บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 14
แพรวดาวกับมายูมิเดินจูงมือคุยกันมากระหนุงกระหนิงใบหน้ายิ้มแย้มทั้งคู่
ริวเดินสวนออกมาพอดี แปลกใจที่เห็นแพรวดาวกับมายูมิคุยกันอย่างสนิทสนม
แพรวดาวหันไปเห็น “อ้าว คุณริวจะออกมาเอาอะไรคะ”
“ผมแค่ออกมาเดินเล่น”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันไปหยิบสาเกให้เอง” แพรวดาวรีบตัดบท เดินเลี่ยงเข้าไปในบ้าน เพื่อปล่อยให้ริวกับมายูมิอยู่กันตามลำพัง
ริวมองตามแพรวดาวอย่างรู้ทัน “โอคุซังเจ้าเล่ห์จริง ๆ”
“พี่เซโกะเป็นคนน่ารัก ไม่เจ้าเล่ห์เหมือนคุณ”
“โว้ ๆ ๆ เจอกันเป็นทางการครั้งเดียว กลายเป็นพี่น้องกันไปแล้ว สงสัยจะซาบซึ้งที่โอคุซังออกรับแทนเรื่องซุปรสชาติแย่ของใครบางคน”
มายูมิเลิกลั่ก แปลกใจว่าริวรู้ได้ยังไง
“ผมทานอาหารฝีมือโอคุซังอยู่บ่อย ๆ แค่ปรุงน้ำซุป โอคุซังไม่พลาดแน่”
“แสนรู้ดีค่ะ” มายูมิจะเดินหนี แต่ถูกริวโอบเอวมากอดไว้
มายูมิตกใจ ดิ้นขัดขืน “นี่... ปล่อยฉันนะ”
“เธอว่าฉันเป็นไอ้ด่างเหรอ”
“ฉันบอกว่า “แสนรู้” ที่เหลือคุณจินตนาการเอง”
“อืมม์... รู้ว่าผมชอบจินตนาการซะด้วย แล้วรู้มั้ยว่าตอนนี้ผมกำลังจินตนาการเรื่องของเรายังไง”
ริวพูดพลางโน้มหน้าเข้าหามายูมิ มายูมิดิ้น แต่ถูกกอดรัดแน่นกว่าเดิม หน้าริวใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ มายูมิเริ่มหวาดหวั่นใจ ริวกับมายูมิประสานสายตากัน ใกล้มาก มายูมินิ่งงัน ใจสั่นจนทำอะไรไม่ถูก
ริวกระซิบเย้า “ไม่ขัดขืน... หมายถึงยอมทุกอย่าง?”
“ตาบ้า!!” มายูมิผลักริวออกจากตัวสุดแรง กำลังจะหมุนตัวหนีเข้าบ้าน
“เดี๋ยว!! ผมยังไม่ได้บอกคุณอีกเรื่อง”
มายูมิหันขวับ “อะไร!”
“วันนี้คุณใส่ชุดกิโมโนสวยมาก”
มายูมิอึ้งกับคำชมซึ่งๆ หน้าของริว ก่อนรู้สึกตัว รีบเดินผละไปด้วยความเขินอาย ริวยิ้มมองตามมายูมิอย่างรู้สึกชื่นใจ