บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 16 หน้า 4
“ผมกลัวไอโกะจะร้องไห้กลับมาอีก”
“วันนี้ไอโกะมีความสุขที่ได้อยู่ดูแลคนรัก แกก็ควรยินดีกับน้อง”
“ผมเกลียดไอ้ทาเคชิ ...และถ้ามันทำไอโกะเจ็บอีก ผมไม่ปล่อยมันไว้แน่!”
ริกิวางตะเกียบ ทานไม่ลง เอือมระอาซาโตชิ “หัดทำอะไรด้วยสมองแทนอารมณ์บ้าง...แค่ทาเคชิยอมให้ไอโกะอยู่ดูแลแทนโอคุซังของมัน ก็เท่ากับมิซาว่าถือไพ่เหนือโอะนิซึกะ”
ซาโตชิครุ่นคิดตามริกิ
ที่แปลงดอกดาวเรือง ทาโร่กำลังตัดดอกดาวเรืองที่บานสวยหลายดอกในแปลง หวังจะเอาไปให้แพรวดาว
“ดอกดาวเรืองสวยจังเลยค่ะ” ทาโร่ชะงักเล็กน้อย เมื่อหันไปเจอแพรวดาวเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าเขา
“โอคุซัง”
“ขอบคุณนะคะ”
ทาโร่งง ไม่เข้าใจว่าแพรวดาวพูดเรื่องอะไร แพรวดาวยื่นกระดาษโน้ตให้ทาโร่รับไปเปิดอ่าน คือ กระดาษโน้ตปริศนาที่แพรวดาวได้รับ ในกระดาษเขียนว่า “ดอกดาวเรือง... เจ้าสาวของพระอาทิตย์ เปรียบดังแสงสว่างที่ปลุกแสงแห่งตะวัน”
แพรวดาวมองทาโร่ สายตาซาบซึ้งขอบคุณ “คุณเป็นบอดี้การ์ดติดตามฉันตลอดเวลา ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าเป็นลายมือคุณ”
“ผมขอโทษที่ทำแบบนั้นครับ” ทาโร่ก้มศีรษะขอโทษแพรวดาวอย่างรู้สึกผิด
แพรวดาวรีบโค้งตัวตอบทาโร่ทันที “ไม่ใช่ค่ะ... ฉันมาขอบคุณคุณทาโร่ที่ช่วยเตือนสติ ให้ฉันใช้ความรักปลุกทาเคชิฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง”
ทาโร่รำพึงด้วยความดีใจ “ผมดีใจที่เห็นโอคุซังมีความสุข” สีหน้าแพรวดาวแปลกใจ ทาโร่รีบแก้ตัว “โอคุซังกับโซเรียวมีความสุข สมาชิกทุกคนก็ยินดีด้วยครับ”
“ทาเคชิให้คุณดูแลดาวเรืองแปลงนี้เหรอคะ”
ทาโร่ชำเลืองมองแปลงดอกดาวเรือง อึกอัก ก่อนจำใจยิ้มรับให้แพรวดาวเข้าใจว่าเป็นของทาเคชิ
“ดอกดาวเรืองของคุณทาโร่ทำให้ฉันมีทางช่วยทาเคชิ ทำให้ทาเคชิฟื้นกลับมาปลุกหัวใจฉันให้สว่างไสวอีกครั้ง” แพรวดาวยิ้มมองแปลงดอกดาวเรืองอย่างสุขใจ
ทาโร่ลอบมองแพรวดาว แววตาขมขื่น แต่ก็ยังยิ้มเมื่อเห็นแพรวดาวมีความสุข
บ้านพักโคจิ ทาโร่เปิดประตูเข้ามา ชะงัก เมื่อเจอโคจิยืนขรึมจ้องมองเขาอยู่มุมหนึ่ง
โคจิเอ่ยขึ้นทันที น้ำเสียงเรียบ “แกกำลังหาเรื่องเจ็บตัว”
“ผมมีความสุขครับ”
“แผลในใจ มีแต่เจ้าของหัวใจที่รู้”