บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 28 หน้า 5
5 มีนาคม 2557 ( 14:39 )
1.2M
คุ้มหลวงตั้งตระหง่าน เบื้องบนเมฆฝนเคลื่อนมา ฟ้าแลบสว่างในก้อนเมฆ มีเส้นฟ้าผ่าจากเมฆสู่ดิน
ยอดหล้านั่งบนเตียง ซึงวางข้างกาย ข้อเท้ามีโซ่อาคมล่ามกับเสาเรือน นางผัน นางเผื่อนคุกเข่าบอกความ ยอดหล้าเบิกตากว้าง
“...นางอาการดีขึ้นแล้ว แต่พอเจ้านางสร้อยคำไปเยี่ยมก็ทรุดลงคืนเดียวก็สิ้นใจ”
“เจ้าแม่ เจ้าแม่ ลูกอกตัญญูนัก เจ้าพ่อใยท่านปล่อยให้แม่น้าฆ่าแม่ข้า”
ยอดหล้าร้องไห้ มีเสียงฟ้าคำรณฟังดูพิกล
เหนือคุ้มน้อย เกิดเมฆหมอกประหลาดเคลื่อนมาเต็มฟ้า บรรดาขุนหาญ 10 คนแหงนดูอย่างหวาดหวั่นพรั่งพรึง
ร่างเจ้านางหอมุกนอนนิ่งบนตั่ง มีผ้าคลุม จุดผางประทีปไว้ปลายเท้า สร้อยคำ นางข้าไทมากมายนั่งร้องไห้ บ้างก็ซับน้ำตา เจ้าแสงอินทรหน้าหมองเศร้าโทษตัวเอง
“ข้าเอง ข้าเอง ข้าเป็นคนฆ่าเจ้า”
สร้อยคำลุกขึ้นมาคุกเข่าที่เท้ายุดแขนไว้
“บาทเจ้า อย่าโทษตนเองเลยเจ้า เรื่องนี้มีเงื่อนงำพิกลนัก”
เจ้าแสงอินทรส่ายหน้า แสงในห้องมืดลง
“ไม่ว่าอย่างไร หอมุกก็ตายเพราะข้า ข้าผู้เป็นเจ้าชีวิต ต้องทรงธรรม ต้องเที่ยงธรรม กลับมาฆ่าฟันผู้บริสุทธิ์ ฆ่าเมียตัวเอง”
เจ้าแสงอินทรดึงผ้าโพกศีรษะออกมวยผมลุ่ยลง ดูไร้ราศี
“ข้าผิดฮีต ผิดตลอด ไม่ควรเป็นเจ้าชีวิตใครอีกแล้ว”
สร้อยคำ แสนหลวง ข้าไทในที่นั้นตกตะลึง ฟ้าคำรณครืนครืน
“บาทเจ้า มิควรพูดเช่นนี้เจ้า”
“ข้าไม่ควรเป็นเจ้าหลวงอีกต่อไป”
เจ้าแสงอินทรคว้ามีดสรีกัญไชยมามองอย่างรวดร้าว ทันใดก็เกิดอาเพศ มีสายฟ้าผ่าลงยังหลังคาเรือนหลวง อสนีบาตฟาดลงใกล้แท่น ฉัตรขาวขาดสะบั้น แรงนั้นกระเทือนถึงแสงอินทรกระเด็นหวือไป มีดสรีกัญไชยร่วงตกลงยังพื้น คนทั้งมวลกรีดร้อง ตกใจแทบสิ้นสติ
ณ ภูผาสูงนอกเวียงแก้ว เมฆประหลาดเคลื่อนอยู่เบื้องบน ครูบาสรีนั่งสมาธิอยู่บนแท่นหินทันใดก็เสียสมาธิอย่างรุนแรง กุมอกแล้วกระอักโลหิต
“เจ้าหลวง!”