รีเซต

บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 8 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 8 หน้า 5
14 กรกฎาคม 2557 ( 03:57 )
1.9M
1
รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 8
14 หน้า

“บ้า... เค้าจะยิ้มให้ฉันทำไม” แพรวดาวปฏิเสธทั้งๆ ที่อดมองทาเคชิอีกไม่ได้  

เคนอิจิเห็นทาเคชิยิ้มหวานให้แพรวดาว  แพรวดาวยิ้มอาย ๆ 

เคนอิจิ นึกย้อนถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่ตัวเองตามทาเคชิเข้าไปในร้านขายกิโมโน และเห็นทาเคชิแอบมองแพรวดาว 

เคนอิจินึกขึ้นได้ ก่อนหันไปมองไอโกะที่นั่งมองชุดเจ้าสาวอย่างไม่รู้เรื่องอะไร เคนอิจิรู้แล้วว่าทาเคชิชอบแพรวดาว ยิ้มพราย แผนการแยบยลผุดขึ้นในใจ

 

ที่โรงแรมหรูในเมือง บริเวณห้องจัดเลี้ยงฉลองการแต่งงาน แขกเหรื่อที่มาร่วมงานตอนเช้า ยังคงเดินทางมายังสถานที่จัดเลี้ยง โดยมีบ่าวสาวคอยยืนต้อนรับแขกอยู่ตรงทางเข้างาน 

ทาเคชิยืนคุยอยู่กับโอะซะมุสักพัก จึงหันมากระซิบถามทาโร่ “ริวหายไปไหน”

 

ริววิ่งหน้าตื่น ตรงมายังห้องน้ำอย่างรวดเร็ว “ดื่มน้ำเยอะทีไร ได้เรื่องทุกที อูย...”

จังหวะเดียวกันนั้น มายูมิเดินออกมาจากห้องน้ำหญิง ที่อยู่ติดกับห้องน้ำชายพอดี ริวเห็นมายูมิ ชะงัก เบรคแทบไม่ทัน มายูมิหมุนตัวมาในชุดเดรสน่ารัก สวยหวาน ทำให้ริวถึงกับตะลึง ตาค้าง 

มายูมิเดินเข้ามามองริวใกล้ ๆ โบกมือผ่านหน้าริวด้วยความแปลกใจ “มองอะไร..  เป็นบ้าอะไรของคุณ”

“เบลอรักท่า บ้ารักเธอ เอ๊ย... คนอย่างริวไม่เคยรักใครนี่หว่า” ริวพูดหยอดเอง และสับสนกับความคิดตัวเอง

“ฉันรู้ค่ะว่าคนอย่างคุณไม่เคยรักใคร และผู้หญิงธรรมดาอย่างฉันก็”

“เดี๋ยวมาคุยต่อ  รอแป๊บนะ” ริวหลับหูหลับตาจะวิ่งเข้าไปในห้องน้ำหญิง แต่ถูกมายูมิขวางไว้

“คุณจะไปไหน”

“โธ่คุณ อย่าเพิ่งถามตอนนี้ได้มั้ย” 

“ห้องน้ำชายอยู่ทางโน้น” มายูมิชี้ป้ายห้องน้ำชายให้ริวดู 

ริวสะดุ้งเล็กน้อย แล้วหันมายิ้มแหยๆ “ก็มันชิน เอ๊ย มันไม่เห็น โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว”

ริวลนลานรีบวิ่งเข้าห้องน้ำชายไป มายูมิส่ายหน้า เหนื่อยใจกับริว 

 

ภายในห้องจัดเลี้ยงในโรงแรม ริวและทาเคชิ กำลังยืนคุยกับโอะซะมุอยู่มุมหนึ่ง 

ฮิโระ ทากาฮาชิ พามายูมิ และทามาโกะ เข้ามาในงานเลี้ยง ริวหันไปสบตามายูมิ มายูมิเมินหน้าหนี ไม่สนใจ ทาเคชิเห็นท่าทางของริวกับมายูมิ อดขำไม่ได้ 

ฮิโระโค้งต่ำทักทายโอะซะมุ ทาเคชิและริว ทำให้ทามาโกะและมายูมิต้องก้มตัวตาม

“สวัสดีครับท่านโอะซะมุ นี่ภรรยากับลูกสาวผม มายูมิว่าที่คู่หมั้นของริว โอะนิซึกะ”

“มีงานมงคลเมื่อไหร่อย่าลืมเชิญผมไปด้วยล่ะ”


14 หน้า