บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 14 หน้า 3

ขบวนมาใกล้ผาน้ำตก เห็นน้ำตกเป็นสายจากผาสูงลิบ ดารารายช่วยยอดหล้าลงจากหลังม้า
    “เจ้าพี่ใจดีอย่างนี้ น่าไปบวชเป็นแม่ขาวในอาศรมท่านตา”
ยอดหล้านิ่วหน้า “อย่าพูดอย่างนี้ ท่านตาเจ้าน่ากลัวยิ่งนัก”
    “ท่านตาแก่เฒ่าย่อมไม่สวยไม่งาม แต่ท่านใจดีนักนะเจ้า”
    “ใจดีกับเจ้าน่ะซี.. แต่กับข้า”
มีเสียงนกร้องแก๊กมาในอากาศ ยอดหล้าชะงักหันมอง
    “นั่นเหยี่ยวรุ้ง มันเคยไล่จิกข้า”
    บนฟ้ามีนกใหญ่บินมา ดารารายประทับหน้าไม้
     “อย่านะ อย่าทำมัน” ยอดหล้าห้ามแต่ไม่ทัน ลูกดอกพุ่งไปในอากาศ

อีกาตัวหนึ่งถูกลูกดอกปักปีกตกวูบลง ด้วยน้ำหนักมันเสียบลงกับยอดแหลมหลังคายอดเรือนคุ้มหลวง เจ้านางหอมุก กำลังอยู่ที่สวนคุ้มหลวงเห็นเข้าพอดี
เจ้าแสงอินทร์ตามดารารายมาสอบ เจ้านางหอมุก ยอดหล้า นั่งอยู่บนตั่ง ที่พื้นตรงหน้า ดารารายในชุดผู้ชายคุกเข่าอยู่กับสร้อยคำ รอบๆมีนางผัน นางเผื่อน นางทิพย์ นางทิม แสนหลวงต่างใจ นางข้าไทคนสนิทอื่นๆหมอบเฝ้าอยู่
    “รู้ไหมว่า เป็นขืด เป็นกาลกิณีนัก”
    “นั่นก็ขืด นี่ก็กาลกิณี ข้อห้ามมากมายนัก ข้าเข้าจำมิได้หรอกเจ้า”
    “ว้าย” เจ้านางหอมุกตบอกผาง ยอดหล้าหน้าเสีย บุ้ยใบ้ให้ดารารายอย่าเถียง
เจ้าแสงอินทร์ตวาด แต่ดวงตาขบขัน
    “นังลูกคนนี้ ดูๆ ปากคอเจ้า”
    สร้อยคำปรามลูกสาว “ดาราราย เจ้าจะยั่วให้เจ้าพ่ออกแตกหรือ”
    “เจ้าพ่อไม่อกแตกดอกเจ้า เพราะเดี๋ยวจะเป็นขืดอีก”
    เจ้าแสงอินทร์กระทืบเท้าชี้นิ้ว แต่ดวงตายังขบขัน
“เจ้ายังไม่หุบปากอีก ลูกอะไรอย่างนี้ ทำไมเจ้าไม่เอาอย่างยอดหล้า พี่สาวเจ้า วันๆมีแต่ทำเรื่องเจริญตา เจริญใจ”
    “ใช่เจ้า” หอมุกย้ำ
    “เจ้าแม่”  ยอดหล้าปรามหอมุก ดารารายจะเถียงอีก สร้อยคำหยิกลูก
“ยอดหล้า ข้าจะให้เจ้าเป็นคนอบรมบ่มนิสัยดาราราย” เจ้าแสงอินทร์มอบหมาย
    “เจ้า”
    “ขนาบให้จงหนัก.. อย่าให้ก่อเรื่องก่อราวอีก” หอมุกได้ที   
ดารารายลอยหน้า หอมุกถลึงตาใส่
    “อ้อ ก่อนอื่นก็ต้องจับอาบน้ำ สระหัว แต่งตัวเสียใหม่” เจ้าแสงอินทร์สั่ง
    “เจ้า”
    “ไป พาดารารายไปได้แล้ว”