บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 11 หน้า 2
เช้าวันใหม่ แพรวดาวลืมตาตื่นขึ้น มองเพดานและรอบห้องอย่างไม่คุ้นตา ก่อนหันไปมองที่นอนว่างเปล่าข้าง ๆ สะดุ้งลุกขึ้นอย่างนึกได้ “สายแล้ว”
อายะโกะเลื่อนประตู แล้วเดินเข้ามากับฟุมิโกะ ก้มศีรษะแสดงความเคารพแพรวดาว “โอะฮะโยโกะไซมัส อรุณสวัสดิ์ค่ะ”
แพรวดาวรีบลุกจากที่นอน แล้วก้มศีรษะให้อายะโกะ กับฟุมิโกะ “อรุณสวัสดิ์ค่ะ ขอโทษที่ฉันตื่นสาย”
“ไม่เป็นไรค่ะ โอคุซังเหนื่อยมาก ควรพักผ่อนเยอะๆ” อายะโกะพยักหน้าบอกฟุมิโกะ ทั้งสองตรงไปเก็บที่นอนอย่างรู้หน้าที่
แพรวดาวจึงรีบเข้าไปช่วย “ให้ฉันทำเองเถอะค่ะ”
“ไม่ได้ค่ะ มันเป็นหน้าที่ของฉันกับฟุมิโกะ โอคุซังออกไปช่วยแต่งตัวให้โซเรียวดีกว่า ท่านอยู่ห้องข้าง ๆ”
“แต่งตัว?” แพรวดาวหน้าเหลอหลา เมื่อรู้ว่าต้องทำหน้าที่ของภรรยาของทาเคชิ
ห้องแต่งตัวทาเคชิ แพรวดาวเปิดบานเลื่อนประตูเดินเข้ามาในห้องอย่างกล้าๆ กลัวๆ เห็นทาเคชิกำลังใส่เสื้อเชิ้ตอย่างเก้ๆ กังๆ
“ป้าอายะโกะให้ฉันมาช่วยคุณแต่งตัว”
“แต่ก่อนเป็นหน้าที่ของคัตสึกับเซกิ ตอนนี้มีภรรยาแล้ว จึงต้องเป็นหน้าที่ของคุณ”
แพรวดาวก้มหน้าอาย ๆ เข้าไปช่วยทาเคชิจับเสื้อ เพื่อให้เขาสอดแขนเข้าไปได้ง่ายขึ้น จึงเห็นผ้าก๊อซสีขาวพันรอบแขนของทาเคชิ แพรวดาวรู้สึกเป็นห่วง “ฉันไม่รู้ว่าคุณบาดเจ็บ”
“แผลพวกนี้ไม่ทำให้ผมเจ็บเท่ากับเห็นคุณถูกรังแก”
แพรวดาวยิ้มปลื้ม ทาเคชิตั้งท่าจะกลัดกระดุม แพรวดาวจึงอ้อมตัวไปอยู่ข้างหน้าเขา แล้วช่วยติดกระดุมให้
ทาเคชิฉวยโอกาสนั้น คว้าตัวแพรวดาวเข้ามากอดหน้าตาเฉย แพรวดาวตกใจเล็กน้อย เขิน “อุ๊ย!”
“ผมกอดคุณหลายครั้งแล้ว ยังไม่ชินอีกเหรอ”
“ฉันก็เขินทุกครั้งที่คุณกอดนั่นแหละ แต่ไม่รู้บอกยังไง”
“ก็บอกว่ารักผมสิ”
แพรวดาวชะงัก เงยหน้าขึ้นสบตาทาเคชิ ทั้งสองประสานสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักซึ่งกันและกัน
ทาเคชิโน้มหน้าเข้าหาแพรวดาว เหมือนต้องมนต์ กำลังจะจูบ
ริวเลื่อนประตูเปิดเข้ามาท่าทางงัวเงียเหมือนเพิ่งตื่นนอน ชะงัก ตาโต เมื่อเห็นทาเคชิกับแพรวดาวกำลังจะจูบกัน “โอ๊ะโอ... หน้าตาดี มีเสน่ห์ แต่ผิดคิวว่ะไอ้ริว”
แพรวดาวรีบผละตัวจากทาเคชิ ก้มหน้าก้มตาเดินเลี่ยงออกไปด้วยความอาย ทาเคชิจ้องริวอย่างอารมณ์เสีย ที่เข้ามาขัดจังหวะ