บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 11 หน้า 2
รวิปรียาจ้องตาสู้เจ้าฟ้าทิพฉาย เจ้าฟ้าทิพฉายเหยียดยิ้มดุ
“เธอคงยังไม่รู้อะไรสินะ รวิปรียา โลกของมนุษย์มันก็เป็นแบบนี้ ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต ลมหายใจแลกเพื่อต่อลมหายใจ” รวิปรียาอึ้งกับสายตาเจ้าฟ้าทิพฉายที่ตอบโต้ด้วยความโกรธ
ในห้องไอซียู ผกาในชุดปลอดเชื้อมองคุณหลวงด้วยสายตาเป็นห่วง
ในห้องพักคนไข้ ทินเทพกำลังจะฟื้น “น้องหนู พี่ต้องช่วยน้องหนู” สติทินเทพค่อยๆกลับคืนมา
หน้าห้องไอซียู ภาธรยืนอยู่ตรงกลางระหว่างเจ้าฟ้าทิพฉายกับรวิปรียา
“ถ้ามีใครต้องตายเพื่อให้อีกคนมีลมหายใจ”
“เธอจะทำอะไร ทิพฉาย”
“ฉันคือปริตตา”
“จะหลอกตัวเองอีกทำไม ภาธรเค้าก็รู้ว่าเธอเป็นใคร”
“ภาธรรู้จักฉัน แล้วภาธรรู้จักเธอดีหรือยัง รวิปรียา”
เจ้าฟ้าทิพฉายย้อนถาม รวิปรียาสายตากังวล ภาธรหันไปมองมองรวิปรียา
“ภาธรรู้หรือยังว่าเธอเป็นใครกันแน่ อ้างความดีขัดขวางชีวิตคนอื่น ทุกอย่างที่ทำก็เพราะลบล้างความผิดตัวเอง อย่างนี้สมควรแล้วเหรอที่เรียกว่า นางฟ้า !!!”
ภาธรตกใจ หันไปมองรวิปรียาที่กำลังโดนเจ้าฟ้าทิพฉายต้อนจนมุม
ในห้องพักคนไข้ ทินเทพยังลืมตาไม่ขึ้น นอนกระสับกระส่าย
อดีต ท่าน้ำบ้านคุณหลวง ปริตตากำลังอ่านหนังสือ ทินเทพถือกีตาร์นอนหนุนตักปริตตาเล่นไปเบาๆ
ทินเทพร้องเพลงรักมองหน้าปริตตา ปริตตาขยับหนังสือยิ้มน่ารัก ก้มมองทินเทพ
ในห้องคนไข้ ทินเทพกระสับกระส่ายเหมือนหายใจไม่ออก เห็นมือสมชายที่กำลังบีบคอทินเทพ
หน้าห้องไอซียู เจ้าฟ้าทิพฉายจ้องรวิปรียา ภาธรมองรวิปรียา มองเจ้าฟ้าทิพฉายอย่างสับสน
“ในเมื่อมันมีส่วนเกินขึ้นมา ทางที่ง่ายที่สุดก็ต้องมีใครบางคน สละชีวิต”
รวิปรียาระแวง “ทิพฉาย .. อย่าทำลายชีวิตคนเพื่อตัวเอง มันเป็นบาป ไม่ใช่ความรัก”
“ไม่ต้องสอนฉันหรอก ความผิดพลาดทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพราะเธอ รวิปรียา ไม่ใช่ชั้น เธอทำให้เกิดเรื่องทั้งหมดนี่