บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 8
หน้าบ้านพักโคจิ ทาโร่กำลังทำความสะอาดดาบซามุไร โดยการใช้ผ้าขัดลูบจนทั่วใบดาบอย่างมีสมาธิ โคจิเดินเข้ามามองทาโร่ ด้วยสายตาชื่นชม ทาโร่ทำความสะอาดดาบเสร็จ จึงวางดาบไว้บนที่วางข้างตัว
โคจิมองเห็นรอยเย็บที่ชายเสื้อทาโร่ จึงทักขณะนั่งลง “ใส่เสื้อตัวนี้บ่อยจัง มันขาดแล้วไม่ใช่เหรอ”
ทาโร่มองรอยเย็บที่ชายเสื้ออึกอักตอบ “ผ้ามันใส่สบาย ซ่อมแล้วก็ยังใช้ได้” ชายหนุ่มเสเปลี่ยนเรื่อง “พ่อมีอะไรจะใช้ผมหรือครับ”
“ตั้งแต่เรียนจบจนทำงาน พ่อยังไม่เคยเห็นพาแฟนมาแนะนำที่บ้านเลย”
“แฟน?”
“ครอบครัวที่อบอุ่นของลูก คือสิ่งที่พ่อแม่ทุกคนอยากเห็น”
“พ่อกับแม่เจอกันได้ยังไงครับ”
โคจิยิ้ม เล่าอดีตให้ทาโร่ฟัง “แม่ของลูกเป็นสาวชาวบ้านธรรมดา เราเจอกันตอนพ่อรับคำสั่งจากโซเรียวไปขับไล่พวกอันธพาลที่เข้ามาข่มเหงรังแกชาวบ้าน”
ทาโร่นึกถึงตอนที่ตัวเองเข้าไปช่วยแพรวดาวตอนถูกโกะโร่ ซุจิ เข้ามารังแกที่ร้านผลไม้
“รอยยิ้มและกิริยามารยาทที่เรียบร้อยของแม่ ทำให้พ่อประทับใจมาตลอด จนเราได้แต่งงานกันในที่สุด”
ฟังพ่อเล่า ทาโร่ก็คิดถึงตอนที่แพรวดาวเย็บเสื้อให้ ทาโร่เอามือจับรอยเย็บที่ชายเสื้อตัวเอง อมยิ้ม นึกถึงแพรวดาว
“อมยิ้มทำไม เรื่องที่พ่อพบกับแม่มันเหมือนเรื่องของเรางั้นเหรอ” โคจิจ้องหน้าทาโร่อย่างค้นหา “พบผู้หญิงคนที่ถูกใจแล้วใช่มั้ย”
ทาโร่ยิ้มเขินๆ “เปล่าครับ”
“จริงเหรอ”
“ถ้าผมพบ... ผมจะบอกพ่อเป็นคนแรก”
โคจิมองทาโร่ด้วยรอยยิ้ม ทาโร่หันไปเห็นสายตาโคจิ จึงทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
โคจินึกขึ้นได้ “เกือบลืมอีกเรื่อง ...โซเรียวจะไปร่วมงานแต่งงานของลูกสาวท่านโอะซะมุ เตรียมตัวให้พร้อม”
“ทำไมไม่จัดคนของเราเพิ่ม”
“งานนี้เชิญแต่แขกคนสำคัญ เรามีหน้าที่ดูแลความปลอดภัยของท่านโซเรียว” โคจิย้ำ “อย่าประมาท”
“ครับพ่อ” ทาโร่รีบรับคำ ก่อนทำทีเก็บดาบเลี่ยงหนีไป โคจิมองตาม นึกแปลกใจในท่าทางมีพิรุธของทาโร่