บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 12 หน้า 4
ห้องรับแขก บ้านชีวาตม์
“ดูมันๆมันปิดโทรศัพท์ทิ้งแบบนี้ มันหยามแกชัดๆ ดูซิหน้าด้านจริงๆ กล้าบอกเมียว่าอยู่กับเมียน้อย คนบ้าอะไรวะ” กิ่งคำเขวี้ยงโทรศัพท์แล้วกรี๊ดลั่นออกมา “เอ้าๆ! ข้าวของชิบหายหมดแล้ว”
เกาะพงัน ร้านข้าวตามสั่ง
“จะคืนห้องแล้วเหรอ”
“ครับ ..... คงต้องกลับแล้ว” เดือนสิบก้มหน้านิ่ง ไม่อยากกลับ แต่ก็เกรงใจเที่ยงวัน
“แหม .... เสียดายนะ อุตส่าห์ได้มาเที่ยวทั้งทีน่าจะอยู่” ป้าหลิ่วตามองเดือนสิบ “อีกซัก 2-3 วันนะ กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม ฮิฮิฮิ” เที่ยงวันรู้สึกอิหลักอิเหลื่อ ลอบมองเดือนสิบด้วยความเกรงใจ
เด็กหญิงตัวเล็กๆ เดินเข้ามาในร้าน เธอเป็นเด็กหญิงชาวเกาะตัวคล้ำหน้าตาบ้านๆแต่แต่งตัวจัดเกินวัย
“ป้าๆเอาข้าวไข่เจียวจานนึง”
“รอเดี๋ยวๆ คุยธุระอยู่”
“ไข่เจียวของหนูไม่ใส่น้ำมันเยอะนะป้า หนูกลัวอ้วน”
“แหม.... นังปูลม ตัวเท่าหอยสังข์ทำเป็นกลัวอ้วน”
“อ้าวป้า..... ถ้าอ้วนก็เป็นนางแบบไม่ได้สิ เนี่ยหนู เห็นพวกพี่ๆนายแบบนางแบบ แล้วหนูตั้งใจแล้วว่าโตขึ้นไปหนูจะเป็นนางแบบให้ได้”
“ดูทีวีมากไปน่ะสิเอ็งน่ะ ...... เพ้อเข้าไปเถอะ”
“เปล่านะป้า หนูเนี่ยตามไปเฝ้าที่เค้าถ่ายแบบเลยนะป้า” เดือนสิบและเที่ยงวันหันขวับ
“เอ็งนะเรอะ ..... แล้วไม่ต้องไปร่ำไปเรียนเรอะ”
“โรงเรียนมันไม่หนีไปไหนนี่ป้า แต่พี่เอนนายแบบน่ะเค้าไม่ได้มาทุกวัน”
“เอนอะไรวะ ข้าไม่เห็นรู้จักเลย”
เดือนสิบพุ่งเข้าไปจับแขนจนเด็กหญิงตกใจ “นายแบบเอนที่ว่าน่ะ อยู่ไหน!”
“เห็นมั้ยป้า ใครๆก็รู้จักพี่เอน”
“หนูจ๋า บอกพี่ทีว่าหนูเจอนายแบบเอนที่ไหน”
“ที่หาด ..... จ้ะพี่”
เที่ยงวันกับเดือนสิบรีบวิ่งไปสตาร์ทมอเตอร์ไซค์ออกไปทันที ป้าวิ่งตามมาหน้าร้าน พร้อมตะโกนไล่หลัง
“ไอ้หนุ่ม กุญแจล่ะ ! ….เออดีๆ พักต่ออีกหลายๆวันนะ เดี๋ยวไปเก็บตังค์”