บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 22 หน้า 2
“คุณคิดว่าคุณริวจะดีขึ้นไหมคะ”
“เมื่อผู้ชายได้อยู่กับคนที่ตัวเองรัก จะไม่มีเรื่องร้ายใดทำร้ายเค้าได้” ทาเคชิพูดพลางยื่นแขนข้างหนึ่งไปสวมกอดแพรวดาวไว้ด้วยความรัก แพรวดาวยิ้มหวานเอียงศีรษะพิงแขนของทาเคชิอย่างอุ่นใจ
ริวเดินตามมายูมิมาถึงบริเวณลานกว้างในสวนหลังบ้าน หันมองรอบๆ ด้วยความแปลกใจ ว่ามายูมิพามาที่นี่ทำไม “พาผมมาที่นี่ทำไม”
มายูมิยิ้มมีลับลมคมใน ก่อนเดินไปหยิบว่าวติดลมอันหนึ่งที่ซ่อนอยู่ตรงพุ่มไม้ออกมา ริวเห็นว่าวในมือ มายูมิเขียนชื่อ “ริว” เป็นภาษาญี่ปุ่น
“ว่าว? มีชื่อผมอยู่ด้วย?”
“พ่อชอบพาฉันมาเล่นว่าว เวลาที่ท่านไม่สบายใจ”
“ผมสบายดี” ริวพูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ไม่ยอมรับ
““ว่าว” อาศัยแรงของลมช่วยให้ลอยขึ้นไปบนฟ้า แต่ก็ต้องขึ้นอยู่กับตัวว่าว ว่าจะมีโครงสร้าง น้ำหนัก และการออกแบบที่ดีหรือไม่” ริวทำหูทวนลมไม่สนใจ แต่ความจริงยังคงตั้งใจฟังสิ่งที่มายูมิพยายามจะบอก “พ่อบอกว่า คนสมัยก่อนเล่นว่าวเพื่อทำนายว่าจะโชคดีหรือโชคร้ายจากว่าวที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า คุณอยากลองบ้างมั้ย?”
มายูมิยื่นว่าวให้ริว ริวมองว่าวที่เขียนตัวอักษรชื่อเขาอย่างลังเล แต่เมื่อรู้สึกได้ถึงความปรารถนาดีของมายูมิ ริวจึงรับว่าวจากมือมายูมิมาด้วยท่าทางอ่อนโยน มายูมิยิ้ม ดีใจที่ริวยอมรับความปรารถนาดีของเธอ
มายูมิรอเวลาจากกระแสลม แล้วจึงช่วยริวปล่อยว่าวขึ้นสู่ท้องฟ้า ริวกระตุกสายป่านว่าวโต้ลม เห็นว่าว ลอยสูงอยู่บนท้องฟ้าไกลออกไปเรื่อยๆ มายูมิเฝ้ามองด้วยความตื่นเต้นไปด้วย
ริวเหลือบมองมายูมิ ก่อนจะคอยชักสายป่านว่าวเดินเข้าไปหามายูมิ “มาเล่นด้วยกันสิ”
มายูมิมองริว งงๆ ว่าจะเล่นด้วยกันยังไง ริวขยับเข้ามาโอบตัวมายูมิจากด้านหลัง แล้วจับมือมายูมิ ให้กระตุกสายป่านว่าวด้วยกัน มายูมิใบหน้าร้อนผ่าว เขินๆ อยู่ในอ้อมกอดริว สีหน้าริวเริ่มสดชื่นและคลายทุกข์ เมื่อได้อยู่กับผู้หญิงที่ตัวเองรัก
มายูมิแก้เขิน ด้วยการหันไปสนใจว่าวบนท้องฟ้า ก่อนที่จะใจสั่นจนทำอะไรไม่ถูก “ว่าวของคุณลอยสูงมาก แสดงว่าคุณกำลังจะโชคดี”
“ตอนเด็กๆ ลุงอิจิโร่เคยสอนผมกับทาเคชิว่า อย่าทำตัวเหมือน “ว่าวติดลมบน””
“หมายความว่าไงคะ?”
“อย่าเพลินกับความสำเร็จที่สูงขึ้น จนคิดว่าจะไม่มีวันตกลงมาง่าย ๆ เพราะนั่นคืออันตรายถึงชีวิต” ริวเงยหน้ามองว่าวที่ติดลมอยู่บนท้องฟ้า “นอกจากพ่อแม่... ยังมีลุงอิจิโร่ที่รักและห่วงใยผมเหมือนลูก แต่ทุกคนต้องตายเพราะไอ้ริกิ!”