บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 12 หน้า 3
ห้องรับแขก บ้านชีวาตม์ กิ่งคำกำลังอาละวาดฟาดงวงฟาดงาใส่ชีวาตม์ทางสายโทรศัพท์
“อยู่กับอียุพ!!! วาตม์ทำแบบนี้ได้ยังไง”
รื่นเริงตกใจวิ่งมาทั้งชามข้าวในมือ “อะไรๆ ....ยัยกิ่ง เอะอะอะไร”
“ทำไมวาตม์ทำกับกิ่งแบบนี้!!”
ชีวาตม์พูดสายโทรศัพท์กับกิ่งคำ “โธ่กิ่ง ..... ผมก็ไม่อยากโกหกกิ่ง ผมมากับคุณยุพ ผมก็บอกกิ่งตรงๆ ไม่ได้คิดจะปิดบังกิ่งซักหน่อย ...หรือจริงๆ ผมควรโกหกล่ะครับ”
กิ่งคำกรี๊ด “ทำไมทำกับกิ่งแบบนี้ ไปกับมันทำไม!” กิ่งคำกรี๊ด “วาตม์ วาตม์ กล้าวางหูใส่กิ่งเหรอ ..... วาตม์!!!!”
“มันวางหูเหรอ .... โทรกลับไป!” กิ่งคำกดโทรศัพท์มือสั่น แต่ก็โทรไม่ติด กิ่งคำกรี๊ดออกมาลั่น
ชีวาตม์ยืนมองโทรศัพท์ที่ดัง แล้วก็ลังเล ก่อนจะปิดโทรศัพท์ทิ้งเป็นการตัดปัญหา ชีวาตม์หันไปเจอยุพรายืนอยู่แล้ว “ตื่นแล้วเหรอคุณ”
“ตื่นนานแล้วค่ะ แต่ที่ห้องน้ำมีปัญหานิดหน่อย”
“อ้าวเหรอ? แล้วเค้าเปลี่ยนห้องให้หรือเปล่า”
“ช่วง Full moon แบบนี้แค่คุณหาห้องได้ก็เก่งแล้ว”
“นี่ใคร??? นี่คุณชีวาตม์นะครับ มือวางอันดับหนึ่งวงการท่องเที่ยว” ยุพรายิ้มออกมาได้แต่ก็ยังกังวลใจ
“ฉันทำให้คุณลำบากใช่มั้ย .... ฉันขอโทษนะคะ”
“เฮ้ย! คิดมาก ...... ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็กลับไปเคลียร์กัน”
“คุณก็ไม่น่าเถรตรงแบบนี้ ไปบอกทำไมว่ามากับฉัน เสียงเมียคุณกรี๊ดแล่บออกมาถึงนี่”
“ผมจะโกหกก็ได้นะ อาชีพผมมันเดินทางตลอดอยู่แล้ว”
“ก็นั่นน่ะสิ แล้วทำไม คุณไม่หาทางเลี่ยงการทะเลาะล่ะ”
“ผมจริงใจ ทำไมจะต้องโกหกด้วย ถ้าโกหกแล้ววันนึงกิ่งมารู้เข้า นั่นแปลว่าผมผิดเพราะโกหก แต่ตอนนี้ ผมยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยซักอย่าง ผมเชื่อนะว่าการพูดความจริง มันดีที่สุดแล้ว”
“แล้วถ้าคุณกิ่งเค้าไม่เชื่อล่ะคะ”
“กิ่งเค้าน่าจะรู้นะว่าผมเป็นคนยังไง ต่อให้คุณเองก็เถอะ คุณก็น่าจะรู้ว่าผมเป็นคนยังไง ผมเคยทำตัวไม่น่าไว้ใจเหรอ” ยุพรานิ่ง นึกถึงข้อความที่ชีวาตม์ส่งให้ มันดูหวานจนยุพราอดหวั่นไหวไม่ได้
“เอ่อ .... ฉันไปทานข้าวก่อนนะคะ เดี๋ยวต้องออกไปตามหาเดือน”
“อ้าว ....ดูสิ นึกจะไปก็ไปซะงั้น”