บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 4
ตอนกลางคืน ในห้องนอนทาเคชิ ทาเคชินั่งดูรูปแพรวดาวใต้ต้นซากุระด้วยความคิดถึง แล้วหยิบกระดาษมาพับดาว
ริวเปิดประตูห้องเข้ามา ถอนใจแรงราวกับประชด “หนอย... ปล่อยให้ฉันแก้ตัวเรื่องผู้หญิงที่สถานีรถไฟคนเดียว แต่ตัวต้นเหตุกลับมานั่งพับดาวอย่างมีความสุข”
“ยุให้จีบไม่ใช่เหรอ”
“เออ.. ฉันผิด! รู้งี้จีบเองก็ดี” ทาเคชิหันขวับจ้องริว ริวชะงัก เห็นสายตาเอาเรื่องของทาเคชิ “แหะ ๆ ล้อเล๊น.. ใครจะกล้ายุ่งกับผู้หญิงของแก”
“เธอมีเจ้าของแล้ว และไม่ใช่ฉัน”
“ผู้ชายที่เมืองไทย จะสู้คนใกล้ตัวได้ยังไง”
“ฉันจะไม่พบเซโกะอีก เธอจะได้ไม่เดือดร้อน”
“ตัดใจได้จริงเหรอ”
สีหน้าทาเคชิมุ่งมั่น พยายามตัดใจจากแพรวดาว
เมื่อกลับมาถึงบ้านมิซาว่า ริกิก็เรียกซาโตชิทันที “ซาโตชิ!” ริกิเดินตรงมาประจันหน้าซาโตชิ ก่อนกำชับ “อย่าทำให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่”
“พ่อก็รู้ว่าไอ้ริวมันช่วยโกหกแทนทาเคชิ”
“การแต่งงานของไอโกะกับทาเคชิสำคัญกับมิซาว่ามากที่สุด”
“พ่อจะยอมให้ทาเคชินอกใจไอโกะงั้นเหรอ”
“ใครทำร้ายดวงใจของฉันมันต้องเจ็บเป็นร้อยเท่า ...เมื่อไหร่ที่ไอโกะแต่งงานเข้าไปอยู่ในบ้านโอะนิซึกะ ฉันจะปิดบัญชีมันทุกคน” ริกิพูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง แต่น้ำเสียงและแววตาเต็มไปด้วยไฟแค้นคุกรุ่น
ในห้องป้ายบรรพบุรุษ บ้านโอะนิซึกะ ทาเคชิและริวนั่งคุกเข่าอยู่หน้าดาบประจำตระกูลโอะนิซึกะ ทาเคชิเอื้อมมือไปหยิบดาบประจำตระกูลขึ้นมาถือ