บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 6 หน้า 22
“ผมผ่านมา ว่าจะมารับคุณไปกินข้าวด้วย” เจ้าฟ้าทิพฉายยิ้มสีหน้าตื่นเต้น
ในบ้านคุณหญิงทรงศิริ คุณหญิงทรงศิริกำลังยืนอ่านแมกกาซีน ประภาพรรณนั่งดูคิวงานด้านหลัง สายตาคุณหญิงทรงศิริมองผ่านหน้าต่างไป เห็นภาธรยืนคุยกับเจ้าฟ้าทิพฉาย คุณหญิงทรงศิริปิดหนังสือ มองภาธรกับเจ้าฟ้าทิพฉาย “พอมีคู่แข่ง ถึงจะวิ่งเข้ามาหาหลานฉันสินะ ดอกเตอร์ภาธร”
ประภาพรรณมองตาม “ดูเหมือนดอกเตอร์ภาธรจะมีเพื่อนอาจารย์ที่สนิทด้วย ชื่อ ชาดา ค่ะ”
“คงพวกทื่อมะลื่อเหมือนกันล่ะสิ”
คุณหญิงทรงศิริเหยียดยิ้ม “หลานฉันไม่จำเป็นต้องหยุดที่ดอกเตอร์ภาธร แค่เอาสมบัติมาจากบ้านคุณหลวง
ให้ได้ หมดประโยชน์ก็โยนทิ้งไป หาผู้ชายรวยๆดีๆคนใหม่มาคอยรับใช้ คอยถือกระเป๋าเดินตาม นั่นแหละเค้าถึงจะเรียกผู้หญิงฉลาด” ประภาพรรณยิ้มเห็นด้วย วิวรรณที่แอบอยู่ด้านหลังในมือมีสร้อยเพชรที่เจ้าฟ้าทิพฉายให้ วิวรรณได้ยิน สีหน้าขยะแขยงความคิดคุณหญิงทรงศิริ วางสร้อยเพชรลงบนโต๊ะใกล้ๆ ไม่อยากแตะต้องอีกเลย
ในร้านอาหาร ภาธรนั่งอยู่ตรงข้ามเจ้าฟ้าทิพฉาย เจ้าฟ้าทิพฉายไม่ยิ้มแย้มเหมือนก่อนมา ข้างภาธรคือทินเทพ
ทินเทพตักอาหารให้เจ้าฟ้าทิพฉาย แต่เจ้าฟ้าทิพฉายไม่แตะอาหารเลย ภาธรมองอาการปั้นปึ่ง เย็นชาของเจ้าฟ้าทิพฉายที่มีให้ทินเทพ “อาหารร้านนี้อร่อยนะ”
“ฉันไม่อยากกิน”
“ทำไมล่ะ”
“ถ้ารู้ว่ามีคนอื่น ฉันคงไม่มา” ทินเทพหน้าเสีย
“ทินเทพไม่ใช่คนอื่น เค้ารู้จักคุณมาตั้งแต่เด็ก” ภาธรรวบช้อน “ทิน ไปส่งปริตตาด้วย”
เจ้าฟ้าทิพฉายมองภาธรสีหน้าตัดพ้อ ไม่พอใจที่สั่งให้ทินเทพไปส่ง
หน้าบ้านคุณหญิงทรงศิริ เจ้าฟ้าทิพฉายเปิดประตูลงจากรถเร็ว ทินเทพวิ่งตามมา “หยุดก่อน”
เจ้าฟ้าทิพฉายไม่หยุด ทินเทพคว้ามือ เจ้าฟ้าทิพฉายตาวาววับ ทินเทพแสบร้อนที่มือ สะบัดมืออกจากแขนเจ้าฟ้าทิพฉายทันที “อย่ามาแตะต้องตัวฉันอีก”
“คุณไม่ใช่น้องหนู” เจ้าฟ้าทิพฉายจ้องหน้าทินเทพ ทินเทพจ้องตอบโต้
“น้องหนูที่ผมรู้จัก..อ่อนโยน ไม่เคยดูถูกคน”
“ไม่มีปริตตาคนนั้นในโลกนี้อีกแล้ว”
“คุณ ..คุณเป็นใคร” เจ้าฟ้าทิพฉายจ้องตา สะกดความคิดความรู้สึกทินเทพ