บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 19 (จบบริบูรณ์) หน้า 14
ถนนระหว่างทางไปโรงพยาบาล รถติดยาวบนถนน รถของเภตราติดไฟแดงรวมกับรถคันอื่น
รามิลปล่อยมือจากพวงมาลัยมาจับมือให้กำลังใจเภตรา ที่นอนไปกับเบาะซึ่งปรับเอนเต็มที่ หน้าตาเภตราเหยเกเพราะอาการเจ็บท้องถี่ขึ้น
“อดทนอีกนิดนะคะ พ้นไฟแดงนี้ก็จะถึงโรงพยาบาลแล้ว”
“คุณเชื่อมั้ย ที่เขาพูดกันว่าผู้ชายอดทนเจ็บปวดได้น้อยกว่าผู้หญิง”
“คุณไปเอามาจากไหน”
“ผมอ่านมา เขาวัดจากการคลอดลูกนี่ล่ะ”
“แล้วคุณมานึกถึงตอนนี้ทำไม อย่าเพิ่งคิดมากนะคะ สูดหายใจเข้าลึกๆ ตามที่เราไปเข้าคอร์สกันน่ะ”
เภตราสูดหายใจ “แล้วมันจะหายเหรอ”
“ไม่รู้สิคะ สูดๆ ไปก่อน” เภตราผ่อนลมหายใจเข้าออกสักพัก “ไม่เห็นหายเลย! โอ๊ย...ถูกยิงถูกแทงยังไม่เจ็บเท่านี้เลย อูย... คุณเภ...”
“อะไรคะ”
“ผมขอออกลูกครั้งนี้ครั้งเดียวนะ ผมท้องอีกไม่ไหวแล้ว”
“ได้ค่ะๆ” รามิลมองไปข้างหน้า เห็นไฟแดงที่ถนนเปลี่ยนเป็นสีเขียว รามิลดีใจ เหยียบคันเร่งพารถไหลตามคันหน้าไป
ทางเข้าห้องฉุกเฉิน เวรเปลช่วยรามิลประคองเภตราลงจากรถ แล้วพาขึ้นรถเข็น เข็นเข้าไปในตึก รามิล วิ่งตามไป เภตราทั้งเจ็บทั้งตื่นกลัว จับมือรามิลแน่น “คุณเภ อยู่กับผมนะ อย่าทิ้งผมไปนะ”
“ค่ะ”
เวรเปลมองทั้งสองคนงงๆ
หน้าห้องคลอด รามิลเดินออกจากห้องมายืนร้องไห้สงสารเภตรา เสียงร้องโหยหวนดังลอดออกมาตลอดเวลา อาคมวิ่งเข้ามาพร้อมนกยูง “คุณเภ! พี่มิลอยู่ในห้องใช่มั้ยครับ”
รามิลสะอึกสะอื้น พูดไม่ออก เสียงเภตราดังขึ้นเป็นคำตอบ
“โอยยยยยย หมออออ...ทำไมยังไม่ออกอีก หมอผ่าเลยได้มั้ย เอาเครื่องมาดูดออกไปก็ได้ โอ๊ยยยยยย เจ็บโว้ย ทำไมเจ็บอย่างนี้”
อั้มกับทอมณีวิ่งหน้าเริ่ดเข้ามา “น้องเภ...เป็นยังไงมั่งคะน้องเภ คลอดรึยัง”
“ท่าทางแบบนี้ น่าจะยังใช่มั้ยครับ”
“ฮืออออ...ฉันสงสารเขา ฉันกลัวเขาจะไม่ไหว”
“ทำไมจะไม่ไหวล่ะคะ ผู้หญิงที่ไหนก็คลอดลูกได้ทั้งนั้น”
“อ้าว แต่คุณรามิลแกเป็นผู้ชายนี่ฮะเจ๊อั้ม”
ตึ่ง !!!! จริงด้วย รามิลร้องไห้โฮกว่าเดิม อาคมกับนกยูงได้แต่มองอย่างเข้าใจ