รีเซต

บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 8 หน้า 2

บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 8 หน้า 2
14 กรกฎาคม 2557 ( 03:57 )
1.9M
1
รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 8
14 หน้า

ภายในบ้านพักโคจิ ทาโร่แอบมองโคจิจากภายในบ้าน เห็นโคจินั่งนิ่งเหมือนกำลังใช้สมาธิครุ่นคิดงาน  ทาโร่ถอนใจโล่งอกที่โคจิไม่สงสัยอะไร ทาโร่มองรอยเย็บที่ชายเสื้อ  นึกถึงรอยยิ้มของแพรวดาว ก็ยิ้มมีความสุข

 

เช้าวันใหม่ ในห้องแต่งตัวเจ้าสาว แพรวดาวกับมิโยะโกะในชุดธรรมดา คอยช่วยช่างแต่งหน้า หยิบจับอุปกรณ์แต่งหน้าให้เจ้าสาว ยูริหันมายิ้มให้แพรวดาวอย่างเป็นกันเอง แพรวดาวยิ้มรับ เขิน ๆ   

แพรวดาวเฝ้าดูช่างแต่งหน้า ช่างทำผม ช่วยเจ้าสาวสวมชุดกิโมโนสีขาวทั้งชุด ด้วยความตื่นเต้น เพราะไม่เคยเห็นมาก่อน มิโยะโกะคอยอธิบายขั้นตอนการแต่งชุดกิโมโนให้แพรวดาวฟัง แพรวดาวมองยูริ ด้วยความสนใจ

ช่างทำผมรวบผมเจ้าสาวเป็นมวยแน่น ก่อนสวมวิกผมซึ่งเกล้าแบบญี่ปุ่น แล้วคลุมผ้าสีขาวลงบนวิกอีกที

 

อยู่ดีๆ แพรวดาวก็เห็นเจ้าสาวค่อย ๆ หันกลับมากลายเป็นตัวแพรวดาวในชุดกิโมโนสีขาวทั้งชุดที่งดงาม แพรวดาวเดินเข้าไปมองตัวเองในชุดเจ้าสาว อึ้ง ไม่คาดคิด 

“คุณสวยมาก เซโกะ” ทาเคชิเดินเข้ามาในชุดเจ้าบ่าว โค้งตัวต่ำและยื่นมือมาให้แพรวดาวในชุดเจ้าสาว แพรวดาวในชุดเจ้าสาวยิ้มหวาน  ยื่นมือไปจับมือทาเคชิ ทาเคชิดึงตัวแพรวดาวในชุดเจ้าสาวเข้ามากอด ยิ้มมีความสุข “เซโกะ... เจ้าสาวของผม”

แพรวดาวยืนมองภาพตัวเองในชุดเจ้าสาวกอดกับทาเคชิ ตะลึง

 

มิโยะโกะสะกิดเรียกแพรวดาวด้วยความแปลกใจ “เซโกะ เป็นอะไร”

แพรวดาวรู้สึกตัว หันไปเห็นยูริในชุดเจ้าสาว ยิ้มหวานให้ แพรวดาวยิ้มรับเจื่อน ๆ  

ช่างแต่งหน้าเร่ง “เพื่อนเจ้าสาวรีบแต่งตัวได้แล้วค่ะ เดี๋ยวไม่ทันงานพิธี”  

แพรวดาวนึกได้ “ฉันยังใส่ชุดกิโมโนไม่เก่งเลย”

มิโยะโกะยิ้มอย่างไม่ยี่หระ มองช่างแต่งหน้าและช่างทำผมที่ยืนรออยู่อย่างเตรียมพร้อม 

 

ภายในงานแต่งงาน พ่อแม่บ่าวสาวกำลังยืนต้อนรับแขกเหรื่อที่ทยอยเข้ามาในงาน โดยญาติของเจ้าบ่าวเจ้าสาวเป็นผู้ดูแลพาแขกฝ่ายของตนไปนั่งที่นั่งซึ่งจัดไว้ตรงเต็นท์บริเวณพิธี 

ทาเคชิ ริว ทาโร่ โคจิ มาซาโตะและคาซูมะ เดินทางมาถึง ทั้งหมดสวมชุดกิโมโนสีดำแบบผู้ชาย บนอกซ้ายของเสื้อปักตัวอักษรสัญลักษณ์ประจำตระกูล 

พวกทาเคชิเข้าไปแสดงความยินดีกับโอะซะมุด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ขอบคุณที่โอะนิซึกะโซเรียวให้เกียรติมางานแต่งลูกสาวผม”

“ขอบคุณท่านโอะซะมุที่ให้เกียรติเชิญผมมาเป็นแขกเช่นกัน”


14 หน้า