บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 16
ที่ห้องทำงานเคนอิจิ เคนอิจิกระชากคอเสื้อโคเฮเข้ามาถามทวนอีกครั้ง อย่างไม่เชื่อหูตัวเอง “มันฟื้นแล้ว ??”
“พวกโอะนิซึกะดีใจกันมาก มิซาว่าโซเรียวก็รีบไปยินดีถึงโรงพยาบาล”
“โธ่เว้ย!” เคนอิจิเหวี่ยงโคเฮ จนเซเสียหลักไปทางหนึ่ง ยามะหลุบสายตาต่ำ กลัวจะโดนหางเลขไปด้วย
“มันจะฟื้นขึ้นมาทำไม! มันจะกลับมาขวางทางฉันอีกทำไม!” เคนอิจิหงุดหงิดและอารมณ์เสียมาก
ชินอิจิแอบลอบมองเคนอิจิ นับวันจะยิ่งไม่ชอบใจความโมโหร้ายของเจ้านาย
ในครัวบ้านโอะนิซึกะ แพรวดาวคอยช่วยอายะโกะกับฟุมิโกะทำอาหารในครัวอย่างขะมักเขม้น
“หั่นแบบนี้ใช่มั้ยคะ”
อายะโกะยิ้มรับอย่างเกรงใจ ฟุมิโกะล้างเนื้อไก่ใส่จานมาวาง
แพรวดาวรีบออกตัว “วางไว้ตรงนี้แหละ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
ฟุมิโกะเงอะงะ สบตาอายะโกะ ทำตัวไม่ถูก
อายะโกะหันไปบอกแพรวดาวด้วยความเป็นห่วง “โอคุซังเพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ น่าจะพักผ่อนนะคะ”
“เสร็จงานในครัวแล้วยังมีงานจัดดอกไม้ต่อ”
“โซเรียวคงไม่สบายใจ ถ้ารู้ว่าโอคุซังทำงานมากเกินไป”
แพรวดาวสลดลง คิดถึงทาเคชิ อายะโกะหันไปส่งสายตาดุฟุมิโกะ ที่ทำให้แพรวดาวไม่สบายใจ ฟุมิโกะยิ้มเจื่อน ไม่ได้ตั้งใจ ทาโร่ยืนแอบมองแพรวดาวอยู่ข้างประตูด้วยความเป็นห่วง
ในสวนบ้านโอะนิซึกะ ริววางถ้วยน้ำชาที่เพิ่งจิบลง ครุ่นคิด เมื่อรู้เรื่องจากทาโร่
“โอคุซังคงไม่อยากคิดมาก ก็เลยหาอะไรทำ”
“โอคุซังเข้าใจโซเรียวดีแล้วไม่ใช่หรือครับ”
“เข้าใจ...แต่ก็คงไม่มีใครสบายใจ ที่คนอื่นอยู่กับคนรักของเรา” ริวเห็นใจแพรวดาว นึกสะท้อนใจถึงตัวเอง “ถ้ารักแล้วเป็นทุกข์... ทำไมทุกคนยังโหยหาความรักไม่สิ้นสุด”
“มองรักต่างมุม สุขและทุกข์ของแต่ละคนจึงไม่เท่ากัน”
ริวมองทาโร่อย่างไม่เชื่อสายตา “พูดเหมือนกำลังมีความรัก?”