บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 2 หน้า 5
“ฉันไม่ได้ตาบอด”
“แต่ตกหลุมรักจนหูอื้อ มือขยับ ยิก ๆ ๆ” ริวพูดพลางมองมือทาเคชิที่ยังคงพับดาวอย่างคล่องแคล่ว
ทาเคชิหยุดพับดาวในมือ เงยหน้ามองริวอย่างเอือมระอา “ไม่ยุ่งสักเรื่องได้มั้ย”
“ไม่ได้ยุ่ง แค่อยากรู้ว่าทำไมต้องพับดาว”
“ชื่อไทยของเซโกะ คือ แพรว-ดาว” ทาเคชิออกเสียงตะกุกตะกัก
“โอ๊ะโอ... เป็นเอาหนัก” ริวหยิบดาวขึ้นมาดู มีขนาดต่างๆ “ขนาดของดาวแทนความคิดถึงเหรอ คิดนิดหน่อย... คิดถึงปานกลาง... คิดถึงม๊ากมาก”
ทาเคชิจ้องริวด้วยแววตาดุแบบนิ่งๆ ริวชะงัก..ต้องวางดาวกระดาษไว้ตามเดิม ทาเคชิเก็บดาวหลายดวงหลายขนาดที่พับเสร็จไว้ในลิ้นชัก ภายในลิ้นชักมีดาวหลายดวงที่ทาเคชิพับเก็บไว้
“น่าจะเอาดาวไปให้เซโกะเพื่อบอกความในใจ”
“ฉันไม่อยากทำให้เธอเดือดร้อน” ทาเคชิหยิบดาวดวงหนึ่งขึ้นมาดู แววตาเศร้า
ริวคิดทำอะไรสักอย่างให้ทาเคชิ
ในมหาวิทยาลัย แพรวดาวกับมิโยะโกะเดินคุยกันมาหยุดอยู่ตรงหน้าล็อกเกอร์เก็บของส่วนตัวที่อยู่ข้าง ๆ กัน
“เดี๋ยวฉันช่วยติวให้เธอเอง”
“ขอบใจมากจ้ะมิโยะโกะ เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันจริง ๆ”
“แน่สิ ... เพราะทั้งเมืองนี้ เธอสนิทกับฉันคนเดียว”
แพรวดาวกับมิโยะโกะหัวเราะกันขณะเปิดล็อกเกอร์ ก่อนชะงัก
มิโยะโกะเห็นท่าทางแพรวดาว “มีอะไรเหรอ”
แพรวดาวหยิบดาวกระดาษสีชมพูดวงหนึ่งออกมาจากล็อกเกอร์ ท่าทางแปลกใจ
มิโยะโกะมองดาวกระดาษในมือแพรวดาวด้วยความสงสัย “ดาวกระดาษ?”
แพรวดาวงง “มาอยู่ในล็อกเกอร์ของฉันได้ไง”
หลายวันผ่านไป ในโรงอาหารมหาวิทยาลัย แพรวดาวกับมิโยะโกะยกจานอาหารมาวางบนโต๊ะ แพรวดาวกำลังนั่งลง มองไปเห็นดาวกระดาษสีแดงวางใกล้ถาดอาหารหนึ่งดวง มิโยะโกะคว้าดาวกระดาษขึ้นมาพลิกดูไปดูมา ก่อนยื่นใส่มือแพรวดาวอย่างมั่นใจ “ของเธอแน่ ๆ”
ในวันถัดมา แพรวดาวกับมิโยะโกะเดินขึ้นบันได คุยกันไปอย่างสนุกสนาน ทั้งสองชะงักพร้อมกัน เมื่อเจอดาวกระดาษสีเงินวางอยู่บนบันไดขั้นบนสุด มิโยะโกะพยักเพยิดบอกให้แพรวดาวหยิบดาวกระดาษขึ้นมา แพรวดาวลังเลสักพัก จึงตัดสินใจหยิบดาวกระดาษสีเงินมาเก็บไว้อีกดวง