บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 2 หน้า 3

อิจิโร่สีหน้าเครียดขรึม หันไปสั่งไดสุเกะ “คงต้องให้โคจิเล่นงานขั้นเด็ดขาด บ้านเมืองสงบสุขมานาน จะปล่อยให้มันทำร้ายชาวเมืองไม่ได้”

ไดสุเกะตอบรับอย่างไม่นึกเกรงกลัว “ซาโตะมันก็แค่อันธพาลชั้นต่ำ เป็นได้แค่พวกโรนิน”

ริกิเสนอกับอิจิโร่ “เราคงต้องร่วมมือกันจัดการ ไม่ให้พวกมันได้ผุดได้เกิด”

ไดสุเกะชำเลืองมองทาเคชิ เห็นอาการเหม่อลอย จึงหันมาถามทาเคชิเบาๆ “ทำไมวันนี้เหม่อชอบกล”

“คิดถึงสาวสวยน่ะครับพี่ไดสุเกะ”

ทาเคชิถลึงตาดุริว ที่ชิงเล่าให้ไดสุเกะฟัง  ริวทำหน้าเป็นไม่รู้ไม่ชี้ 

ไดสุเกะรู้ทันว่าไม่ใช่ไอโกะ กระซิบเตือนทาเคชิด้วยความเป็นห่วง “อย่าให้ลุงริกิกับไอโกะรู้เรื่องนี้นะ”

“คนหลังน่ากลัวสุด” ริวทำท่าขนลุกทะเล้นๆ

“ริว !” ทาเคชิปรามริวเสียงดังจน อิจิโร่  ริกิและซาโตชิ หยุดการสนทนาแล้วหันมองเขาเป็นตาเดียว อิจิโร่จ้องทาเคชิเป็นเชิงตำหนิ  

ริกิมองทาเคชิ “เสียดายที่ไอโกะติดอบรมมารยาทแม่บ้าน ไม่งั้นคงได้ทานข้าวเย็นกันพร้อมหน้า”  

“อบรมแม่บ้าน” ริวโพล่งขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่เชื่อถือจน อิจิโร่   ริกิและซาโตชิ หันขวับ  ริวจ๋อยไป 

ริกิยิ้มเล่าถึงไอโกะต่ออย่างมีความสุข

ที่บ้านริกิ ไอโกะในชุดกิโมโนกำลังตักผงชาเขียวใส่ถ้วยชา และตักน้ำร้อนหม้อต้มมาใส่ คนด้วยไม้คนชาจนแตกฟอง  แล้วตั้งกระแทกต่อหน้าครูสอนชงชา...โครม !!!  ครูสะดุ้ง  

เสียงริกิเล่าถึงไอโกะ “ลูกไอโกะตั้งใจเรียนชงชา ชงได้รสชาติกลมกล่อม”

ครูยกถ้วยชาขึ้นมาด้วยมือขวา วางลงบนฝ่ามือซ้าย ยกถ้วยชาขึ้นจิบ ก่อนสำลัก ครูส่ายหน้าบอกไอโกะว่าชงชาไม่ได้เรื่อง ไอโกะโกรธ คว้าถ้วยชาสาดใส่หน้าครูจนร้องลั่นห้อง  

อีกมุมหนึ่งในบ้านริกิ ไอโกะกำลังเรียนทำซูซิ ค่อย ๆ ยกมากิซูชิม้วนไปตามแผ่นไม้ไผ่ แต่ม้วนยังไงข้าวก็เละ หกออกมา 

เสียงริกิเล่าถึงไอโกะ “ฝีมือทำซูชิของไอโกะก็ยอดเยี่ยม”

ไอโกะหมดความอดทน ขยำข้าวและสาหร่ายปั้นเป็นก้อนกลมๆ ก่อนเอายัดปากครูซะงั้น

อีกมุมหนึ่งในบ้านริกิ ไอโกะเรียนจัดดอกไม้ เอาดอกไม้ ใบ กิ่ง ก้าน ปักมั่ว ๆ บนแจกันไปเรื่อย

เสียงริกิเล่าถึงไอโกะ “ศิลปะการจัดดอกไม้ของไอโกะ โดดเด่นมีพรสวรรค์”

ครูหันมาเห็นดอกไม้ในแจกันไอโกะ ตกใจ บอกให้ไอโกะจัดใหม่ ไอโกะเอาดอกไม้ทั้งกำฟาดหน้าครู  หงุดหงิดสุดๆ จนลูกน้องกลุ่มมิซาว่าต้องรีบเข้ามาช่วยดึงตัวไอโกะออกไป