บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 6 หน้า 25
“ข้าไม่ต้องการหลุดพ้น ข้ายอมทุกข์ทรมานเพื่อรักของข้า” เจ้าฟ้าทิพฉายโกรธจัด ยื่นมือขึ้น
คุณหลวงแค่หลับตา เจ้าฟ้าทิพฉายพุ่งเข้าไปจะบีบคอ แต่คุณหลวงยังนิ่ง ไม่หวั่นไหว มือเจ้าฟ้าทิพฉายที่จะบีบคอคุณหลวงกลับสั่นเทา คุณหลวงลืมตาขึ้นอย่างสงบ เจ้าฟ้าทิพฉายบีบคอคุณหลวงด้วยความโกรธ เสียงผกาตื่นขึ้น มองเห็นสัญญาณเตือนการหายใจของคุณหลวง “คุณหลวง” ผการีบกดออด พักเดียวพยาบาลเข้ามา
“คุณหลวงหายใจขัดค่ะ” ผกาสีหน้ากังวลมาก
ด้านหลังคุณหลวงกำลังมองอย่างสงบ เจ้าฟ้าทิพฉายออกแรงบีบคอ คุณหลวงแค่ยิ้มให้อย่างเมตตา เจ้าฟ้าทิพฉายกลับมือสั่น คุณหลวงมองเมตตาเจ้าฟ้าทิพฉาย “ตัดกิเลสให้สิ้น เพื่อหลุดพ้น”
“ไม่ พอแล้ว ข้าไม่อยากได้ยิน”
เสียงเมตตาของคุณหลวงบาดใจ เจ้าฟ้าทิพฉายทนไม่ไหว หายร่างไป คุณหลวงผ่อนลมหายใจเบาๆอย่างสงบ
หมอเข้ามาตรวจ สัญญาณการหายใจคุณหลวงดีขึ้นเป็นปกติ หมอหันมาทางผกา “เป็นปกติแล้วครับ”
“คุณพระคุณเจ้า” ผกายกมือไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ อย่างเบาใจ มองไปที่คุณหลวงที่ยังหลับอยู่บนเตียง
ในบ้านภาธร ภาธรมองรวิปรียา “ถ้าผมระลึกชาติได้ คุณจะหายไปจากผมมั้ย”
“ที่ของฉัน ไม่ได้อยู่ที่นี่”
“คุณอยู่ที่ไหน ผมจะไปหาคุณได้ยังไง”
“อย่าตามหาฉัน” ภาธรคว้าแขนรวิปรียาไว้
“ทำไมเราถึงเจอกันไม่ได้” รวิปรียามองมือภาธรที่จับรั้งแขนตัวเองไว้ ภาธรรีบขอร้อง
“อย่าหนีผม คุยกันก่อนรวิปรียา”
“หมดเวลาของฉันแล้ว ภาธร ฉันต้องรักษาสัญญา” ภาธรไม่ยอม พุ่งเข้าไปคว้าแต่ร่างรวิปรียากลับหายไป
ภาธรคว้าได้แค่อากาศ ภาธรมองคว้าง รอบบ้านไม่มีใคร ภาธรยืนคอตก ที่ด้านนอกรั้ว เจ้าฟ้าทิพฉายก้าวเข้ามา ยืนมองมาที่ภาธร น้ำตาเจ้าฟ้าทิพฉายไหลอาบแก้ม
ในบ้าน ภาธรเดินไปเปิดลิ้นชัก หยิบแหวนพญานาคจากหนองพรายออกมา สายตาภาธรมองแหวนตัดสินใจ
ด้านนอกเจ้าฟ้าทิพฉายมองตรงมาที่ภาธร “ออกญา ... เมื่อใดท่านจะจำสัญญาของเราได้”
น้ำตาทิพฉายอาบแก้มต้องแสงจันทร์ ดูน่าสงสารในความทุกข์ทนทรมาน
เช้าวันใหม่ ในบ้านคุณหลวง ทินเทพใส่บาตรพระสงฆ์ 5 รูป และกรวดน้ำ
ในห้องพระ ทินเทพนั่งลงหน้าพระ “คุณปู่ช่วยให้ผมได้น้องหนูคนเดิมกลับมาหาพวกเราด้วยนะครับ .. ผมต้อง