บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 6 หน้า 5
“อย่าทำร้ายคนอื่นอีก”
เจ้าฟ้าทิพฉายมองเป็นต่อ รวิปรียาจำต้องเอ่ยออกมา
“เราจะไม่ยุ่งเรื่องของท่านกับออกญา ตราบเท่าที่ท่านไม่ทำร้ายใคร”
“รักษาสัญญาของเทพด้วย รวิปรียา”
เจ้าฟ้าทิพฉายมองอย่างเหนือกว่า รวิปรียาสีหน้าจำยอม อีกด้านภาธรกำลังเดินถือน้ำหวานมา 2 แก้ว
เจ้าฟ้าทิพฉายรีบนั่งลงที่เดิม จ้องรวิปรียา รวิปรียามองแล้วค่อยๆเลือนหายไปกลางแสงแดดตามสัญญา
ภาธรเดินมายื่นแก้วน้ำให้ปริตตา “ขอบคุณนะคะ”
“ข้อเท้าคุณ ปวดมั้ย”
“ไม่เลยค่ะ” ปริตารับแก้วน้ำมาดื่ม ภาธรมอง ปริตาสีหน้ามีความสุข
ในห้องนอนทินเทพ ผกาเอ่ยสั่งป้าสมกับจรวย “ไปจัดการเรื่องงานศพสมชายก่อน ทางนี้ฉันดูตาทินเอง”
ป้าสม จรวยเช็ดน้ำตาพากันเดินออกไป
อีกด้านรวิปรียากำลังเดินมา อสูร 2 ตัวกำลังวนเวียนร่างอยู่หน้าห้อง คอยเฝ้าตามคำสั่งเจ้าฟ้าทิพฉาย พอเห็นรวิปรียา อสูร 2 ตัวหายวับไปกลางอากาศด้วยความเกรงกลังอำนาจของรวิปรียา รวิปรียาเดินเข้ามาในห้อง
ผกานั่งข้างเตียงทินเทพ มองรอบๆห้องที่ดูสว่างสดใสขึ้น ลมพัดปลิว ม่านไหวเบาๆ แดดผ่านเข้ามาแตะที่ร่างทินเทพ
“ตาทิน เคราะห์กรรมอะไร” ผกาสีหน้าเศร้า
“คุณหลวงป่วย ทินก็มาตกน้ำ แล้วยังสมชาย” ผกาใจหายพูดได้แค่นั้น รวิปรียามายืนข้างเตียง มองทินเทพ
“สาวิตฤ เจ้าลงมาที่นี่เพราะเรา” สีหน้ารวิปรียารู้สึกผิดมากที่ชวนทินเทพลงมา
ทินเทพเหมือนได้ยินเสียงเรียกความเป็นห่วงจากทุกคน ค่อยๆฟื้นลืมตาขึ้น “คุณย่า”
“ตาทิน” ผกาจับมือทินเทพดีใจ ทินเทพตาพร่ามองเลยผกาไปที่ด้านหลัง ทินเทพเห็นร่างรวิปรียาจางๆ ไม่ชัดนัก แต่เป็นแสงสว่างสดใส “ใคร .. น้องหนูใช่มั้ย”
ผกาหันมองไม่เห็นใคร ทินเทพพยายามลุกขึ้น “ปริตตายังไม่มานะ ทิน”
ทินเทพเพ่งมองอีกทีรอบๆ แล้วหน้าจ๋อย พิงหลังไป “ผมหลับไปนานแค่ไหนครับ คุณย่า”
“สองวัน”
“น้องหนูไม่ได้มาเลย” ทินเทพถาม ผกาพยักหน้า มองเห็นใจ รวิปรียาที่นั่งใกล้บนเตียง มองสงสารทินเทพ
ยามเย็น ท่าน้ำเจดีย์วัดไชยวัฒนาราม ปริตตาเดินมามองบรรยากาศงดงามรอบๆ