บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 15 หน้า 5
ริกิมองไอโกะกับซาโตชิ เหนื่อยใจกับลูกทั้งสองคน
ในห้องทำงาน ริกิทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ทำงาน สีหน้าและท่าทางเหนื่อยล้า เสียงเคาะประตูดังขึ้น จูโร่เปิดประตูเข้ามา ก้มศีรษะเคารพริกิ
ริกิสีหน้าเคร่งขรึม สั่งจูโร่ “จับตาดูซาโตชิกับไอโกะไว้ ถ้าสองคนนั้นคิดทำอะไรนอกเหนือคำสั่ง จะออกจากบ้าน.. ให้รีบมารายงานฉันทันที”
“โซเรียวไม่ไว้ใจคุณหนูไอโกะกับคุณซาโตชิหรือครับ”
“ความใจร้อนของสองคนนั่นคือจุดอ่อน ฉันไม่อยากให้พวกเขาก่อเรื่องจนเสียแผน”
ริกิหันมองรูปที่ถ่ายคู่กับอิจิโร่ สายตาเต็มไปด้วยความแค้นที่รอเวลาชำระ
ที่โรงพยาบาล ในห้องพักฟื้นทาเคชิ แพรวดาวหวีผมให้ทาเคชิด้วยสีหน้ามีความสุข “ฉันเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้คุณใหม่แล้ว คุณจะได้สดชื่นหายป่วยเร็วๆ”
แพรวดาววางหวีไว้ข้างเตียง แล้วหันมาจัดเสื้อผ้าทาเคชิให้เข้าที่ “ถึงฉันจะช่วยคุณแต่งตัวไม่เก่งเหมือน คัตสึกับเซกิ ก็อย่าเพิ่งดุนะคะ”
แพรวดาวยังคงยิ้มหวาน ชำเลืองมองภาพวาดสีน้ำดอกซากุระสวยงามตรงหัวเตียง “ฉันให้คัตสึหารูปดอกซากุระที่คุณชอบมาให้ คุณลืมตามาดูดอกซากุระสิคะ”
แพรวดาวมองตรงไปยังรูปภาพสีน้ำมันดอกซากุระ “ซากุระจะร่วงพร้อมกันหมดทั้งต้น เป็นสัญลักษณ์ของเลือดนักรบ...คุณต้องฟื้นขึ้นมา.. ฤดูร้อนปีหน้าเราจะไปยืนดูดอกซากุระร่วงทั้งต้นด้วยกันนะคะ”
แพรวดาวดึงผ้าห่มเลื่อนขึ้นมาห่มให้ทาเคชิ ซึ่งยังคงนอนหลับนิ่ง ไม่รู้สึกตัว ไม่รับรู้อะไร แพรวดาวนิ่งมองทาเคชิ ความรู้สึกเจ็บปวดเสียดแทงใจ.. สักพัก สีหน้าเริ่มเศร้าสลด ทรุดนั่งลงข้างทาเคชิอย่างคนหมดแรงอีกครั้ง
“ทาเคชิ.. ฟื้นซะทีสิ ฉันรอคุณอยู่นะคะ” แพรวดาวกุมมือทาเคชิ บีบแน่นจนมือเธอเริ่มสั่น สุดท้าย...ก็กลั้นสะอื้นไว้ไม่อยู่ ร้องไห้โฮด้วยความเศร้าและน่าสงสารมาก
ริวกับมายูมิยืนนิ่งมองแพรวดาวผ่านกระจกตรงประตูหน้าห้องพักฟื้นเงียบๆ ด้วยความเป็นห่วง จิตใจของทั้งคู่ก็รู้สึกเศร้าไปด้วย มายูมิสงสารแพรวดาวมาก ทนมองอีกต่อไปไม่ไหว จึงหันหลังเดินออกไป
ริวหันมองตาม “มายูมิ..” ริวรีบตามมายูมิไป
บริเวณสวนในโรงพยาบาล มายูมิยืนเศร้าหดหู่ใจอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่
ริวเดินเข้ามาหาด้วยความเป็นห่วง “ไม่สบายใจเหรอ”
“ฉันสงสารพี่เซโกะ แต่ไม่รู้จะปลอบเธอยังไง”
“แค่รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยกำลังใจ ก็ทำให้คนอ่อนแรงลุกขึ้นได้แล้ว”