บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 11 หน้า 5
“ทาเคชิเรียกนังนั่นว่าโอคุซัง ไอโกะไม่ยอมนะ! กรี๊ด..........!!”
“เลิกบ้าสักที ! อย่ามาแสดงมารยาทแย่ ๆ ที่นี่”
“แล้วการรับผู้หญิงอื่นเข้ามาอยู่ในบ้าน เป็นมารยาทที่ดีแล้วเหรอ”
ทาเคชิชะงัก หันไปเห็นริกิกับซาโตชิตามเข้ามา ริกิและซาโตชิ จ้องทาเคชิด้วยสายตาเดือดดาล ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
สวนหลังบ้านโอะนิซึกะ แพรวดาวนั่งน้ำตาคลอ ทั้งตกใจและรู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น
ทาโร่เอาน้ำชามายื่นให้แพรวดาว “จิบสักนิด เผื่อจะดีขึ้นครับ”
“ไม่มีอะไรล้างความรู้สึกผิดในใจฉันได้หรอกค่ะ ฉันเหมือนเป็นผู้หญิงไม่ดี แย่งคู่หมั้นคู่หมายคนอื่น”
ทาโร่วางถ้วยน้ำชา แล้วล้วงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อยื่นให้แพรวดาว “อย่างน้อยผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ก็เช็ดน้ำตาให้โอคุซังได้”
ทาโร่ยิ้มให้แพรวดาวอย่างห่วงใย แพรวดาวมองผ้าเช็ดหน้า ก่อนรับไป “ขอบคุณค่ะ”
“ไม่ต้องกลัวนะครับ โซเรียวไม่ยอมให้ใครทำร้ายโอคุซังแน่นอน”
แพรวดาวมองเข้าไปในบ้าน สีหน้าไม่สบายใจ
ห้องรับแขก บ้านโอะนิซึกะ ทาเคชิและริวนั่งอยู่ด้านที่นั่งของเจ้าของบ้าน ริกินั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ส่วนโคจินั่งอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง
ริกิไม่พอใจ ทวงคำที่ทาเคชิเคยสัญญาไว้ “บอกว่าจะไม่มีงานแต่งจนกว่าจะแก้แค้นให้อิจิโร่ แต่ไม่ทันไรก็มีเมียเก็บแล้ว”
“เซโกะเป็นแค่โอคุซัง ส่วนตำแหน่งนายหญิงยังเป็นของไอโกะเหมือนเดิม”
“ทำแบบนี้เท่ากับหยามเกียรติมิซาว่า!!”
“ผู้หญิงของผมถูกเคนอิจิรังแก ผมปกป้องเธออย่างที่ลูกผู้ชายต้องทำ”
“ช่วยแล้วก็ส่งกลับไทยสิ จะเอามาเป็นเมียรองทำไม”
“เธอได้ทุนมาเรียนที่นี่ อีกหนึ่งปีถึงจะจบ ไม่มีที่ไหนปลอดภัยสำหรับเธอนอกจากที่นี่”
ริกิมองทาเคชิอย่างโกรธ โพล่งออกมาอย่างหัวเสีย “ห่วงนังนั่นมากกว่าความรู้สึกของไอโกะงั้นเหรอ!!”
ริวและโคจิเหลือบมองหน้ากันอย่างหวั่นใจ
“เมื่อเธอเรียนจบผมจะส่งกลับเมืองไทยทันที และต่อไปผมจะไม่มีโอคุซังอีกแม้แต่คนเดียว”
ริกิยังจ้องหน้าทาเคชิอย่างครุ่นคิด
ริวขอร้องริกิ “อย่าให้ตระกูลของเราต้องบาดหมางกันเพราะเรื่องไร้สาระเลยครับ”
ริกิไม่พอใจ “ไอโกะไม่ใช่เรื่องไร้สาระ!”