บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 19 (จบบริบูรณ์) หน้า 13
“อ้าว ลองหายใจเข้าแล้วเบ่งใหม่ดูนะคะ”
“อื๊ดดด... ไม่ออกอะ มันจะออกข้างหน้า”
รามิลตาเหลือก “ว้ายยยยยย! ห้ามเบ่งนะคะ หยุดๆๆ คุณออกมาเดี๋ยวนี้เลย”
ครู่เดียวเภตราก็เปิดประตู เดินตัวงอกุมท้องออกมา รามิลประคองเภตรา “คุณเจ็บท้องจะคลอดใช่มั้ย”
“แล้วเจ็บท้องจะคลอดมันเจ็บแบบไหนล่ะ”
“เดี๋ยวนะคะ ฉันขอเปิดตำราก่อน” รามิลวิ่งไปรื้อหนังสือที่หัวเตียง
“โอ๊ยยยยย คุณ...ผมไม่ไหวแล้ว... ผมต้องคลอดตอนนี้แน่เลย”
รามิลชะงัก “ฉันจะทำยังไงดี” รามิลลนลานสติแตก
“พาผมไปโรงพยาบาลเถอะ เร็ว ๆ คุณ”
รามิลยืนงง ๆ เภตราเลยตวาดแว้ดเข้าให้ “โว้ย คุณ เร็ว ๆ ผมปวดท้องโว้ยยยยยยยยยย”
รามิลรีบประคองเภตราออกจากห้องนอน
โถงกลางคอนโดเภตรา เภตรายืนเกาะประตู ใส่รองเท้า หน้าเหยเก ปากครางตลอดเวลา รามิลหิ้วตะกร้าอุปกรณ์สำหรับไปคลอดลูกที่เตรียมไว้ออกมา “เสร็จแล้วๆ ไปกัน”
รามิลรีบใส่รองเท้า เปิดประตูออกกว้าง ก่อนจะหันมาหาเภตราๆ หยุดคราง ได้แต่ยืนหน้าเจื่อน
“คุณมิล คุณเป็นอะไร”
“สงสัยผม...จะฉี่แตก” รามิลก้มมองขาเภตรา เห็นน้ำนองบนพื้นตรงหว่างขา
“ไม่ใช่ฉี่หรอกค่ะ สงสัยจะน้ำเดิน”
“น้ำเดินคืออะไรอะ”
“ถุงน้ำคร่ำแตกไงคะ แปลว่าลูกจะคลอดเร็วๆ นี้แล้ว คุณอย่าถามมากเลยน่ะ เดี๋ยวไปโรงพยาบาลไม่ทัน” รามิลดึงเภตราออกจากห้องแล้วปิดประตู
ที่จอดรถคอนโด รามิลสตาร์ทรถมือสั่น เภตรากุมท้องร้องโอดโอยอยู่ข้างๆ
“อดทนหน่อยนะคุณ อีกเดี๋ยวก็ถึงโรงพยาบาลแล้ว”
“โอ๊ย... ผมปวดจะไม่ไหวแล้ว... เกิดจากท้องพ่อท้องแม่ ไม่เคยเจ็บปวดอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย”
รามิลขับรถออกไป ตาก็คอยชำเลืองมองเภตราที่ครวญครางตลอดเวลาด้วยความเป็นห่วง
“คุณอย่าออกลูกในรถนะ”
“ผมไม่ออกหรอก แต่ผมจะตายก่อน”
“อย่าพูดยังงั้นสิคะ ผู้หญิงเขายังคลอดลูกกันมานักต่อนักแล้ว ผู้ชายอกสามศอกอย่างคุณทำได้สบายมาก” รถเภตราแล่นออกจากบริเวณคอนโดไปสู่ท้องถนน