บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 14 หน้า 2
ริวเดินกลับเข้าบ้านโอะนิซึกะด้วยใบหน้าสดชื่น ทาเคชิกับแพรวดาวเดินจูงมือตามเข้ามา
อายะโกะเข้ามาก้มศีรษะต้อนรับทั้งสาม “งานเลี้ยงบ้านทากาฮาชิเป็นยังไงบ้างคะ”
“ดูเหมือนอาหารจะน่าสนใจน้อยกว่าคนปรุงอาหาร” ทาเคชิพูดพลางพยักเพยิดให้อายะโกะมองริว ที่ยังคงอมยิ้มนึกถึงมายูมิ
แพรวดาวพูดขำๆ “คนอิ่มใจ ทานอะไรก็อร่อยค่ะป้า”
เสียงหัวเราะคิกคักของอายะโกะกับแพรวดาว ทำให้ริวตื่นจากภวังค์ ริวหันขวับมองทาเคชิ “นินทาอะไร”
“ไม่ได้นินทา พูดกันตรง ๆ ไม่ปากแข็งเหมือนบางคน”
“ถึงรักจะเกิดจากหัวใจ แต่ถ้าไม่บอกออกไป คนที่เรารักก็ไม่ทางรู้นะคะ”
“หนังท้องตึง หนังตาหย่อน ไปนอนดีกว่า” ริวทำทีป้องปากหาว แล้วเดินไม่รู้ไม่ชี้ขึ้นห้องไป
ทาเคชิมองตามริวอย่างเหนื่อยใจ“ทำตัวแบบนี้ แล้วเมื่อไหร่จะรู้ใจกันซะที”
“มายูมิยังเด็ก ให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติก็ดีนะคะ”
“กลัวธรรมชาติจะลงโทษเจ้าริวก่อนน่ะสิ”
อายะโกะนึกขึ้นได้ “เมื่อครู่... คนของมิซาว่ามาถามหาคุณหนูไอโกะที่นี่ค่ะ”
แพรวดาวใจหายวาบ กลัวไอโกะบุกมาที่บ้าน
“ไอโกะมาบ้านเราเหรอ?” ทาเคชิถามด้วยความเป็นกังวล
“ป้าไม่เห็นคุณหนูไอโกะมาเลยค่ะ สงสัยจะแอบหนีเที่ยวจนมิซาว่าโซเรียวเป็นห่วง เลยให้คนออกมาตาม”
ทาเคชิแปลกใจ
ไอโกะขับรถมาจอดหน้าบ่อนเคนอิจิ นิ่งครุ่นคิด สองจิตสองใจ นึกถึงตอนที่ตนนัดเคนอิจิมาเจอกันที่วัด เพื่อขอให้ช่วยจัดการกับแพรวดาว
“ช่วยกำจัดนังเซโกะให้ฉันหน่อย ต้องการค่าจ้างเท่าไหร่ ฉันยินดีจ่าย”
เคนอิจิครุ่นคิด ขณะไล่สายตามองรูปร่างไอโกะด้วยสายตาหื่น “ผมไม่อยากได้เงิน”
“จะเอาอะไร”
“ไปหาผมคืนวันเสาร์ แล้วคุณจะรู้เอง”
ไอโกะบีบพวงมาลัยแน่น ลังเล กระวนกระวายใจ แต่เมื่อนึกถึงภาพทาเคชิประคองกอดแพรวดาวอย่างทะนุถนอม ไอโกะก็ตัดสินใจได้ หญิงสาวเงยหน้ามองตัวเองในกระจก แววตาแค้น มือบีบพวงมาลัยแน่นจนสั่น
“ฉันจะไม่ยอมให้แกแย่งทาเคชิไปจากฉัน... นังเซโกะ!”
ไอโกะตัดสินใจเปิดประตู ก้าวลงไปจากรถ เดินไปหาลูกน้องซะโต้ที่ยืนคุมประตูทางเข้า