอโทษ หอมุกอ่อนลงหมดใจ