บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 2 หน้า 2
“เป็นเจ้านายแต่เอาตัวรอด...รู้จักคำว่า “ศักดิ์ศรี” บ้างมั้ย” โคจิโบกมือให้สัญญาณ ลูกน้องกลุ่มโอะนิซึกะต่างกระชากปืนออกมากราดกระสุนเข้าพังไนท์คลับ ปัง ๆ ๆ จนข้าวของพังกระจุยกระจาย
สาวสวยหวีดร้อง หมอบหลบด้วยความตื่นตระหนกตกใจ เคนอิจิ และเหล่าลูกน้องกลุ่มซะโต้กระโดดหลบไปคนละทาง ชินอิจิชักปืนออกมาจะยิงตอบโต้
“เฮ้ย... หยุด” ชินอิจิชะงัก หันไปเห็นโคจิเอาปืนจ่อเคนอิจิอยู่ด้านหลัง ชินอิจิจึงรีบลดปืนทันทีที่เห็นเจ้านายตกเป็นตัวประกัน
“โอะนิซึกะโซเรียวสั่งให้มาฆ่าฉัน เพราะกลัวความยิ่งใหญ่ของซะโต้งั้นรึ”
“โอะนิซึกะเป็นสายเลือดนักรบ ไม่ใช่อันธพาลชั้นต่ำอย่างพวกแก”
โคจิใช้สันปืนฟาดเข้าที่ท้ายทอยเคนอิจิจนล้มคว่ำลง พร้อมกับหันไปประกาศกร้าว “ห้ามรีดไถเก็บค่าคุ้มครองจากชาวบ้านอีกเป็นอันขาด! ต่อไปจะไม่มีคำเตือน!”
โคจิกระชากปืนออกมากระหน่ำยิงข้าวของ กระจุยกระจายไม่มีชิ้นดี แล้วจึงพยักหน้าสั่งลูกน้องโอะนิซึกะกลับ หันหลังเดินนำลูกน้องออกไป ชินอิจิรีบเข้าไปช่วยประคองเคนอิจิลุกขึ้น แต่กลับถูกเคนอิจิผลักจนล้ม ไม่ยอมให้ใครแตะต้องตัว เคนอิจิพยายามยันตัวลุกขึ้นเองอย่างทุลักทุเล กวาดสายตามองความเสียหายรอบตัว เคนอิจิกระชากปืนตัวเองออกมา เล็งตรงไปที่ลูกน้องที่ถูกจับได้
ลูกน้องตัวสั่นเด้วยความหวาดกลัว “อย่านะครับนาย อย่า”
เคนอิจิลั่นกระสุนออกไปเปรี้ยง แววตาอาฆาตแค้น “โอะนิซึกะ.. พวกแกยังรู้จักซาโตะน้อยไป”
เคนอิจิมีสีหน้าอาฆาตแค้น
บ้านโอะนิซึกะตอนเย็น ที่ห้องอาบน้ำรวมสำหรับผู้ชาย ทุกคนนั่งอยู่ในอ่างน้ำร้อนสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ ไดสุเกะ ริวและทาเคชิ นั่งอยู่คนละฝั่งกับอิจิโร่ ริกิละซาโตชิ ส่วนทาเคชิท่าทางดูเหม่อลอย ไดสุเกะมองอย่างสังเกต
ริกิกับอิจิโร่กำลังคุยกันด้วยท่าทางจริงจัง “โคจิพาลูกน้องกลับมาแล้ว พวกอันธพาลซะโต้โดนสั่งสอนคราวนี้ คงทำให้พวกมันไม่กล้าทำร้ายชาวเมืองอีก”
ริกิเห็นด้วย “ดี.. เพราะเมื่อคืนก่อนพวกมันเพิ่งบุกเข้าไปก่อกวนพื้นที่เช่าตามกฏหมายของฉัน ประกาศจะเข้ามาดูแลไนท์คลับในเขตของมิซาว่า”
อิจิโร่กล่าวปรามาส “ไอ้อันธพาลกระจอก คิดจะทำร้ายชาวบ้าน ไม่รู้จักเกรงใจสายเลือดนักรบที่สืบทอดมาหลายชั่วอายุคน”
ซาโตชิแสดงความไม่พอใจกลุ่มซะโต้อย่างมาก “ไอ้เคนอิจิประกาศตัวเป็นศัตรูกับพวกเราชัดเจน ไม่ได้เกรงกลัวท่านโอะนิซึกะโซเรียวเลย”
ริกิเสริม “ซะโต้ขยายตัวรวดเร็ว แอบเปิดบ่อนเถื่อน ลักลอบขนยาเสพติดผ่านมาทางขบวนสินค้ารถไฟของโอะนิซึกะ”