บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 4

ข้ามสีทันดร ตอน 4

บทประพันธ์ : กฤษณา อโศกสิน  //  บทโทรทัศน์ : กู๊ดโฮป

กลางวัน โจฮันเนสเบิร์ก แอฟริกาใต้ ชีวาตม์เปิดดูแหวนเพชรเม็ดเขื่องในกล่องสวย ยุพรายิ้มน้อยยิ้มใหญ่

“ขอบคุณนะครับที่ให้คำแนะนำ”

“เรื่องเลือกของให้หญิง  ขอให้บอกยุพ  ยุพถนัดมาก  แต่แพงชะมัดเลยเนอะ”

“ของขวัญครบรอบแต่งงานนี่ครับ  จะให้น้อยกว่านี้ได้ไง”

“ภรรยาคุณโชคดีเนอะ  คุณชีวาตม์  ยุพดูคุณผิดไปจริงๆขอโทษแล้วกันนะคะ สำหรับเรื่องที่ผ่านมา”

“เล็กน้อยครับ  ออกทัวร์ก็อย่างนี้เจอคนหลายแบบอยู่แล้ว  อย่างคุณน่ะสิวๆ”

“ว่าฉันเหรอ  รู้งี้ไม่ช่วยเลือกก็ดี”

“ขอโทษ ... ล้อเล่นน่ะ” ชีวาตม์จ้องแหวนแล้วยิ้ม “กิ่งกรี๊ดแน่ๆ”

“เม็ดเท่านี้ไม่กรี๊ด  ให้เตะเลยเอ้า”

“พูดแล้วนะ”

“คุณวาตม์!  คุณนี่” ทั้งคู่หัวเราะพร้อมกัน “ใครอยู่กับคุณนี่คงได้หัวเราะทั้งวัน  ผมชักชอบคุณแล้วสิ”

แม้จะรู้ความหมายของคำว่าชอบที่ชีวาตม์พูดออกมา  แต่ยุพราก็ร้อนวูบไปทั้งร่าง

“คุยอะไรกัน ...ใกล้กันไปรึเปล่า” ชีวาตม์และยุพราขยับตัวห่างกันโดยอัตโนมัติ รื่นเริงมองแหวนแล้วตาโต

“นั่นอะไร ....” รื่นเริงมองหน้าชีวาตม์ “อย่าบอกนะว่า  แกซื้อให้มัน”

ยุพราฉุนกึกที่รื่นเริงทึกทักเอาแบบไม่มีเหตุผล  มันดูไม่เข้าท่าเลย

“ซื้อให้ก็เอานะ  ใครไม่อยากได้  เพชรเม็ดเบ้อเริ่มขนาดนี้”

“คุณแม่ครับ ....นี่มันของขวัญที่ผมซื้อให้กิ่งนะครับ” รื่นเริงคว้าหมับมาดูตาวาวกับความสวยงามของแหวน  แล้วรื่นเริงก็หยิบมันขึ้นมาสวมหน้าตาเฉย

“อ้าว!... เฮ้ย!  นั่นมัน ....” ชีวาตม์เองก็ตกใจไม่ใช่น้อย  มองหน้ารื่นเริงอย่างเหลือเชื่อ

“เอามาใส่ก่อน ..... ฉันจะเก็บไว้ให้ยัยกิ่งเอง”  รื่นเริงมองยุพรา “กลัวแมวขโมย”

“คุณแม่ครับ  มันอันตรายนะครับ”

“อย่ามาทำหวงไม่เข้าเรื่องหน่อยเลย  ของๆลูกฉัน  ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน”

ว่าแล้วรื่นเริงก็เดินฉับๆหนีไป  เหมือนกลัวว่าจะโดนทวงแหวนคืน